3 ঋী (ৰয় ৰ ১১ সংখ। ব্ৰহ্মবায় মহাশয়ৰ খাহি আমিও একাকি গীত ৰচনা কৰি গোৱাৰ লোত সামৰিব নোৱাৰিলে। গাও-“বিদ্যানিৰি পৰম দয়ালু। তোমাৰ কৃপাত (অসমীয়া ভাষাৰ ভাঢ়ি গলে, জৰিকালি (অসমীয়া ভাষাই খায় শাক আলু।” শেহন্ত ও যে আমি এই প্ৰবন্ধটো বদলাত লেখি বগলা কাকতলৈ পঠি- যাব খুজিছিলোঁ। কিন্তু পিছত ভাবিলে। ওই! নপঠিয়াও; কিয়নো, বিদ্যানিধি অগেন্ধে হি আছিস আছিল, এতিয়া তেওঁ অসমীয়া ভাষাত বিদগ্ধ হৈছেই যেতিয়া, তেওঁ আমাৰ প্ৰবন্ধৰ মানে সৰসৰীয়াকৈ বুজিযই; অৰু বুঙ্গি তেওঁৰ বক্তব্য বঙ্গল। ভাষাৰ গ্ৰাম্য অৰণ আমাৰ অসমীয়াত লেখি শাহীলৈ কিজানি পঠিয়াই; আৰু পঠিয়ালে বাছীৰে সেই বংসটি বুকুত কিজানি ধাৰণ কৰিবই। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা। প্ৰতিবাদ। # সম্পাদক ডাগৰীয়া! যোৱা জুন মাহৰ ২য় বৰ ৮ম সংখ্যা বাহীত যে মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱ, দামোদৰদেৱ আৰু হৰিদেৱ নামে এটি প্ৰৱন্ধ ওলাইছিল সেই সম্বন্ধে আমি দুই চাৰি আধাৰ কথা শেখিলে, অনুগ্ৰহ কৰি আপোনাৰ মুকনি কাকতৰ এচুকত ঠাই পায়ু যেন।
- প্ৰবন্ধ লেখকে তেখেতৰ প্ৰবন্ধৰ আদিতে শেখিয়ে যে অসমত
অদিত বৈৰ পৰ্ম্ম প্ৰচাৰ কৰোঁতা মহাপুৰুষ শঙ্কৰদেৱ, এই কথা সকশোৰে মনে"।এই কথাটি বা তেখেতে ক'ত পালে? তেওঁৰ মতে শঙ্কৰদেৱৰ জখৰ আগেয়ে তেন্তে আমাত বৈষ্ণৱধৰ্ম্ম নাছিল? বাৰু এই সম্বন্ধে ৩
- লে নিজে কি দেখি গৈছে দেখা যাকশঙ্কৰ ৰচিত উত্তৰ কাও
- এই প্ৰবাটৰ যিবোৰ ঠাইজ জাৰ্সি গুৰা চিন দিয়ে, সেইবোৰ ব্যকিগত আৰু
৭৭ াৰু লিৰে পৰিপূৰ্ণ আহিল। পণ্ডিৰুে সেইবোৰ চুপাই বাহী পতি লিয়ন কৰিব নে ৰ। কাৰখা গৈ গ নিখিলিলেই যে তেওঁক গালি পাখি পায় এলেটে। 'ৰ। গৰায় কথা।-মাশাক।
