ভোগাই।— (কানৰপৰা খৰিভাৰ পেলাই) উঃ, হৰি-গুৰু-বান্ধৱ-কৃষ্ণ-
গোবিন্দ। ৰাম ৰাম ৰাম ৰাম। (বহে)
(জালৰ ভাৰ লৈ নদাইৰ প্ৰৱেশ)
নদাই।— অ’ কি কৰিছ ককাই?
ভোগাই।— এ, ছাঁতে বহি অসন্তক জিৰাই উৱাহটো লৈছোঁ বোপাই।
ৰাম ৰাম ৰাম ৰাম!
নদাই।— ময়ো অসন্তক বহোঁ ককাইটি। কঁকালটো পোনাই লওঁ।
(জাল-জৰিৰ ভাৰখন থৈ) ইঃ ইঃ ইঃ ঠৰ হলোঁ পায়।
(কঁকালত হাত দি মেচা হৈ বহে)
(কানত টোকোন লৈ গঙ্গাইৰ প্ৰৱেশ)
গঙ্গাই।— ভাল লগ পালোঁহি ককাইহঁত ঔ! ভাল ৰইখা পৰিলোঁ।
উঃ, আজি মহ-যখ এটাই বেয়াকৈ পিচ লাগিছিল, বুপাই।
ইঃ ইঃ ইঃ, ভাল সাৰিলোঁ। ককাইহঁত, বোলোঁ কৰিছ কি?
ভাগাই।— তইনো দেখিছ কি? চকু দুটা পিচপিনে পিন্ধিলি নে কি?
পিচে, গৈছিলি নো কলৈ?
গঙ্গাই।— এ, কিনো হব কলে ককাইটি। কালিৰেপৰা মোৰ মহজনী
নাই; দিনটো বিচাৰি বিচাৰি মিছাতে হাইৰাণ হলোঁ।
ককাই হেৰ, আছে যদি ছালি এখন দে। গাঁঠিটো মেলচোন।
পৃষ্ঠা:জয়মতী.pdf/৬৭
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে