এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৭
কুঁজী: | ইস্ ইস্! কটাই গম পোৱা নাই হ’বলাদেই বাৰু মাৰে গম পাবি পিছত ভৰি তলুৱা চেলেকিবলৈ তত্ হেৰাব মাৰে। (এনেতে গণক বাপুৰ আগমন হয়।) |
কুঁজী: | ই আমাৰ গাধৈ বাপু দেখোন! পিছে কোনফালে? মই আপোনাৰ তালৈ যাওঁহে বুলিছিলো। |
গণক বাপু: | অহে কুঁজী বুঢ়ীং কিং কাৰণাৎ? |
কুঁজী: | দেউ, বোলো মোৰ দিনটোকে গণি-পঢ়ি দিয়কচোন। ৰজাৰ ওচৰলৈ যাব লাগিব। |
গণক বাপু: | ৰাজ সমীপ? কি কাৰণাৎ, অৰ্থাৎ ৰজাৰ ওচৰলৈ কিয়? |
কুঁজী: | এ দেউ, অপুনি নেজানেই হ’বলা আমাৰ ঊষাই কি কৰিলে? |
গণক বাপু: | ঊষা? ৰাজকন্যা? কি কৰিলে? |
কুঁজী: | ল’ৰা এটা অগ্নিগড় সুমুৱাইছেহি |
গণক বাপু: | অহ হ হল। ইতি সত্য ইতি সত্য আজি মই যোগবলত তাক জানো। যুবাপুৰুষ নহয় জানো? |
কুঁজী: | হয়, হয়। |
গণক বাপু: | কটিত মেখেলা যি ধাৰণ কৰে |
কুঁজী: | হয়, হয় |
গণক বাপু: | মাজে মাজে যে খোজ কাঢ়ি ফুৰে আৰু মাজে মাজে যে বহায়মান কৰে? |
কুঁজী: | হয়, দেউ! হয়, ঠিক ধৰিছে দেউ! আপুনি যোগৰ বলত সকলো জানে নহয়নে? |
গণক বাপু: | যথাৰ্থং যথাৰ্থং মোৰ দৰে যোগী এই জগতত নাই। |
কুঁজী: | হয়, দেউ! আপুনি সৰবজান। সেইহে আকৌ আপোনাৰ ওচৰলৈ যাবলৈ ধৰিছিলো। পিছে দেউ! মোৰ দিনটোনো কেনে গণি-পঢ়ি দিয়কচোন। |
গণক বাপু: | উত্তমং উত্তমং। (মাটিত বহে আৰু আঁক পাৰে। অহ হ হ |