সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:শান্তি-কৱচ.pdf/৪২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫০
শান্তি-কৱচ


(৯) বিনয়, মহন্তৰ পুত্ৰ, দম্ভালি দাসৰ ল'ৰা; তেনেকৈয়ে আত্মসম্মান অহঙ্কাৰ নহয়।

(১০) কুকুৰে লৰায় নেজ পেট দেখুৱাই;
 ভৰিত দীঘলে পৰি অন্ন মাগি খায়।
 সুগহীন গজৰাজ, ধীৰভাৱে চায়;
 কাবউ-কোকালি এশ কৰিলেহে খায়।

(১১) অপমান স্বীকাৰ কৰা মানে অপমান মাগি অনা। তাৰ পোতক তুলিবলৈ চোৱাতকৈ তালৈ মন নকৰাই ভাল।

(১২) মহতৰ ধাৰ, নীচৰ মূলধন।

 

(ঞ) পুৰুষ-তিৰুতা

 

(১) পুৰুষ ঋক্, তিৰুতা সাম;
 পুৰুষ আকাশ, তিৰুতা পৃথিৱী।

(২) গঢ়ে পুৰুষে বিধান, তিৰুতাই সংস্কৃতি
 পাছে তিৰুতা পুৰুষৰ লেখীয়া হ’বলৈ চোৱাতেই লেঠা।

(৩) তিৰুতাক প্ৰকৃতিয়ে সাজে সুন্দৰী, পিশাচে পাতে লাহতী; পুৰুষ নাচে তিৰুৱাৰ হাতত, তিৰুতা নাচে পিশাচৰ হাতত।

(৪) বিয়াৰ পণ পুৰুষৰ স্বাধীনতা, তিৰুতাৰ সুখ; বিয়াৰ আগত কান্দে তিৰুতাই, পাছত কান্দে পুৰুষে।

(৫) তিৰুতাই বিয়ায় কৌতুকত, আৰম্ভিবলৈ; পুৰুষে বিয়ায় বিৰক্তিত, সামৰিবলৈ : শেষত দুয়ো হয় হতাশ।

(৬) প্ৰেম-বিবাহৰ ঊষা, বিবাহ-প্ৰেমৰ সন্ধ্যা; য'ত প্ৰেম-বিহীন বিবাহ, ত’ত বিবাহ-বিহীন প্ৰেম।

(৭) দৰা বিয়াৰ আগত বসন্ত, পাছত শীত; কণ্যা আগতে মাধৱী, পাছত বৰ্ষা।

(৮) উচুপিবৰ কণ্যা, খিকিন্দালিৰ ঘৈণী; খিকিন্দালিৰ কণ্যা, উচুপিবৰ ঘৈণী।

(৯) বিয়াৰ বিষয়ত সদৌ তিৰুতা একমত, পুৰুষহে ভিন্নমত। স্বভাৱত হলে সকলো স্বামী একে, মুখৰ গঢ়হে লৰ।