এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
২৬
কদম-কলি
পিছে পিছে খেদে মোৰ,
কাউৰী বুলি জুৱাচোৰ,
খেদাৰ তাপত প্ৰাণ যায় গাত মোৰ নাই তৰণি॥
কালিদাস, ভৱভূতি,
শ্যেলি, কীটচ, লৰামতি,
জাকে জাকে কবিৰ খেদাত থাকোঁ মই প্ৰমাদ গণি॥
গোটেই বছৰ ভয়ত টেপা;
লাগি থাকোঁ খাই চেপা;
ফাগুণ চ’তত আমৰ ডালত বহি মাতোঁ একণমানি॥
“সৰ্ব্বনাশ কৰিলে কুলি!
বুকুৰ বান্ধৈ কলৈ গলি?”
দায় দিয়ে মোৰ গাত ততালিকে বিৰহিণী॥
১৮৩১ শক, আঘোণ।
ঝাৰসোগোড়া
⸺⸺
