সৌজন্য থাকিলে কিয় আত্মীয় স্বজন?
সুমহিমা আছে? ⸺কিয় লাগিছে ভূষণ?
সুবিদ্যা আছয়? ⸺তেন্তে কি সকাম ধন?
কুখ্যাতি আৰ্জিছাঁ? ⸺মৃতুৎ কিবা প্ৰয়োজন??
(৬) জন্তু আৰু গছে সহে নিন্দা দুখ ভোক।
তেনে সহনীয় গুণ দিয়া হ'লে মোক।
(৭) মন্ত্ৰত নলগা আখৰ নোপোৱা
ঔষধ নোহোৱা শিয়া;
অযোগ্যনো কোন? যোজক দুৰ্লভ
ঠিকে-ঠাকে জোৰা দিয়া।
(৮) ঋণ অৱশেষ, অগ্নি অৱশেষ,
ব্যাধিৰ নথবা শেষ;
তিলে তাল হয় জানা, ই তিনি
যিহেতু নাৰাখাঁ লেশ।
(৯) জানিবাঁ একেই অতিথি বালক
আৰু ৰাজা-ভাৰ্য্যাচয়;
আছে নাই একো নকৰে বিচাৰ
দে-হি দে–হি ঘনে কয়।
(১০) দুৰ্বলৰ বল ৰজা, ছৱালৰ
কান্দোন কেৱল বল;
মূৰ্খৰ মৌনতা, চোৰৰ মিছালি,
দিয়ে জানা একে ফল।
(১১) খাৰুৱে নোশোভে হাত, দানে শোভা কৰে;
চন্দনত শুদ্ধি নোহে, হোৱে সি স্নানেৰে।
ভোজনত তৃপ্তি নাই, আছে সন্মানত;
জ্ঞানতহে মুক্তি আছে, নাই মুণ্ডনত।
(১২) দুৰ্জন সংসৰ্গ ত্যাগ কৰা ততালিকে।
সাধু সমাগম ভজাঁ নাপেক্ষি তিলেকে॥
নিত্যে এই অনিত্যক কৰি বিস্মৰণ।
পুণ্য কৰাঁ অহোৰাত্ৰ নৰ-নাৰীগণ॥
