১; ১২-২; ২১।] ১২ তেতিয়া স্টীয়েল, পুৰুব্বাবিল, যিহো। কৈছে, সোৰেই, সোণো মেৰেই। বাহিনী চাদৰ পুৰ যিহোচু প্ৰধান পুৰোতি, আৰু বিলাকৰ যিহোৱাই কৈছে, এই গৃহটীৰ পূৰ্ব লোকবিলাকৰ আটাই অশি চাগে আপোনা-L. তাপকৈ তাৰ শেষ প্ৰতাপ অধিক হব। বিলাৰ দৰ বিহোৰৰ বালৈ, আৰ | আৰ বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱাই কৈছে এই আপোনাবিলাৰ দৰ বিহোৱাই পঠাইছো চাইতেই ময় শান্তি দান কৰিম। বুলি গয় ভাববাদীৰ কথালৈ কৰি দিলে,|• দৰিয়াৰ ৰায় দ্বিতীয় বছৰ নৱৰ আৰু লোকবিলাকে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখিলে। মাহৰ চব্বিশ দিনৰ দিনা গয় অববাদীৰ ১৩ তাতে যিহোৱাৰ দুত বগয়ে যিহোৱাই দিয়া | ৰায় যিহোৱাৰ বাক্য উপস্থিত হল, বোলে, বাৰ্তা প্ৰকাশ কৰি লোকবিলাকক কলে, যিহো-১১ বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱাই এই কথা কৈছে, বাই কৈছে, ময় তোমালোকৰ লগত আয়।] তুমি এতিয়া পুৰোহিতবিলাকক ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে ১০ আৰু যিহোৱাইযিয়াৰ শাসনকৰ্তা চটেিয়লৰ|১২ সোধ। কোনোৱে যদি আপোনাৰ কাপড় আট | পুত্ৰ অৰুন্নাবিলৰ, যিহেচাদৰ পুত্ৰ যিহো লত পবিত্ৰ মাস বান্ধি লৈ যায়, আৰু পিঠা, বা চুৱা প্ৰধান পুৰোহিত, আৰু লোকবিলাকৰ। সিজোৱা ভাইল, বা আৰস, বা তেল কি আমি আটাই অৱশিষ্ট গৰু মন উদালত, সি কোনো খোৱা বত তাৰ সেই আঁচিল লাগে, ১০ বিলাকে আছি, দাৰিয়া ৰ ৰাজত্ব। | তেৰে সেয়ে পৰি হব নে? তাতে পুৰোহিত- চিতীয় দ্য য মায় চব্বিশ দিন দিন।[১০ বিলাকে কলে, নহব। তেতিয়া গিয়ে কলে, সিবিলাক দশ বাহিনীবিলাক যিহোৱাৰ | মৰা শৱ চুই অশুচি হোৱা কোনো মানুহে যদি গৃৰ কাম কৰিবলৈ ধৰিলে। লেববাৰ মাৰ কোনো বন্ধ চোৰে, তেন্তে হয় দ্বিতীয়, তৃতীয়, আৰু চতুৰ্থ ভাৰবাণী। সেয়ে অশুচি অব নে। পুৰোহিতবিলাকে উত্তৰ | ১৪ দিলে, সেয়ে অশুচি হব। তেতিয়া গিয়ে সপ্তম মাহ একৈল দিনৰ দিনা গয় | উত্তৰ দিলে, যিহোৱাই কৈছে, মমৰ অগিত ভাববাদীৰ ৰায় যিহোৱাৰ বাক্য উপস্থিত এই লোকবিলাক আৰু এই জাতি তেনেকুৱা, ২ল, বোলে, তুমি এতিয়া যিদাৰ শাসনকৰ্তা আৰু সিহঁতৰ হাতৰ সকলো কাৰ্যও তেনেকুৱা, চীলেৰ পুত্ৰ জৰুব্বাবিলকযিবোদিকৰ | আৰ সৌভাত সিহঁতে যি উৎসৰ্গ কৰে, সি প্ৰধান পুৰোহিতক, অৰু| ১৫অশুটি। আৰ এতিয়া ময় বিনয় কৰে, যিহে- লোকবিলাক অৱশিগক এই কথা কোৱা, | বাৰ মন্দিত শিলৰ ওপৰত শিল স্থাপন কৰা এই গৃহট পূৰ্বৰ প্ৰতাপৰ অৱস্থাত দেখা! | দিলৰে পৰা আলিলৈকে সেই সকলো দিন তোমালোকৰ মাত কোন অৱশিষ্ট আছে?| ১০ বিবেচনা কৰা। সেই সকলো দিনত কোনো আৰু এতিয়া তোমালোকে ইয়াক কেনে দেখি?| মানুহে বিশ জোখৰ শস্যৰ মৰ ওচৰলৈ তোমালোক সৃতি এয়ে একো নোহোৱা যেন আমিলে, কেৱল গলেখি মাথোন পায়, আৰু ৫ নেলাগে নে? কিন্তু, যিহোৱাই কৈছে, অৰুব্বা কোনো মানুহে পাশ কলহ সাল তুলিবলৈ বিল, তুমি বলৱৰি হোৱা; বিমোচাকা পুৰ প্ৰাকলৈ আহিলে, কেৱল বিল কলহ যে যিহোৱা প্ৰধান পুৰোহিত, তুমি বলৱনি। পায়। ময় তোমালোকৰ হাতৰ আটাই কাৰ্যত হোৱা; আৰু যিহোৱাই কৈছে,বেদেশৰ আটাই| ককৰ্ত্তনীয়া, মায়া,আশিলাবৃষ্টিৰে তোমা- লোকবিলাক, তোমালোক বলৱাৰ যোৱা, আৰু : লোকক আঘাত কৰিলে; তথাপি যিহোৱাই কাৰ; কিলে, বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱাই| ১৮ কৈছে, তোমালোকে মোলৈ ঘুৰিলা। মৰবিনয় ও কৈছে, তোমালোক মি পৰা ওলাই অহা কৰে, অ িনৱম মাহিৰ চব্বিশ দিনৰ দিনা- কাল তোমালোকৰ লগত ময় স্থি ক্যা নিয় T লৈকে যিমান দিন অতীত হৈ গল, লই সকলো ম ৰে ময় তোমালোকৰ লগত অছ, আৰ দিন তোমালোকে বিবেচনা কৰা, যিহোৱাৰ মোৰ আই তোমালোকৰ মাৰ অৱস্থিতি। শরির ভিত্তিমূল স্থাপন করা দিনর পর আলি ৫; তোমালোকে ভয় কবি। কারণ | ১১লৈকে সকলো দিন বিবেচনা করা। উড়ালত শ্য বাহিনীবিলাক যিহোৱাই এইকথা কৈছে,অল | এতিয়ালৈকে আছে নে? এনে কি, সাফালা, পৰ পাছতে ম বা এবার আকাশমণ্ডল আর ভিমরু গ, দলিম, আৰু নিজ গনেও ফল ধরা পৃথিবী, সমুহ আৰু শুকান ভূমিক পরাম;
- অভির পরাময় আৰ্ব্বাদ করিম।
৭ ম আই আতিক পাম; আৰু আটাই|• পাছে মাহির চব্বিশ দিনৰ দিনা যিহোৱাৰ মাতি মীয় বন আবি;ৰাণিীবিলাকৰ| বাক্য তিীয়বার গেয়র ওচৰলৈ আহিল, যিহোৱাই কৈ, নয় এই গৃহ গৌৱেৰে|২১ বলে, তুমি ঘিার শাসনা জরুব্বাবিলক ৮ পরিপূর্ণ করিম। নিবিলাকৰ যিহোৱাই কোৱা, ময় আকাশমণ্ডল আৰু পৃথিবী পরাম; ৪
