পৃষ্ঠা:কৰ্ণ পৰ্ব্ব.pdf/৪১

৩৯

কৰ্ণ পৰ্ব্ব।

---

ব্যাসৰ মুখত মই শুনি আছোঁ‌ সাৰ।
তুমি প্রভু নিত্য নিৰঞ্জন অৱতাৰ ॥ ২০৩ ॥
এতেকে তােমাত কিছু অবিদিত নাই।
সি কাৰণে বােলো মােত কহিও বুঝাই ॥
কি প্ৰকাৰে নহে মােৰ অঙ্গীকাৰ নষ্ট।
ইহলােকে দুর্যশ পৰলােকে ভ্রষ্ট ॥ ২০৪ ॥
কিমতে ৰহয় যুধিষ্ঠিৰ নৃপবৰ ।
তাতহন্তে হাহাকাৰ সমস্ত লােকৰ ॥
আপুনি কহিছা সখি ইহাঙ্ক কাটিলে।
গুৰু হত্যা দুৰ্ঘোৰ পাতেক আসি মিলে ॥ ২০৫ ॥
ন কাটিলে ইহাঙ্ক নষ্ট অঙ্গীকাৰ ব্ৰত।
ক্ষত্রি কুলে জন্মি হয়ো ভ্রষ্ট কুল কৃত ॥
আক জানি সখি মেত কহিয়ো যুগুতি।
জন্মে জন্মে মাধৱ তুমি সে মােৰ গতি ॥ ২০৬ ॥
আৰু এক গােচৰ শুনিওঁ‌ নাৰায়ণ।
অস্থি মৰ্ম্ম দাই শুনি ৰাজাৰ বচন ॥
মাধৱ বদতি শুনা ধনঞ্জয় সখি ।
নৃপতিক ন খঙ্গিবা আগ পাচ দেখি ॥ ২০৭ ॥
যুদ্ধ এৰি ভাগৰিলা ঘােৰ সমৰত ।
শৰবিষে ৰাজাৰ গায়ত নাহি তত্ত্ব॥
কর্ণ শৰে আঙ্ক কৰিয়াছে ম্রিয়মাণ।
স্মৃতিহত ৰজাৰ নাহিকে কিছু জ্ঞান ॥ ২০৮ ॥