সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:সীতা-হৰণ কাব্য.djvu/২০২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯২
সীতাহৰণ কাব্য


হুইছিলে; কি যে ভাগ্য, লভিয়া মৰণ,
পাইলে জীৱন পুনঃ। পীড়ে দাসে এবে
তব ৰিপু, ৰিপুঞ্জয়! কৰিও কৰুণা
কিঙ্কৰক, কায়ে মনে শ্ৰীপদে অৰ্পিত
নিয়ত। হে নীলকণ্ঠ! নীলকায়ে মম
শোভে যেন হেনময়ী ই নাৰী-মালিকা,
ভজে যেন তব ভৃত্যে সীতা সিমন্তিনী।”


 

 মালিকা—মালা