পৃষ্ঠা:SILPI SATTA.pdf/১১

 

যাত্ৰা

যাত্ৰা মোৰ নতুন পথৰ,
যাত্ৰাৰ শেষত পথৰ দাঁতিত
তোমাক নতুনকৈ চাই হেপাহ নপলাই
সৃষ্টিৰ উদাৰতা আৰু মনৰ আকুলতা
মৰমৰ আইনা।

বহুদূৰ আগুৱাই যায় মনতো
মন বুজাৰ নিৰন্তৰ প্ৰয়াস হৈছে।
ভালপোৱাৰ বাটচ'ৰা

বহুদিন আগৰ কথা মনত আছেনে?
তোমাৰ প্ৰিয় ৰং টো
মোৰ অপ্ৰিয় আছিল
বাদেই দিছিলা তুমি সেই ৰংটো
বুজি উঠিছিলো সুখ কাক কয়।

মন সদায় অক্ষয়, চিন্তা গতিশীল
পৰিবৰ্তনে সমাজ গঢ়ে –
ভালপোৱা ঠন ধৰি উঠে
মনৰ স্থিৰ অৱস্থা, ভাল পোৱাৰ স্মৃতিচিহ্ন,
তুমি মোক কেতিয়াও এৰি নাযাও বুলি কলেই
কথাষাৰ মনত পৰে।

তুমি ক’ত আছা এতিয়া, ভালনে তোমাৰ?
সময়ৰ লগে লগে বহু কথাই শিকিলো
ফঁহিয়াই চাও মানুহৰ সমন্ধবোৰ,
বুজিও নোপোৱা নহয়।

তোমাৰ প্ৰিয় ৰঙৰ কাপোৰখিনি,
আকৌ উলিয়াই ল’লা।
গম পাইছো।
কি কম আৰু, আবেগ তেনেকুৱাই,
সেই কাৰণে ভালপোৱাৰ বহুতো স্তৰ থাকে
নহলে প্ৰেমৰ ওপৰত কোনো সাহিত্যৰ সৃষ্টিয়েই
নহলেহেতেন।

শিল্পী সত্ত্বা - ৭