সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্য-সম্পদ.djvu/১৫২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৪
সাহিত্য-সম্পদ।


চোৱা মহা ৰজা আৰু ৰাণী মেৰী
 ইন্দ্ৰ শচি যেন জ্বলে।
মৰাল গমনে আনন্দিত মনে
 মন্দিৰলৈ খোজ ললে॥
শোভা যাত্ৰীদলে এটি এটি কই
 সকলোটি পিছ ললে।
ৱেষ্ট মিষ্টাৰ ধৰ্ম্ম মন্দিৰত
 প্ৰবেশিলে দলে দলে॥
শুনা শুনা এবে ধৰম যাজকে
 ধৰ্ম্ম শাস্ত্ৰ আৰম্ভিলে।
ৰজা আৰু ৰাণী দুয়ো আঠু পাতি
 বিভূ বৰ প্ৰাৰ্থি ললে॥
চোৱাঁ সৌ হেৰা বেদীৰ কাষত
 পবিত্ৰ আসনে বহি।
কেনে শোভা কৰে  জৰ্জ্জ ৰজা আজি
 (যেন) চন্দ্ৰই নামিছে মহি॥
মঞ্চপাৰ্শ্বে থাকি  “চিফ আৰ্চ বিশপ”
 আৰু তিনজন আন।
উচ্চ ধ্বনি তুলি সমূহ প্ৰজাক
 সুধিলে সম্মতি দান॥
সমূহ ৰাইজ আছানে সম্মত
 পাতিব জৰ্জ্জক ৰজা।