এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২২১
গদাধৰ।
পদ্মা।—আহিনী!
আহিনী।—আইদেও!
পদ্মা।—কি মোৰ কপাল!
আহিনী।—নমৰি জীয়াই আছোঁ!
পদ্মা।— কান্দিবৰো নাই চল!
দেখিলে উতলা, উতলিব পোনা দুটি,
ফেঁকুৰিব আহি!
আহিনী।—নেমানে আনক দেহি,
সাদৰী সোণায়ে।
পদ্মা।— ভিতৰি ভাগিছে মোৰ
বিষাদী অন্তৰ! নোৱাৰোঁ সহিব আৰু
সখীৰ বিচ্ছেদ!
আহিনী।— কিনো কম আইদেও?
মৰিলোহেঁতেন, সলনিত পোৱা হলে
আইদেও মোৰ। বইছোঁ দেহাৰ ভাৰ
আতি টানি-মানি!
পদ্মা।—জানো মই ভক্তি তোৰ
সখীলই মোৰ। লিগিৰী কৰ্ত্তব্য আৰু
শলাগিছোঁ তোৰ।
আহিনী।—নমৰিলোঁ তেতিয়াই।
দেখিলোঁ যেতিয়া, আপোন চকুৰে হাঁয়,
আইদেও আধামৰা হোৱা। দেহিঐ,
অতনা যাতনা সুকোমল শৰীৰত,
দিলে কোন সতে!
