সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সীতা-হৰণ কাব্য.djvu/২৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭
প্রথম সর্গ

 নাৰীৰূপা নিশাচৰী বচ আকৰ্ণি,
উত্তৰিলা সীতাকান্ত শান্ত গুণনিধি
সুমৃদু বচনে, “মোৰ জন্ম সূৰ্য্যকুলে;
ৰথীশূৰ দশৰথ অযোধ্যা নৃপতি
পিতা মম; ৰাম নামে আমি অভিহিত।
সিজন লক্ষ্মণ ভাই; প্ৰেয়সিনী সীতা
ইটি। পিতৃসত্য হেতু কাননে নিবসোঁ
ধৰি বনচাৰী বেশ, ফলমুলাহাৰি।
দিয়া তব পৰিচয়; কিয় একাকিনী
কামিনী, কাননে ভ্ৰমা? উৰ্ব্বশী মেনকা
কিম্বা তিলোত্তমা হবা; নহলে, ৰূপসি,
সস্তবে কি হেন ৰূপ? নহলে, কি সাহে
ভ্ৰমিছা ইঘোৰ বনে তুমি, সুবদনি?”
 ৰঘুমণি মধুবাণী ৰমণী-স্ৰৱণ
মধুৰিলা, মধুকালে মধুকাল-প্ৰিয়
কুহুকণ্ঠ কুহু যথা। হাসিয়া হনূষী
উত্তৰিলা,"ৰক্ষকুলোদ্ভবা, বীৰমণি,
এহি দাসী; ধৰোঁ নাম শূৰ্পনখা; বাস
লঙ্কাপুৰে; লঙ্কাপতি দশাস্য ৰাৱণ


 আকৰ্ণি—শুনি। ফলমূলাহাৰি—ফল মূল খাই।
 মধুৰিলা—সোৱাদ লগালে। মধুকাল-প্ৰিয়—বসন্ত প্ৰিয়।

 কুহুকণ্ঠ—কোকিল। কুহু—কুহুধ্বনি। হনূষী—ৰাক্ষসী।