৬৮ যান্যপুস্তক। [১৪; ২১-১৫; ১১। . সমূহৰ মাত থাকিলগৈ; সেয়ে ইসললৈ অন্ধ- চফ সাগৰ পাতিত গোৱ মোছি শীত। কাৰময় মেঘ হল, কিন্তু দিললৈ ৰাতি পোহৰ দিওঁতা হল; তাতে ওৰেৰাতি ইদলে সিদলৰ | তেতিয়া মোচি আৰু ইস্ৰায়েল, সন্তান- ২১ ওচৰ চাপি নগল। পাছে, মোচিয়ে সাগৰ বিলাকে যিহোৱাৰ উদ্দেশে এইভ গান ওপৰলৈ আপনাৰ হাত মেলিলত, যিহোৱাই কৰিলে; সিবিলাকে কলে, সেইগোটেই নিশা পূব ফালৰ প্ৰবল বতাহেৰে ময় যিহোবাৰ উদ্দেশে গান কৰিম, কিয়নো সাগৰ হোহোকাইনি, তাকশুকান ভূমি কৰিলে; | তেওঁ মহাগৌৰবান্বিত হল; ২২ তাতে পানী দুগ কৰা হল। তেতিয়া ইস্ৰায়েল তেওঁ ঘোড়া আৰু তাত উঠা অনকো সমূত। মানবিলাক কান বাটেদি সাগৰৰ মাঝলৈ | পেলাই দিলে। সোমাল; আৰু সিবিলাকৰ সোহাতে ও ধাও যিহোৱা মোৰ বল আৰু গান; হাতে অলসমুহেই সিবিলাকলৈ গড়ষপ হল। তেওঁ মোৰ পৰিত্ৰাণকৰ্তা হল; ২৩ পাছে মিচৰীয়াবিলকি, অৰ্থাৎ ফৰৌণৰ ঘোড়া, তেওঁ মোৰ ঈশ্বৰ, ময় তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰিম; ৰখ, আৰু অশ্বাৰোহীবিলাক সিবিলাকৰ পাছে তেওঁ মোৰ পিতৃৰে ঈশ্বৰ, ময় তেৰ গুণ ২৪ পাছে'সাগৰৰ মাবলৈকে সোমাই গল। তেতিয়া | গান কৰিম। ৰাতিৰ শেষ পৰত, যিহোৱাই অগ্নি আৰু মোয যিহোৱা পৰাক্ৰমী যুদ্ধা; ভৰ মাৰ পৰা মিৰীয়া সৈন্যসমৃহলৈ চাই, যিহোৱা তেওঁৰ নাম। ২৫ মিচৰীয় সৈন্যসমূহক ব্যাকুল কৰিলে; আৰু | তেওঁ ফৰৌণৰ ৰথ আৰু সৈন্যকে সমুজত তেওঁ সিহঁতৰ ৰথৰ ঘিলাববাৰো সোলোকালত, | পেলালে; সিহঁতে অতি কষ্টেৰেহে ৰথ চলাব পাৰিলে। তেওঁৰ মনোনীত সেনাপতিৰিলাক চুক স- তেতিয়া মিচৰীয়াবিলাকে কলে, আই, আমি এত দুৰিল। ইস্ৰায়েলৰ সম্মুখৰ পৰ পলাইক; কিয়নো জলসমূহে সিহঁতক ঢাকিলে; | যিহোৱাই সিহঁতৰ ফলীয়া হৈ, মিচৰীয়া শিলৰ দৰে সিহঁত অগাধ অলৰ তলিলৈ বিলাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিছে। গল। ২৬ পাছে যিহোৱাই মোচিক কলে, মিচৰীয়া-৬ হে যিহোৱা, তোমাৰ সো হাত পৰামত ‘তৰ ওপৰলৈ, সিহঁতৰ ৰখ আৰু অশ্বাৰোহী | মহিমান্বিত হল; বিলাকৰ ওপৰলৈ যেন পুনৰায় জলসমৃ আহিব, যে যিহোৱা, তোমাৰ সে হাতে শক ওৰি এই নিমিত্তে তুমি সাগৰৰ ওপৰলৈ আপোন কৰিছে। ২০ হাত মেলা। পাছে মোচিয়ে সাগৰৰ ওপৰলৈ তুমি আপোন প্ৰচুৰ মহিমাৰে তোমাৰ আপোনাৰ হাত মেলিলত, ৰাতিপুৱা পৰত | বিৰুতে উঠাবোরক বিনষ্ট করি; সাগির পুনরায় সমান হল; আৰু মিচরীয়া তুমি পঠোৱ আপোন ক্রোধাগ্নিয়ে নিই- বিলাক পলাওঁতে তার সমুখত পড়িল; এই তক মড়ার দরে জন্ম করিছে। রুপে যিহোৱাই মিচরীয়াবিলাকক সাগরর | তোমার নাকর নিশ্বাসতে অলস দম ২৮ মাঝ পেলালে। আৰু জলসমূহ উভটি অহি, | খালে; রথ আৰু অশ্বরোহীবিলাকক, অর্থাৎ সি সোতবোরো হাদামৰ দৰে থিয় হৈল; বিলাকৰ পাছে পাছেসাগৰত সোমোৱা ফরৌণর সমুদ্রগর্বত অগাধ হলো গোট বাছিলে। সকলো সৈন্যসমূহক ঢাকিলে; তাতে সিহঁতর শত্ৰুৱে কৈছিল, ২৯ এটাও অৱশিষ্ট নেথাকিল। কিন্তু ইত্ৰায়েলর ময় সিহঁতর পাছে পাছে খেদি যাম, সিহঁতক সানবিলাক সাগরর মাঝেদি শুকান বাটে | ধরিম, ব্য তাগ করি লম; চলি গল; আৰু সিবিলাকৰ সোহাতে ও সিহঁতত মোর হাবিয়াহ পর হয়; ওহাতে জলসমূহ সিবিলাকলৈ গড়ষপ হল। ময় তৰোৱল উলিয়াম, মোর হাতে নিতিক ৩• এই রুপে সেই দিন যিহোৱাই মিচীয়া- সংহার করিব। বিলাকৰ হাতৰ পৰা ইস্রায়েলক পরিত্রাণ | ১০ তুমি অপোন বায়ুরে ফু দিলত, সাগরে করিলে; আৰু ইস্রায়েলে মিচরীয়াবিলাকক | সিহঁতক ঢাকিলে; ৩১ সাগর তীতে মরি মৰি থকা দেখিলে। আৰু সিহঁত সীহর দরে মহালতলি গল। যিহোৱাই মিচরীয়াবিলার বিরুদ্ধে এই যি। ১১ হে যিহোৱ, দেৱতাবোয়র মাত তোমার মহৎ কর্মকরিলে,কইয়েলে দেখিলে; তাতে তুল্য কোন আছে? লোকবিলাকে যিহোৱালৈ ভয় করি, যিহোৱাত পবিত্ৰতাত তোমার নিচিন আদরণীয়ই আৰু তেওঁর দাস মোচিতে বিশ্বাস কৰিলে। বা কোন? 63
