- দানিয়েলৰ পুস্তক।
লাতে তিনি | ৰে; কিয়নো তে তোমালোকৰ সম- এ বিষয়। ' | বয়সীয়া যুবাবিলাককৈ তোমালোকৰ মুখ কিয় 'কান দেথ। এই ৰুপে তোমালোকে যাৰ
- যিয়ায় বিয়োবী ৰাত্বৰ তৃতীয় | ১১ আগত মোৰ মুৰ সটত পেলাব। পাছে নং-
বাবলি সবুখমচৰে বিচালেম- গবিলাকৰ অধ্যই দানিয়েল, মনিয়া, মীতা- লৈ আৰক অৱৰাধ কৰিলে। আৰু এৱে। নে, আৰু আৰিয়াৰ ওপৰ নিযুক্ত কৰা ঘৰ- ৰিয়া বিয়োৰীক সাৰ | ১২ গিৰক দানিয়েলে কলে, আপুনি অনুগ্ৰহ কৰি কেতুবোৰ বৰ ওৰ হাত পণ কৰিলে; এ দিন আপোনাৰ এ দাবিলাকক পৰীক্ষা ভাতে সেই বাৰ টিনাৰ দেশলৈ কৰি তাফ; খাবলৈ আমাক শাক পাচলি,আৰু সাপোলা গলফ গল; আৰু তেও] পান কবলৈ আমাক পানী দিবৰ নিমিতে সেইবাবেৰ পোনাৰ বেতাড়াতলে। ১০ এনি আয় দিক। পাছে আমাৰ, আৰ ৩ পাৰোআপোনাসকবিলাক ধাৰাৰ উম ধায় খোৱা ধুবিলাকৰ মুখৰ শাক আৰ লে, বোলে, ইয়েলৰ | ' চেহাৰাৰ পৰীক্ষা হও; তাতে, আপনি যেনে সানবিলাকৰ মাৰিক বাবংশৰ আৰু দেখি, সেই দৰে আপোনাৰ এই দাবিলা- এমবিলাক মাধ, সুশ নথকা, গৰ, অতি ১ লৈ কৰব। তেতিয়া তেও শিবিলাকৰ সেই বিদাৰি, বডি চোকা, মত পই, আৰু। কত মাতি হৈ দহ দিনলৈকে সিবিলাকক গৃহত বিয় বা যোগ্য গোটাকয়েক লৰা | ৫ পা কৰি চলে। সং দিনৰ শেষত দেখা এবি বলদীয় শা আৰু ৰা শিকোৱা গল, ৰ উত্তম খাদ্য খোৱা সকলে। হক। নাই আৰু নিৰ ফলে, যে,T: যুবকেসিবিলাকৰ মুখৰ চেহাৰা উত্তম, আৰ তেওঁৰ উম খামাৰ পৰা আৰু তে পান ১ লা পুষ্ট। তাতে যপিৰিয়ে, সিবিলাকে কা। এ ৰ পৰ দিনে দিনে সিবিলাকক। আহা কৰিব লগীয় বস্তু, আৰু পান কৰিব তাপ বি, আৰু লিবিলাকক ভিণি বলকে শীয়া সৰগলনি শিবিলাকক শাক • এতিপালন কৰি তিনি বধু শে কাৰ] পাচলি দিবলৈ ধৰিলে। আৰ গৰে সেই চাবি •আগত থিয় কৰব। সিবিলাকৰ মাত বিদা জন যুবক সকলো শীত ও বিদ্যতি আনী বংশৰ দানিয়েল, নিয়া, মীচায়েল, আৰু আৰু নিপুণ কৰিলে; আৰু সকলো বিধ দৰ্শন এটিয়া আছিল। পাছে মধূসকবিলাকৰ ও সপোনৰ কথা দানিয়েলে বুঝিব পৰা হল। অধ্যই সিবিলাক মাৰ সলাই পানিয়লক১৮ণীতে ৰাই বি ফালৰ পাছত সকলোকে বেলৰ, মিনিমাক চক, মীচালেক। 'আনিবলৈ অজ্ঞা কৰিছিল, সেই কাল পৰ মৈচ, আৰু এৰিয়া বেদ-মলা নাম | লত নপুংসকবিলকিৰ অধ্যক্ষ মবুখদুমেৰ লে। তিমিমেলে, যাৰ উত্তম খাদ্য-| ১৯ আগত শিবিলাকক উপস্থিত কৰিলে। তেতিয়া, • আবেৰে এক যে পান কৰা প্ৰায়ণেৰ | ৰই লিবিলাকৰ লগত কথাবাৰ্তা বলত, সি- যেন আলালকে িফ মহয়, তাৰ | বিলকিৰ মাঝত, দানিয়েল, নমিয়া, মীচা- মিমিৰ বড় চিন্তা কৰ আছিল; এই হেতুকে।' য়েল, অৰিয়া, এই কেইনেৰ সমান অনি আপোনাকৰে অন্তটিয়া মই এনে অনু- • ফাকো পোৱা মগল; এই হেতুকে তেতিয়াৰে ত্তি পাৰল নাৰিলাল অধৰ অগিতা ও পৰশিবিলাক ৰৰাৰ অগিত থিয় হল। আৰু তে বিকেল। তেতিয়া কৰে নি- অমি ও বুচিবিক যি কোনো কথা নাই বেলক নপুংসকবিলাক সেই অ আগত সিবিলাকক সুধিলে, সে সকলো কথা
- অত্ৰ দিলে। তাতে কংলক আপোনায় ৰাত থকা আটাই শত্ৰ আৰু
বিলাক নই অধ্যই বসিয়ে ফলে, মোৰ| গণকৈ তেও সিবিলাকক দলে নিপুণ এলুমিই তোমালো থাব্য আৰু হাৈৱা পালে। আৰ দানিয়েল কোৰ ৰুমাৰ শৰ কাৰ নিয়ণ কৰিলে, তেলে ময়' যাত্বৰ গুণাবলৈকে থাকিল। | 828
