এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬৬
জনকাব্য
এচেনটি পেচন চৰাই। লাহে লাহেৰে মূৰ মেলাই।
লাহে লাখুটি, পাণ পৰা হাঁকুটি,
কেশতাৰি, কেশতাৰি, মুকলি হ’ল॥
⸻
টিপচি এ' টিপ্ টিপ্!!
টিপচিৰ সিপাৰে এখনি নৈ।
তাতে চোৰে গা ধুলে গৈ,
পাৰতে ভেকুলী থৈ॥
সেইজনী ভেকুলী মই হে পাম।
লেমধেমকৈ লৈ ফুৰাম॥
⸻
বুঢ়ী আই এ’! এইবেলি মৰিবি জাৰত।
ফটা কঁঠা ধুই দিম পুখুৰী পাৰত।
চোৰে লৈ গ’ল খলহু আঁৰত॥
⸻
বুঢ়ী আই এ’! নাহিলি সুখৰ কালত
সাতজনী নিগনী খীৰাই খাইছিলোঁ,
গেৰেলাক বাইছিলোঁ হালত॥
⸻
লাইমাক লাহৰী, নাপাইছোঁ আহৰি,
ঢেঁকিতে জুৰিছো আহু।
সেই ধানে বানি পিঠাগুড়ি খুন্দি
বান্ধি যাওঁ জোঁৱাইলৈ লাৰু॥
⸻
তাত্ তিতা এতিতা, তিতা কলি।
দা হেৰুৱালি কেনে কৰি॥
কেচেৰুে গছতে মাৰিলে ঘা।
সুলকি পৰিলে ফাকৰ পৰা দা॥
⸻
ৰদে বৰষুণে খৰা শিয়ালৰ বিয়া।
ঘৰ-চিৰিকাই তামোল কাটে আমাকো এখন দিয়াঁ॥
