যুজৰ ওৰত বটা লৈ সন্মানেৰে
নিজ ধাম ব্ৰজপুৰীলৈ উভটিব দুয়ো,
ক্ষত্ৰিয় কুমাৰ দুয়ো সম্বন্ধো আমাৰ
লাগে। সম্বন্ধত মোমায়েক হওঁ মই
যোৱা মন্ত্ৰী কৰা আয়োজন।
মন্ত্ৰী। মহাৰাজ কেতিয়াও এনে মালে সৈতে
যুজা নাই সেই দুটি সুকুমাৰে;
শুনিছোঁ ব্ৰজত গোপ শিশুবিলাকেৰে
ফুৰিছিল উমলি জামলি গৰু গাই
ডামুৰি চৰাই। প্ৰেম গীত গায় হেনো
বজাই বাঁহৰ বাঁহী, পিন্ধি ম’ৰা পাখি,
সেই ডেকা দুটি নিচেই কোমল হেনো;
সমূলি মৰিব হায় যদি যুঁজ কৰে
নিষ্ঠুৰ নিৰ্দ্দয় বীৰ চানুৰৰ সনে।
কিবা যশ হব প্ৰভু জগতে নিন্দিব।
এনে অকাৰণ অন্যায় কুকাজ দেখি।
কংস। ই যুঁজত মৃত্যু বুলি কোনো কথা নাই
মোৰ আজ্ঞা মতে বন্ধু ভাবে বীৰ ভাবে
যুজিব যুজাৰু মোৰ মাল হঁতে চাবা।
শিশুটো নহয় এই নন্দৰ কুমাৰ
দুয়োজন পাৰ হৈ কিশোৰ বয়স
ভৰি দিছে যৌবনত। ঘোৱা এতিয়াই
মন্ত্ৰি, চৰ্ব্ব চুয্য লেহ পেয় বাদ্য ভাণ্ড
সকলো প্ৰস্তুত হওক প্ৰচুৰ প্ৰমাণে;
পৃষ্ঠা:কৃষ্ণ লীলা.pdf/৪৮
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৮
[২য় অঙ্ক
কৃষ্ণ লীলা