এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অপুত্ৰকা, দেবি! তুমি আছিল যেতিয়া
বন্ধ্যাবুলি নিন্দিছিলে সবে গোকুলত
কত পুজা, কত সেৱা, কত হোম কৰি
আৰাধিলা দেৱতাক পুত্ৰ হেপাহত॥
পূৰ্ব্ব পূণ্য ফালে কিম্বা আৰাধনা বলে
পুত্ৰৰূপে পালাকৃষ্ণ অপোন কোলাত
তুমি জানিছিলা মাথোঁ, যি আনন্দ পালা
শ্ৰীকৃষ্ণক পুত্ৰ পাই, আতুৰ হিয়াত॥
পৰ-পুত্ৰ কৃষ্ণ, কিন্তু নাজানিলা তুমি,
পূৰ্ণ অৱতাৰ হৰি তুমি নিচিনিলা,
আপোনাৰ পুত্ৰ ভাবি, কত যতনত
বাৎসল্য স্নেহত তুমি কৃষ্ণক তুলিলা॥
অপুতৰ পুত্ৰ কৃষ্ণ, মনি সাপিনীৰ,
দীন দৰিদ্ৰৰ ধন, লাখুতি কনাৰ;
কত আদৰেৰে তুমি পালিলা কৃষ্ণক
আলাশৰ লাড়ু প্ৰাণ প্ৰাণৰো তোমাৰ॥
শ্ৰীদাম সুদাম আৰু বলৰামে সতে
যেতিয়া তোমাৰ কৃষ্ণে গৰুলই যায়,
১৩
