এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৪
কানীয়াৰ কীৰ্ত্তন
তেন্তে মালকে নিয়া; (ওলগনীৰে সৈতে সোণৰ বাখৰ-পতা খাৰু এযোৰ দি) তুমি এখন যোৱাঁ।
পি। — আচ্ছা, বচ্ মাল তো পাইলোঁ, আভি মিঠৈ খাবাৰ তো কিছু দেও।
কীৰ্ত্তি। — এখন হাতত কিছু নাই।
পি। — যদি মিঠৈ খাবাৰ নি মিলে, তব পাঁচ ৰূপিয়ামে এই মাল বেচিব, আৰু বচ্ দোচোৰা মাল কোৰোক কৰিব।
কীৰ্ত্তি। — (মনে-মনে) কোনো মতে ইয়াৰ মুখ নেমাৰিলে ই সৰ্ব্বনাশ কৰিব। ইহঁতে ভাল কৰিব পাৰোক বা নোৱাৰোক, বেয়া কৰিবলৈ যম [দুটকা ৰূপ দি] এই লোৱাঁ।
পি। — [মূৰ জোকাৰি] বহুত কম হৈছে। আচ্ছা বচ্, হামকু যি দিছে, এই বহুত; নাজীৰ চাহাবকা পাছ কুছ দেও।
কীৰ্ত্তি। — [মনে-মনে] আৰু কিছু নি দিলেই নেৰে, নাজীৰৰ আগত লগাই দিব গে [আৰু এটকা ৰূপ দি] ইমানেই হে আছিল, ইয়াকে লোৱাঁ।
পি। — কি এক ৰূপিয়া দেছে? আচ্ছা বচ্ দেও।
[পিয়াদাৰ প্ৰস্থান]
চন্দ্ৰ। — মই এটা কথা আগতেই কৈছিলোঁ, পাণ খাই
