৭; ৩০ -৮; ১৭।) ফিলিমিয়া। এই বংশক অগ্ৰাম কৰিলে, পৰিত্যাগ কৰিল। মাৰি যোৱা ভাৰনিচিনাকৈ সিবিলাক প্ৰতি ৩• নিন, যিহোৱাই কৈছে মোৰ পাতে।মে আপোন আপোন পথলৈ। আকাশত যি কুতি, বিদায় সামৰিলাকে তাকেই | ফু ছাড়গিলাই আপোনা নিৰুপিত সময় কৰিলে; মোৰ নামেৰ প্ৰখ্যাত হোৱা গী। তে, আৰু ফণী, লেটুপি, আগলিয়ে আ- অশুচি কৰিব অৰ্থে সিবিলাকে তাৰ তিত। কোন অপোৰ আৰ কাল পালন কৰে; কিন্তু আপোনাবিলাকৰ ঘিলীয়া বাৰে ৰাখিলে।| মোৰ বাবিলাকে যিহোৱাৰ শাসন নেজানে। ৩১ আৰু সিবিলাকৰ পো জীবিলাকক জুইত পুড়িব- ৮ আমি আমী, আৰু যিহোৱাৰ ব্যৱস্থা আমাৰ লৈ মিমিৰ পুতেকৰ উপতফাত একা তো! লগত আছে, এইবুলি তোমালোকে কেনেকৈ কৰ তৰ ওখ ঠাইবোৰ সালি , ইয়াক ময় অনা। পাৰা? কি দেখ, লিখবিলাকৰ মিছাকৈ কৰা নাছিলো, আৰু মোৰ মনত উদয়া হোৱা লিখা লিখনীৰে তাক মিছা কৰি পেলালে। ৩২ নাছিল। যিহোৱাই কৈছে, এই হেতুকে দেখা, ১ নাবিলাকে লাজ পাইছে, সিবিলাক ব্যাকুল যি দিন। সেই ঠাই তোফং বা হিমেমৰ পুঁতে হৈ ধৰা পড়িল; দেখা, মিৰিলাকে যিহোৱাৰ কৰ উপত্যকা বুলি আৰ প্ৰখ্যাত নহব, কিন্তু বাক্য আৰ কৰিলে, তেন্তে সিকিৰ জান হত্যাৰ উপত্যকা বুলি প্ৰখ্যাত হব, এনে দিন|• কি ৰকম? সেই নিমিয়ে যা শিবিলাকৰ আহিছে; কাৰণ সেই দিন লোকবিলাকে | কিতাবেৰ অনক দিম, আৰু আন আম অধি- তোফত পুতিবলৈ ঠাই নোহোৱালৈকে হাত | কাৰবিলাকক সিবিলাকৰ ফেতিবোৰ দিম; ৩০ মৰা শৱ পতি থাকিব। তাতে এই জাতিৰ শৰ কিয়নো গৰুৰ পৰা বড়লৈকে প্ৰতিন লাত আকাশৰ চৰাইৰ আৰু পৃথিবীৰ অন্ধবেৰ মাসক্ত, ভাববাদীৰ প্য। পুৰোহিতলৈকে প্ৰতি আহাৰ , সেইবোৰক কোমেও ম নেদেখু-.১১ নে এবঞ্চনাৰ কাৰ্য কৰে। যেতিয়া কোনো ৩৪ বাৰ। তেতিয়া ময় বিদায় নগৰবোৰৰ পৰ। শান্তি নাই, তেতিয়া সিবিলাকে শান্তি শাবি আ বিচালেমৰ আলিবোৰা পৰা উল্লাসৰ। বুলি কৈ মোৰ এখিলাক, যা সামান্যকুলে ধ্বনি, আনন্দ ধ্বনি, আৰ দৰ কন্যাৰ ধ্বনি। ১২ মুহু কৰিলে। সিবিলাকে ঘিণৰা কাৰ্য্য লুপ্ত কৰিম; কিয়নো দেশ উ ঠাই হব। কৰাত লা পাওক বাড়ি সিলিকে মুখ বিবৰ্ণ | যিহোৱাই কৈছে, সেই দিনা শত্ৰুৱে কৰিবলৈকে জানা নাই; এই নিমিয়ে সিবিলাক | যিয়দাৰ ৰবিলাক, তাৰ অধ্যক্ষবিলা পতিত হোৱা লোকবিলাকৰ মাৰ পতিত বি; কৰ, পুৰোহিতবিলাক, ভাববাদীবিলাকৰ,।। যিহোৱাই কৈ, ময় সিবিলাকক দণ্ড দিয়া আৰ যিচালেমনিবাসীবিলাকৰ হাড়বোৰ।১০ সময়ত সিবিলাকে উদুটি খাই পভিব। যিবো- ২ সিবিলাকৰ মৈদামৰ পৰা উলিয়াব। লিবিলাকে বাই কৈছে, ময় সিবিলাকক নিঃশেৰে সংহাৰ ভাল পোৱা, সেৱা কৰা; পাত চলা, বিৰা, কৰিম; সালাত সাল, যা মিৰু গত আৰু প্ৰণিপাত কৰা বা চত্ৰ আদি আকাশ ভিমৰু টী মেথাকিব, আৰু পাত হয় পড়ি, মওলৰ আটাই বাহিনীৰ আগত সিহঁতে সে জমম সিবিলাকৰ নিমিতে আক্ৰমণকাৰী- বড়বোৰ মেলি; সেইবোয়ক গোটাৱা | ১৪ বিলাকক মিন কৰিম। “আমি কিয় বহি পেত নহব, সেইবোৰ মাৰ ওপৰত সাৰাপ থাকো। আহ, আমি একে লগ হৈ গঞ্জেৰে ৩ হৈ থাকিব। বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱাই কৈছে, আবৃত নগৰত সোমাও, আৰু অতি নিম দি ময় যি যি ঠাইলৈ এই দুষ্ট গোীৰ অৱশিষ্ট থাকে; কিয়নো আমাৰ পৰে আমাৰ মুখ ভাগ খেদিলো, সেই সেই ঠাইত অৱশিষ্ট বা কৰিলে, আৰু বি গ স পান সেই গোী পৰুে জীৱনকৈ মৃত্যু বানীয়। লে, কাৰণ আমি যিহোবার বিরুতে পাপ | | ১৫ কলি। আমি শান্তির আশা কৰিছিলো, কিন্তু
- তমি লিবিলাকত আয় করা, যিয়ারাই এই মল নহল; আৰু সুস্থ্য লমল বাট চাই-
কথা কৈছে, যে, মানুষ পড়ি জানো পুনরায় | ১০ ছিলো, কি দেখা; ত্রাস উপস্থিত।” আমির পরা আব? বা অপথে গৈ শো আকৌ উলটি শরে ঘোড়াবের মাকৰ শৰদ না গৈছে। মাহি? তেন্তে কিয় যিকালের এই তিয়েতার বলৱাৰ ঘোড়াবের চেককেনিত গেই বাট এড়ি নিতে বিপথগামী হৈ থাকে? তিনি। দেশ পিছে; কিয়নো সিহতে আমি বেশ আৰু লাকে গ্রতারণত লাগি থাকিউলটি আহিবলৈ| তার মাঝ সকলো ধ, ন, আৰু তার অমা িয়। ময়া কান পাতি মিলে; লি-ি১০ নিবাসীবিলাক মাস করি। নিলে দেখ, কাকে গীর্থ কথা সকলে; ময় কি কলি?! • ময় তোমালোকৰ মৰলৈ না সপ, কাল এইবুলি কৈ কোনো যাবে অেিপাৰ দুচার। সবের পঠন; যিৱািই লৈ লইবারে নিমিতে খেদ নকৰে; মুল অতি বেগেন', 'তোমালোকক দংশি। | 719
