ৰজাক।— কি হব উপায়!
বু: গো:।— উপায় চিন্তিব লাগে।
স্বৰ্গদেৱ, নহবাঁ অধীৰ; আছোঁমানে
সহায় তোমাৰ,—ৰাখিম প্ৰতিজ্ঞা মোৰ।
চাওঁ বাৰু, কি পাৰোঁ কৰিব যুক্তি-বুদ্ধি।
—নহবাঁ বিমোৰ অতি।
ৰজা।—বাৰু, ডাঙ্গৰীয়া!
প্ৰাণৰক্ষা মোৰ মাথোঁ, ৰাখিবাঁ মানত।
বু: গো:।—অৱশ্যে ৰাখিম। তাৰেহে ব্যৱস্থা হেতু
যাওঁ এবে, কৰোগই সম্ভৱ যি হয়।
(ডাঙ্গৰীয়াৰ প্ৰস্থান)
ৰজা— (আপোনাআপুনি) গদাপাণি!
ভীষণ ই নাম! শুনি মোৰ কঁপে হিয়া।
কান্দিছে অন্তৰে হাঁয়, কি জানো কি জানি!
পৰিছে মনত আজি তাহানিতে দেখা,
বীৰবাহু গদাপাণি ধেমালি-যুঁজত;—
প্ৰকাণ্ড পুৰুষ আৰু “ভীম গদাধাৰী,
অকলে শকত সিটো শত জনলই!
অঙ্গক্ষতে নিৰাপদ নকৰিব মোক;
নবধিলে গদাপাণি নুগুচে অপায়।
আৰু এক ঈৰ্ষানলে দহিছে অন্তৰ;—
জয়মতী পত্নীলাভ তাৰ! হিয়া উদঙ্গাই
সঁপিছিলোঁ যাক ভালপোৱা। যাৰ হস্তে
আজি সৰ্ব্বস্ব সঁপিব পাৰোঁ;—পাৰোঁ দিব
পৃষ্ঠা:জয়মতী.pdf/১২
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০২
জয়মতী।