যিৱিমিয়া। [২৬;১৬ -১৭; ১৩। • সকলো কথা তোমালোকৰ কাণত কবলৈ যিহো। মোক কলে তুমি বোটী আৰু বলি নাভি ১ বাইমোক তোমালোকৰ বিলৈপালে। তেতিয়া| ও ডোমাৰ গিতি লগোৱ; আৰু বিচালেমলৈ • প্ৰধান লোকবিলাক আৰু আটাই প্ৰজাই পুৰো | খিদা চিদিয়াৰালিন্য | হিত আৰু বৰদীবিলাকক কলে, এই মানুষ তত, ইদোম ৰজা, মোৱাৰ , অন্যে .: প্ৰাণদৰ যোগ্য নাৰ; কিয়নো এও আমাৰ সনবিলাক ৰু, তু , আৰু চীনে - শৰ যিহোৱা নামেৰে আমাক কথা বলে। আৰ চলৈ সেইবোৰ পঠাই দিয়া; আৰু ১৭ তাৰ পাছত দেশ, বিলাক মা দিয়েকে | আপোন আপোন এক লিমিয়ে লিংক উঠি একাবিলা গেটেই সমাজক কলে, যি এই আদেশ দিয়া, ঝলৰ খ বাহিনী ১৮ দৰ হিয়ি মাৰ ৰায় কাল মোৰেফীয়া | বিলাকৰ যিহোৱাকৈছে,তোমালোকে আলো মীখায়াই ভাববাণী প্ৰচাৰ কৰিছিল, তেওঁ যিL আপোনন্দুক এই এইকথাকা, মৰেই আলো আৰ আটাই হোক কৈছিল, বাহিনীবিকৰ | মহাশক্তিৰ অ মেলা বৰে পৃথিবী আ যিহোৱাই এই ৰুপে কৈ, চিমোন পৰৰ | পৃথিবীৰ ওপত কা মা আৰু প্যবেক নিচিনাকৈ চহহ বে, যিচালেম অৰাশি | সৃষ্টি কৰিলে, আৰু মোৰ অতি যা তাল হব, আ গৃচী: থকা পৰ্ধতৃটো কাঠমীৰ ওখ [ ৬ দেখো, তাকে তাক দিও। এই হেতুকে এটি ১৯ঠাইবোৰৰ নিমি। কোৱাছেনি, যিাদাৰ ম এই সকলো দেশ আপোন দল বাড়ি হিজিয়া ৰাই আৰু গোটেই যিদই নিন না নধনেৰ হাত দিলে, আৰু তেওঁৰ তেওক বধ কৰিছিল। হিকিৰাই জানো েিহা-| | বশীকাম কৰিবৰ অৰ্থে বনৰ বোৰকো মা বালৈ ভয় কৰা নাছিল। আৰু তেওঁ নো]. • তেওঁক দিলে। আৰু তেওঁৰ নিজ দেশ সময় যিহোৱাৰ অন্য প্ৰাৰ্থনা কৰা ছিল। তাতে নোহোৱালৈকে সকলো সাজিয়ে তেওঁ, তে যিহোৱাই সিবিলাকলৈ কৰিব খোজা অমৰ। পুতেকৰ, আৰু তেও নাতিয়ে বশীকা পৰাগানো নেথামিল?তোমালোকে কোৱাৰ দৰে কৰিব; সেই সময় হলে অনেক মাটি আৰু কৰিলে, আমি আপোন আগোন প্ৰাণ অধিতে মহান ৰাবিলাকে তেওঁক সিবিলা বনী- • মহা-অমল ঘটাম। যিহোৱাৰ মমেৰে | ৮ কাম কৰাৰ। যি ৰাতি আৰু ৰাই সেই বাণী প্ৰচাৰ কৰা আৰু এজন লোক আছিল। বাবিলৰ ৰয় নবুধদচেৰ যীকাম নকৰি, তেওঁ কিৰিয়-যিয়াৰীমনিবাসী চময়িাৰ পু আৰু বাবিল, ৰৰ খুঁৱলিত আপোনায় তিি . উৰিয়া; তেওঁ যিৱিমিয়াৰ সকলো ক্যৰ, সিটি নেলখিব, যিহোৱাকৈময় যাতে নাকৈ এই নগৰু আৰু এই দেশৰ অবিতে। সেই আতিক সংহ, নক্যালৈকে অনাৱাল ২ ভাষণ প্ৰচাৰ কৰিছিল। তাতে যিহোকীম। আৰু মহামাৰীৰ যায় সিহতক দণ্ড দিন। • মা, তেওঁৰ বীৰবিলাক, আৰু সকলো প্ৰধান | ৯ কি তোমালোকে বলে, তোমালোক বাবিল ' লোকে তেওৰ কথা শুনিবলৈ পোৱাত, তাই ৰৰ যীকাম কৰিবলৈ নেপাবা, এই বুলি তেওঁক বধ কৰিবলৈ পুৰাৰ্থ কৰিলে; কিন্তু। তোমালোকক কোৱা তোমালো তা পৰিয়াইতাকে শুনি ভয় পাই পলাই মিলে। মালতী, দৰ্শক, গণক, কি মায়াবীৰ কথা at। তেতিৰ যিহোয়াকীম ৰাই মিচৰলৈ। • নৃনিবা; কিয়নো, তোমালোক শো পা • মাল পঠালে, অৰ্থাৎ অবোৰৰ পুত্ৰ না | তোমালোকক দুৰ কবিৰ নিমিতে, আ ম • ধনক, আৰু তেওঁ লগত কেইজনমান লোকক | তোমালোকক খেদাই দিলে তোমালোক নই ২৬ মিচৰল পঠালে। পাছে লিবিলাকে ৰিয়াক বৰ নিমিত্তে, তোমালোকৰ আগত সিত লিচৰ পৰা উলিয়াই যিহোয়াকীম ৰকাৰ| ১১ মিছা ভাববাণী প্রচার করে। কিন্তু যি মাটির
- লৈ আনিলত, মজাই তাৱাল রায় বাবিলর রজার যুৱলিৰ তলত আগোনর ভিতি
৫ক বধ করি সামান্য লোকৰ মৈদামত তেওঁৰ রাখিব, আৰু তেওঁর বষীকাম কৰিব, যিহোৱাই শর পেনাদিলে। কি চান পুৰ মহীকাময়। কৈ, ময় সেই নাকি আপোন দেখি যা ফিরিমিয়ার ল েএকাত, বধ কবির। বলৈ দিম; যিবিলাকে ভাত কৃষিকাৰ্যকরি অলোেকৰিলার হাত তেওঁক সোধাই.জিয়া আৰু তাত বাস করি। | ১২ পাছে ময় সেইসকলো বাক্য অনুসারে কি ' যেটuড়ী আৰু খুঁলি পঠোয় উপমা। | দার রা চিদিকিয়া কলো, তোমালোকে আপোন আপোন ভিডি বাবিল, | যেৰি পুৰ যিহূদার রা চিদিভিয়ার | অল রাখি, তেওঁ আৰু তেওঁৰ লোকলি রাজস্ব আয়নত যিহোৱাৰ পা বিরি-| বন্দীকা করিমীয়াই থাক। বি জিতেরি মিলৈ এই বাৰু আ িবোলে, যিহোৱা | রায় কাম নকৰিব, সেই জাতির বিয়ে - - - - - - ২৭ যাচি 738
