এতেকে হে মায়ামুগ্ধ মানৱ! কাতৰ কন্ঠেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰা ̶
হে প্ৰাণবন্ধু কৃষ্ণ কৃপাৰ ঠাকুৰ।
শ্ৰীকৃষ্ণই নিখিল বিশ্ব লৈ ৰাসক্ৰড়াকে কৰিব লাগিছে। ইয়াৰ আহিৰে তেওঁৰ আন কাৰ্য্য নাই। তেওঁ আপোনাকে পৰ কৰি লৈ ক্ৰীড়া কৰিব লাগিছে; আমি তেওঁৰ মায়াত মুগ্ধ হৈ তেওঁৰ নিজৰ হৈও, অজ্ঞানেৰে সৈতে প্ৰীতি কৰি তেওঁক পৰ ভাবি পৰ হৈ পৰিছোঁ। আমি আমাৰ সৰ্ব্বসাধাৰণ খেলতেই দেখোঁ, যে আমি দুই-চাৰিজন আত্মীয় বন্ধুৰেই সৈতে যেতিয়া কোনো খেল খেলিবলৈ যাওঁ, তেতিয়া তেওঁলোকক পৰস্পৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বী বা বিপক্ষ কৰ লওঁ, নহ'লে খেল নহয়, খেলৰ আনন্দ পোৱা নাযায়। কিন্তু সেই বিপক্ষতা, সেই প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা খেলৰ সময়ডোখৰৰ নিমিত্তেহে, খেলৰ শেষ হ'লেই আমি আগৰ যেনে আত্মীয় বন্ধু আছিলোঁ সেয়েই আকৌ হওঁ। কিন্তু অনেকে খেলত এনে মত্ত, এনে আত্মবিস্মৃত হয়, যে দ্বন্দ্ব বিবাদ কৰি তেওঁলোকৰ ভিতৰৰ পূৰ্ব্বৰ বন্ধুত্বৰ সম্পৰ্কতো ব্যাঘাত জন্মায়। এতেকে এ ভাই-ভনীসকল! ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাত যদিও আমি খেলত বহিবলগীয়া হৈছোঁহক, চাবা যেন এই খন্তেকীয়া খেলকে সৰ্ব্বহ কৰি, তাতে মত্ত হৈ চিৰবন্ধু চিৰনিৰ্ভৰৰ পৰা বিমুখ নহওঁ।
চিৰবন্ধু চিৰনিৰ্ভৰ চিৰশান্তি
তুমি হে প্ৰভু।
তুমি চিৰমঙ্গল সখা হে, (তোমাৰ জগতে)
চিৰসঙ্গী চিৰজীৱনে।
চিৰপ্ৰীতি সুধানিৰ্ঝৰ তুমি হে হৃদয়েশ!
তব জয়-সঙ্গীত ধ্বনিছে, (তোমাৰ জগতে)
চিৰদিবা চিৰৰজনী।
̶ ৰবীন্দ্ৰনাথ
শুকদেৱে কৈছে ̶
অনুগ্ৰআয় ভক্তানাং মানুষং দেহমাশ্ৰিতঃ।
অৰ্থাৎ ভগৱন্তই ভক্তসকলক অনুগ্ৰহ কৰিবৰ নিমিত্তে স্বয়ং নৰদেহ ধাৰণ কৰি এনেকুৱা লীলা কৰে, যাক শুনি মানুহ ঈশ্বৰপৰায়ণ হয়।
ঘোষাত মহাপুৰুষে লেখিছে ̶
পৰম দুৰ্ব্বোধ আত্মতত্ব তাৰ জ্ঞান অৰ্থে হৰি যত
লীলা অৱতাৰ ধৰা তুমি কৃপাময়।
তাহাৰ চৰিত্ৰ সুধাসিন্ধু তাত ক্ৰীড়া কৰি দীনবন্ধু