[ ১৩৮ ) চএমও। (স) অমাবস্যা বা পূৰ্ণিগৰ | চন্দল (বি)বাউ ভাগি মুকলি বা কেট- আগৰ দিন। | লো হোৱা, (পাচি-আদি)। চতুৰ্কি সেশ) চাৰিও ফাল। | চলাই (স. শ.) বা ভাগি মুকলি ছুশে (কি.বি) চাৰিও ফালে। | হোৱা খৰাহি বা পাটি। দুৰ্বিংশতি (সং) চাৰি-কাধিক-কুৰি। | চলিয়া (স.) ভাজি ভিতৰৰ ফাল চ বি ) চাৰি হতীয়া, চাৰি খান | বাজ কৰ। [সৰু মাছ। হত না। চল (স.) এবিধ অলপ ঘূৰণীয়া, চন্দিয়া (সা.) নেউঠিবৰ কাৰণ এটি } (বি) চাৰি-ঠেীয়া। | পৰা আঁহ টানি দীঘল কৰ | (কপাহ)। চতৰতনি (স. শ.) লৰচৰণি, অস্থিৰতা কনি। [ থাক। | চক (স.) পেড়া। চব (.) কচকচা, লৰচৰ কৰি চমুৱা (বি) লাজত পৰা, বেয়া কাৰ্য্যত চতৰতীয়া (বি) অধিশত, যেনে, | ধৰা পৰি লাজ-পোৰা। লোক। চতৰতীয়া লৰা; সঁচা মিছ। নিশ্চয় | | চলুৱালি (গু.শ.) চৰা ৩৭ ৰা অৰ, নকৰাকৈ কোৱা, যেনে, চত। | বেয়া কাৰ্যত ধৰা পৰি পোৰা বতীয়া কথা। চলোৱাৰ(স.শ.)তাপ; মানুহ বহ। ঠাইত ঘা দিবৰ কাৰ ওপৰত চন (স) খোৰ ৰা পিয়া বা মুখলৈ আ কাপোৰ। তোলা পাত্ৰ; জালৰ জৰী।। | চন্দ্ৰ (স.) জোন। চনা(বি) বেগতে ভগা, চঞ্চণীয়া | চপ, (স.) ভাৰ লোক বহু (ঠাস)। বা দেৱতাৰ মূৰ্তি-খোৱা ঘৰৰ চন (স) জাতি-কাঠ, বা ৰজাকাঠ। ভিতৰফালে ওপৰত তৰা কাপোৰ, পানী দি শিলত পিহি কৰা। দেবতাৰ ঘৰৰ ওপৰত গুৰ বোকাৰ নিচিনা এৰি ৰ। | কাপোৰ। চলনা () মনা টে। | চবি (স.শ.)অৰ্ধ চাকতি - কাঠ,(স.) পিহি চলন-কৰা | নাসিক চিৎ, যেনে- ১ ঠ, তাৰ হৰি এবিধ বগা | চন্দ্ৰমণ্ডল (স.) ৰ ঘূণীয় এন বি।। আকাৰ; চলো।
