এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
e-খয়ালি। - পুৰোহিত – মকস, আচল পৰাই যদি ইমান নিশ্চিত হৈ নিঃসন্দেহে শুব পাৰিছে আমাৰনে। এই জাত নিশা টোপনি খতি কৰি মৰিবলৈ কি গজটে। পৰিছে ছোঁ? শুই থকে॥ মকৰা—এৰ', আমাক নো কি ৰাখতেলে ধৰিছে। শৌৱক পুৰোহিত দেউ। ময়ো শোওঁ। (পুৰোহিত আৰু মকৰ৷ দুয়ো দুঠাইত গুলে)। . (কিছুপৰৰ পাত বেলৰ যাত্ৰা কিমান কান্ধত মালৰ বোজা লৈ লৈ অহা যোৱ৷ কবে )। এজন লৰ৷ যাত্ৰী – (পা) কাললৈ চাই হাত বাউল দি) হেব' কাইটী, হেৰ' লবি আহ ও, লৰি আহ; এ পালেহিয়েই লৰি আহ ( মকৰাই সাৰ পাই চমক খাই মকব –কৰ হতত্ৰী যোৱ৷ অ' এইটে৷ এই মহানিশা খন ইয়াত ৰাও পাৰি মৰিছেহি। ঐ লৰা, তোক পাইছে কিৰে হয়? . কৰা গান্ধী — আমি বেল ৰিবলৈ বুলি আহিছে, শুনিছে? বেল, সোঁৰা পাপেছিয়েই ককাইট থাকিল বহুত
পাছতে। সেয়েহে চিঞৰিছো, ঋং নকৰিব ডাঙৰীয়!। প্ৰবেশ। { কক্ষায়ে কি! বেল আহিল। য়েন পো - বীৰ প্ৰস্থান) MLEIK
