[ ৪৭ ]
নোৱাৰি ৩ দিন হাজত খাটিছোঁ। মকৰ্দ্দমালৈ একো ভয় কৰা নাই; ফাটকতো মোৰ হোৱাই উচিত। তাৰ নিমিত্তে অকণো দুখ নকৰোঁ। কেৱল মই এই বাবে দুঃখিত যে তোমাৰ নিচিনা মানুহ এজনক অনৰ্থক অপমান কৰিলোঁ। তাৰ কি প্ৰতিকাৰ হ’ব পাৰে কোৱাঁ। যি তিৰোতাক মই মদত ধৰি আৰু বেয়া সংসৰ্গত পৰি লাঞ্ছনা কৰিছোঁ, অত্যাচাৰ কৰিছোঁ, সেই তিৰোতাই বিধবাৰ দৰে তাইৰ গাৰ সকলো গহনা সোলোকাই বন্ধক দি ৫০০৲ টকাৰ জামিন দিছে। কোনটো সতেৰে নো মই সেই টকা খৰচ কৰিম? মোৰ টকা নাই; লাগে তোমাক বন্ধা-খত দিওঁ—ফাটকৰ ভয়ত নহয়, কিন্তু তোমাৰ প্ৰতি যি অন্যায়াচৰণ কৰিলোঁ তাৰ বাবে।
সুবল—এই অনুতাপ যদি সঁচা হয় তেন্তে মই এতিয়াই মকৰ্দ্দমা এৰি দিওঁ। ই যে সঁচা তাৰ প্ৰমাণ কি?
প্ৰভা—এই অনুতাপ সঁচা। কাৰণ যিবিলাক বন্ধুক ভাল দিনত ই হেজাৰ হেজাৰ টকা দিছিল, সেই সকলে এই বিপদৰ দিনত ইয়াক ফুটা কড়ি এটাও দি সহায় নকৰিলে। যি জনী তিৰোতাই ইয়াৰ সৰ্বস্ব লুটিলে সেইজনীয়ে ইয়াক পইচা এটিৰেও সহায় নকৰিলে।
সুবল—যদি মই মাৰ খোৱাৰ পৰা এনেটো উপকাৰ সাধিত হয়, তেন্তে এওঁৰ মাকৰ আৰু পতিপ্ৰাণা পৰিবাৰৰ
