| দুখৰে উপৰি দুখ দিছা মোক
|
বহাগ, ১৮৪১ শক
|
৬৪
|
| তোমাক তো ভাবিবৰ সুচল নাপাওঁ
|
কাতি, ১৮৫৩ শক
|
৬৫
|
| বহুদিন প্ৰভু মাতিছো তোমাক
|
আহিন, ১৮৪১ শক
|
৬৬
|
| নুবুজি মৰিলো কালৰ ফন্দী
|
আঘোণ, ১৮৫৬ শক
|
৬৭
|
| মোৰ মান অগিয়ান নাই
|
ফাগুন, ১৮৫৫ শক
|
৬৮
|
| বহুদূৰ বাট ঘূৰি আজি দিবা-শেষে
|
বহাগ, ১৮৪১ শক
|
৬৯
|
| আজিহে উমান পালোঁ, আছা তুমি ভগৱান
|
আহাৰ, ১৮৫০ শক
|
৭০
|
| যাৰ কাৰণে গড় মাৰিলি
|
আহাৰ, ১৮৫৪ শক
|
৭১
|
| ভাগৰ লাগি অচল ভৰি
|
জেঠ, ১৮৩৯ শক
|
৭২
|
| এই নে সপোন, এই নে ভুল?
|
কাতি, ১৮৪৪ শক
|
৭৩
|
| কলৈ আনিলা নাথ, ছলেৰে ভুলাই?
|
জেঠ, ১৮৪১ শক
|
৭৪
|
| বহু ডকা চাকনৈয়াত মিছাতে বাগৰি
|
কাতি, ১৮৪৪ শক
|
৭৫
|
| অকূল সাগৰে কাণ্ডাৰী বৰ্জ্জিত
|
আহাৰ, ১৮৫১ শক
|
৭৬
|
