মগজুৰ মানুহৰ মস্তিষ্কৰ এটা ফাল অনুন্নত হয়।
যিসকল মানুহে এওঁৰ পৰা দান বা বিনা সুতে ঋণ দীঘলীয়া সময়ৰ বাবে পাইছে তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰিবলৈ টান পাব যে ঘৰ মেৰামতিৰ বাবে বেংকত কেইবাখনো প্ৰ-পত্ৰ পূৰণ কৰি বোন্দাপৰ দি থাকি মই ফিক্সড ডিপজিটৰ পৰা ওঠৰ হেজাৰ টকা উলিয়াইছিলো। সুতৰ হাৰ কিমান আছিল মনত পৰা নাই। এই কথা আজিহে প্ৰকাশ কৰিলো। কথাষাৰ গৃহস্থয়ো নাজানে।
একৈশ শতিকাতো অন্ধবিশ্বাসৰ কবলত সমাজ
মাজে মাজে হতাশাই মনটোক হেঁচি ধৰে। কিয়নো পৃথিৱী জ্ঞান-বিজ্ঞানত আগুৱাই যোৱাৰ লগে লগে ভাবিছিলো মানুহৰ মনৰ দিগন্তই প্ৰসাৰ লাভ কৰিব। সাক্ষৰতাৰ হাৰ দিনে দিনে বৃদ্ধি পাইছে, মানুহ শিক্ষিত হৈ গৈ আছে। শিক্ষাই মানুহক মুক্ত চিন্তা কৰি যুক্তিবাদী আৰু বিজ্ঞানমনস্ক হ’বলৈ শিকায়। কিন্তু ভবামতে মানুহৰ মানসিক উত্তৰণ নেদেখো। মানুহৰ বাহ্যিক পৰিবৰ্তন ঘটিছে দ্ৰুতগতিত। এসময়ত গৰুৰ গাড়ীত উঠা আমিসকলে জেট বিমানত উঠিলো, লেমৰ পোহৰত পঢ়াসকলে বিজুলী নহ'লে এন্ধাৰ দেখো। ঘৰে ঘৰে আহিল মটৰ গাড়ী, এয়াৰ কণ্ডিশ্যনাৰ, ৱাশ্বিং মেচিন, ম’বাইল ফোন, মাইক্ৰ'ৱেভ অ’ভেন ইত্যাদি। সাজ-সজ্জাত আহিল বৈপ্লৱিক পৰিবৰ্তন। খোৱা-বোৱা, আদৱ-কায়দাতো।
পৰিৱৰ্তন নেদেখো মানসিকতাত। ই যেন স্থবিৰ হৈ সমাজৰ বুকুত হেঁচা মাৰি বহি আছে। ‘দৈনিক অগ্ৰদূত’ কাকতখনৰ ৯ নৱেম্বৰ ২০০৫ সংখ্যাত এটা বাতৰিৰ শিৰোনাম আছিল ‘ভৌতিক পৰিস্থিতি নিয়ন্ত্ৰণৰ দায়িত্ব ল’লে স্বাস্থ্যমন্ত্ৰীয়ে, ইটা বটল দলিয়াই মহানগৰীত ‘ভূত’ৰ তাণ্ডৱ’। কেইবা কলমজোৰা বাতৰিটো পঢ়ি সপোন দেখা যেন পাইছিলো। কোনো গাঁও নহয়, সৰু চহৰ নহয় মহানগৰীৰ মাজমজিয়াত ভূত! আমি সাধাৰণ মানুহৰ মনৰ পৰা অন্ধবিশ্বাস, কুসংস্কাৰ, ডাইনীৰ ধাৰণা আদি উৎপাটন কৰিবলৈ আপ্ৰাণ চেষ্টা কৰিছো। ইফালে বিজ্ঞানৰ ছাত্ৰ হৈও সমাজৰ আগশাৰীৰ নাগৰিকে মান্ধাতাযুগৰ ধ্যান-ধাৰণাৰ প্ৰচাৰ চলাই সভ্যতাৰ ওলোটামুখী যাত্ৰাৰ ‘শুভাৰম্ভ’ ঘটাইছে। ২০০৫ চনৰ ধ্যান-ধাৰণাৰ অলপো পৰিবৰ্তন হোৱা নাই। ২০১১ চনতো ডাইনীৰ অবাধ বিচৰণ।
সংস্কাৰমুক্ত মনৰ মানুহ পৃথিৱীত বিৰল। অন্ধবিশ্বাসৰ ভিত্তিত গঢ়ি উঠা যিবোৰ
