এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৪
স্তুতিমালা
জীৰ্ণ দেহা পৰিহৰি আত্মায়ো সিদৰে
কৰে দেহা নতুন গ্ৰহণ।
নোপোৰে অগ্নিত আত্মা অস্ত্ৰে নকাটয়
বতাহতো শুকাই নাযায়;
পানীত পৰিও আত্মা কদাপি নপচে
একোতেই বিকাৰ নহয়।
ইয়াক কাটিম মই ইয়াক মাৰিম
যি সকলে এইদৰে কয়;
অবধ্য আত্মাৰ ৰূপ নাজানিয়ে কয়
আত্মা সদা অক্ষয় অব্যয়।
মন আদি ইন্দ্ৰিয়ৰ আত্মা অগোচৰ
কৰ্ম্মেন্দ্ৰিয়ে নাপায় বিচাৰি;
সৰ্ব গত স্থিৰ নিত্য অব্যক্ত স্বৰূপ
দেহা তাৰ নোহে অধিকাৰী।
জন্মিলে মৰণ হব মৰিলে জনম
অতি স্থিৰ প্ৰকৃতিৰ ৰীতি;
পৰম ব্ৰহ্মত শেষে নিজক সমপি
তেৱে পায় আত্মায় নিষ্কৃতি।
স্থিৰ মনে ধ্যান কৰা আত্মাৰ স্বৰূপ
চিত্ত কৰি ব্ৰহ্মত স্থাপন,
তেৱে হব ব্ৰহ্মপ্ৰাপ্তি সেয়ে ব্ৰহ্মজ্ঞান
জানা ইতো গীতাৰ বচন।
