এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
মাধৱে ডাকিলা চাৰি ঘোঁড়া অনগিল।
দেখি অশ্বত্থামা আসি পথ নিৰুধিল॥ ৬৪॥
ঘোৰ শৰ মাৰিতাক জিনিলা অৰ্জ্জুনে।
চলি গৈলা নৃপতি চাহিবাক মনে॥
সমৰ ভূমিত বিচাৰিলা ঠাই ঠাই।
দেখিলন্ত যুধিষ্ঠিৰ একো স্থানে নাই॥ ৬৫॥
কৰ্ণৰ সায়কে ভেদিলন্ত সেনাগণ।
জীয়ন্তে আছয় কেহো নকৰে চেতন॥
কাৰো মৰ্ম্ম স্থানে পৰিয়াছে ঘোৰ শৰ।
মৰন্তে শৰীৰ কম্পে কৰে ধৰফৰ॥ ৬৬॥
শৰ বিষে মৰণক জানি কতোজন।
কৃষ্ণ ৰাম মুকুন্দ সুমৰে ঘনে ঘন॥
তাসম্বাৰ বিপত্তি দেখিয়া বীৰবৰ।
কৃষ্ণ ধনঞ্জয় খেদ কৰিলা বিস্তৰ॥ ৬৭॥
ৰজাকো নেদেখি দুয়ো অসন্তোষ মনে।
বাত্ৰা পুছিবাক লাগি নাপাৰি সিস্থানে॥
কতো দূৰে দেখন্ত আছয় বৃকোদৰ।
কৌৰৱক সমৰ কৰম্ভ একেশ্বৰ॥ ৬৮॥
ৰথ ডাকি দুয়ে তান সমীপ চাপিলা।
নৃপতিৰ বাত্ৰা তান্তে সমস্ত পুচিলা॥
ভীমক সম্বুধি মাতে ধনঞ্জয় বীৰ।
কহিয়োক কৈত দাদা ৰাজা যুধিষ্ঠিৰ॥ ৬৯॥
২
