বিয়া। (৩; ১-৫; ৯। আবিৰ অধিকাৰ দিম। হে যিহোৱা প্ৰধান কৰি। কাৰণ সেইটাই মিৰ পুয়েতি, শুনা, তুমি আৰ তোমায় আগত কেইটায়েই অনিল কৰি ঝবি যত বই থাকো লগীয়াৰিলাকে খা; কিয়নো | ওলোম জীল দেখি; সেইবোৰ গোটেই লিবিলাক চিনষপ লোক; কাৰণ দেখা, ময়। | পৃথিবী বলে দিলে নি। আপাম দাস গলিদ উপ কৰিম।| পাত কে আকৌ হলে, জীপ কিয়মে দেখা, যিহোৱা নাগ গয় নিন। মা আৰ কালে। এই কোনো কৰা শিল লোপ; এটা শিলৰ ওপৰত সাতোটা| ১২ মিতব্য কি? ফিীয় ফেসুধিলে, চকু ৰখা হৈছে; বাহিনীলিকন্তু বিযেৱাই | যি বুলি সোণোৱালী মলাই নিজ নি কৈছে, সেখা, ময় তাৰ উপযুক্ত মা ভাত | পৰ। লোগোৱালী তেল গলি দিয়ে, সেই ফাটিন, আঃ ময় এই দেশৰ অপৰাধ একে | মা দুভাল, এত তিন সেই • দিনাই চাম। বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱাই| ১৩ তাল কি? তে সে মোক উ দি কৈছে, সেই দিন তোমালোক এলিনে। ফলে, সেইকেইভাল কি, কি তুমি নোনানো আপোন আপোন ওচৰছৰীয়াক আলতা-[১০ময় কলে, মোৰ এলে, কোনো। তেতি ডালয় আৰু ভিম গছজোপাৰ তললৈ তেওঁ মোক খুলে, গোটেই পৃথিবীৰ বিয়েৰ নিমন্ত্ৰণ কৰি। ওচৰত থিয় হৈ থকা এই দুভাল তেল যেখাতা | এখৰিয়াৰ পঞ্চম দৰ্শন। অথৰিয়ায় যত অফিসও দৰ্শন। ০ পাছে মোৰে সৈতে কথা হোৱা দূতনে | আকৌ আহি, টাপনিৰ পৰা মানুহ অগো ৫ পাত্ৰ নয় আকৌ চকু তুলি উড়ি ২ বাৰ দৰে মোক এগলে; আৰু তেও মোক ১ একা এখন মুহিয়াৰ পৰা পুখী দেখিলো। কলে, তুমি কি দেখিছ? তাতে ময় কলো, ময় তেতিয়া তেওঁ মোক কলে, কি দেখি। ময় চাই গোটেইটো সোণৰ এক দীপাধাৰ দেখিয়ে; কলে, সৰিয়াৰ পৰ এখন উড়ি (কা পুৰী তাৰ যত তাৰ এ তেলাধাৰ, আৰু তাৰ ওপৰত দেখি; সেৰে দীঘলে বিশ হাত,আৰু হলে তাৰ সাতোটা প্ৰদীপ আছে, আৰু তাৰ • দ হাত। তাতে তেওঁ মোক কলে গেই মৃত থকা প্ৰত্যেক প্ৰদীপ নিমিতে সাতৃভাল দেৰ ওপৰে ওলাই যোৱা এ অপি; ৩াতুভাল নলা আক; আৰু তাৰ ওচৰত কিয়নো যেয়ে চ্য কৰলি তাৰ এপি যতে দোজোপা জিতবৃৰু আছে, এলোপ তেলৰিৰ উহু হব; অ যেয়ে শপথ কৰে নি তাৰ সেকালে, আৰু আন জোপা তাৰ বাওঁফালে। আন পিৰ মতে ই বা বাহিনীবিলাকা ৪ পায়ে মোৰে সৈতে কথা হোৱা দৃভজনক যিহোৱাই কৈ, তাক ময় উলিয়ালে; আৰু ময় সুধিলো, হে মোৰ প্ৰলো, এবোৰ কি।। সেয়ে চোৰ যত, আৰু মোৰ নামেৰে ছি ৫ তাতে মোৰে সৈতে কথা হোৱা দুতানে উৰ শপথ কৰাৰ যত সোমাৰ, আৰু সেয়ে দি মোক কলে, এইবোৰ কি, তা তুমি মোনা| | তাৰ ঘৰৰ মাৰত থাকি কাঠ আৰু শিলে নে। ময় কলে, যে মোৰ প্ৰশ্নে, নেজানো।] সৈতে তাক বিন কবি। ১ তেতিয়া তেও উত্তৰ দি মোক এই কথা কলে, পাছে মোৰে সৈতে ৰা হোৱা সুনে অবিললৈ অহা যিহোৱাৰ বাক্য এই ওলাই আহি মোক কলে, তুমি তুলি কোৱা, শটি বা পক্ৰিমৰ যাৰা নয়, কিন্তু ও লৌটা কি ওলাইছে। খেতি ময় অধিলো, মোৰ আৰ ৰায়হে, ইয়াক বাহিনী। সোফি।তাতে তেওকলে,সেই কাপ • বিলাকৰ যিহোৱাই কৈছে। এ বৃহৎ পৰ্বত, ওলাইছে। তো আৰু কলে, সেইটোৱেই তুমি কি। অৰুব্বাবিলৰ অগিত তুমি সমৰ্থল গোতই দেশ, মাবিলা এক উপ- হৈ যাব, আ, “মৃগ, ইয়ালৈ অমৃগ প, (আৰু যৰ ভোখ সী তোলা হওক,” এই জয়ধ্বনিৰে সৈতে তেওঁ এবান | হল;) আৰু এই শী এপ টি ৮ শিলঙ্গ উলিয়াই আনি। পায়; যিহোৱাৰ | বহি থকা চিত। তেওঁ আকৌ মোৰু কলে, ৯ বা মোলৈ আহিল, বোলে, জাবিৰ এয়ে দ; এইবুলি ঐকায়
- হাতে এই গৃহ নিৰিমূল স্থাপন কৰিলে, তিতালৈ হে মাৰি দিলে, আৰ তাৰ মুখ
আ ডে যাতে তা সমাধও কবি; ততে। সেই শীয় গা দিলে। মক তুমি জানি, যে, বাহিনীবিলাকৰ যিহে তুলি তাই দেখিলে, যে, শী ডি লাই ই মোক তোমালোকৰ ওচৰলৈ পঠালে। আলি, আৰ তিৰ ভেউ খালি; ১• কিনো সৰু সৰু বিয়ৰ দিন কোনে হোন। | টোকোলাৰ ভেতৰ বিচি সিস 880
