৪; ২১-৫;১৪।] বিনিমিয়া। গোটেইদেশ:ই , অলাতে মোৰ। কাৰ্য্যকৰী আৰু সত্য; অনুগামী এমকে যদি বো,মুৰ্ততে মোৰ কাপড়কেৰ নল।| পাৰ পাৰা, তেন্তে ময় গাধক ক্ষমা কৰিম। ১ময় কিমান ফিল নিন দেখিম, আ ৰি | যদিও সিহতে, যিহোৱাৰ শীৰ শপথ, এই ২২ দশমি? কিয়নো যেএবিলাক অনি, গুলি , তথাপি নিতে মিয়া শপথ কৰে। যে লিবিলাকে শেক মেজানে; লিবিলাক অলা | যিহোৱা, তোমাৰ সতলৈ নহয় নে। তুমি লয়া, লিবিলাকে বিমো মৰে; সিবিলাফ। লিতিফ এৰ কলি, তথাপি সিহঁত খিত কদাশতপ কিশাচণত অজ্ঞান। | ন; তুমি সিহঁতক বিনাশ পোৱালা, শপি ২৩ যা পৃথিবীলৈ চালো, দেখা, সেয়ে ধ্বংস হল, সিহঁতে শাৰি গ্ৰহণ কৰিবলৈ অৰীকাৰ কৰিলে; অ সুদা; অ আকাশমণ্ডললৈ চালো, তাৰ : সিহঁতে আপোত আলান মুখ শিলকয়া টান ২৪ দীপ্তি নাই। মঃ পৰ্বতবোৰলৈ সৃষ্টি কৰিলো,! কৰি উঠি আহিবলৈ অমায়িল। তেতিয়া ময় | দেখ, সেইবোৰ পিছে, আৰ অটাই গিৰি। কলে, সেই ইতি ঘড়ি, ইহঁত জন। ২০ বোৰ লৰিছে। ময় চাই দেখিলো, কোনো ক্ষৰণ ইবতে বিয়েৰ পথ, আৰু আপোনা- | মনু নাই, আৰু আকাশ, পীবোৰো পলাই। ও বিলাক শৰৰ শাসন মেনে। ময় ভাঙীয়া- ২১ গল। ময় চাই দেখিলোঁ, যিহোৱাৰ সাক্ষাতে। বিলাক ওচৰলৈ গৈ সিবিলাকৰ আগত কথা | আৰু তেওঁৰ অল ক্ৰোধ, প্ৰভাৱত কলৱতী। কম; কিয়নো সিবিলাকে হলে, যিহোৱাৰ পথ বী মৰুভূমি হৈ পড়িল, আৰ তাৰ আটাই। আৰু আপোলাবিলাৰ ঈশ্বৰ শাসিম মানে; ও নগৰ ভন্ন হল। কিয়নো যিহোৱাই এই কথা। | ফিলিবিলাকে এক মত খুঁৱলিলি ,আৰু কৈছে, গোটা দেশ ধ্বংসৰ ঠাই হব; তথাপি। যেটyী চিৰি পেলালে। এই নিয়ে কাঠনীয় ২৮ ম নিঃশেষে সংহাৰ কৰিম। এই হেতুকে পৰ। সি আহি সিবিলাকক বধ কৰি, পৃথিবীয়ে শোক কৰিব, আৰু ওপৰত থকা বেলা ওলো ৰাকুকৰে সিবিলাকক বিন আকাশমণ্ডল কলা বৰণীয় ব; কিয়নো ময় কৰিব, নাহফুটকী যে লিলিক মগৰ ইয়াক কলো, ময় ইয়াক স্থিৰ কৰিলো, আৰ ওচৰত ধাপ দি থাকিব,যেয়ে নগৰৰ পয়া বাহিৰ ময় মন নেপালটাও, আৰ তাৰ পৰ। নোলটো। ওলাব, বিদীৰ্ণ কৰা ব; কাৰণ সিবিলাকৰ ২৯ অৰোৰী আৰু ধনুৰ্থৰবিলাৰ শত নগৰ অধৰ্ম অধিক, আৰু সিবিলাক বিপথগমন খনেই পলাই ভাঠ মাৰিত সোমাইছে, আ। সৰ। ইয়াৰ নিমিত্তে ময় তোমাক কেনেকৈ শিলত উটছে; প্ৰত্যেক নগৰ ত্যাগ কৰা হল, ক্ষমা কৰিব পাৰে। তোমাৰ সন্তানবিলাকে তাৰ মকিত বাস কৰে। মানুষ কোনো নাই। মোক ত্যাগ কৰি অলীগৰবোৰৰ অমৰে •• যে বি , তুমি কি কৰিব। যদিও তুমি শপথ কৰে; ম যেতিয়া লিবিলাকক সম্পূৰ্ণকৈ কাপড় পি, সোণৰ অলৰেৰে অপো- খুৱাইছিলো, তেতিয়া লিবিলাকে পত্ৰীগমন নাকে ভূষিত কৰা, আৰু কাজলেৰ চকু দুটা ৰিছিল, আৰু বোৰ ঘৰত জুমে অষে গো • ভাৰ , তথাপি তুমি নিকে সুন্দী কৰা খাইছিল। সিবিলাকে ৰাতিপুৱাতে উট, দানা বৃথা; উপপজিবোৰে তোক ঘিণা, শিহঁতে খুউৱা মটা ঘোড়াৰ : নিচিনাকৈ ডিমে ৩) তোমাৰ প্ৰাণ নষ্ট কৰিবলৈ বিচায়। নিন। | আপোনাৰ ওচৰীয়া তিতালৈ চেক মম এনী প্ৰণকাৰিণী ভিৰুতাৰ শবদ, প্ৰথম চোয়। যিহোৱাই কৈছে, ময় নামে এই- নৰ ওপলোৱা এমীৰ বেদনাৰ শবদ যেন | বেৰ কাৰ্যর নিমিত্তে দ নিদিম। নাইবা নিছে; “মোর সর্বনাশ! কিয়নো বধকারী মোর প্রাণে জানো এনে গতির প্রতিকার বের অগিত মোর প্রাণ অচেতন হৈছে,” এই নেপাধি? বুলি কৈ দীঘল নিশাস পেলোৱা, ফাত বিস্তার। ১. তোমালোকে তার গড়বে পার বৈ তাক নই করা গিয়োন ঘিারীর শবদ খছি। করা, কিন্তু নিঃশেষে সংহাৰ নকৰিবা; তার | কালবের দূর করা, কারণ সেইবোৰ যিহোৱা ত্রাসে আগমন, আৰু তাৰ কাৰণ। | ১১ মহ। কিয়নো, বিহোৱাই কৈফ, ইহায়েল , তোমালোকে যিফালেমর কাটে বাটে | বশ আৰু যিদ বংশই মোর অবিতে অতি- ও ইফালে সিফালে লড়ি যু, আৰু মন দি | শয় বিশ্বাসঘাতকতা কৰিলে। সিবিলাকে যিহো- চোৱা, আৰু তার চকে চকে বিচার, যায় | বক অস্বীকার করিলে, আৰু কলে, এ তেওঁ • এগৰ মাৰ্য বা অনার্য ৩৮ হি লি! ম্য। আমালৈ-অমল ঘটিব, আমি তরো- ঠাত মানু োেনোকা কার্ব রে বেলা ১০ বলি কি অকাল নেদেখি; বাদীৰিলাক আদি ৰে, তা সাোি না যায়,এনে ঠাই বলে , সিবিলা মাত প্রকৃত বাক্য নাই;. । | | সিবিলাকলৈ সেরে যায়। এই কারণে gi
