২; ১- ৩; ২।] যিচমা।। ৬৭৩ বিকালে সেমিৰ নোয় পাপ। কৰা নহব, এয়ে বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱা প্ৰভু ৰচন।। দৰ্শন উপত্যকাবিষয়ক বাক্য। ' তোমাৰ কিহল,যে,তোমাৰ বিশ্বাসীবিলাক চেনাৰ বিৰুদ্ধে কোৱা ভাৰবাণী। ২ সকলোৱে ঘৰৰ চালত উঠিল যে উধ্বণিৰ ১ বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱা প্ৰতুৰে এই ৰূপে পূৰ্ণ। কোলাহলকাৰিণ নগৰি, যে ঈশপ্ৰিয়া কৈছে, যোৱা, সেই বিষয়াপাতৰ ওচৰলৈ, যাৰ পৰি, তোমাৰ হতবিলাক তৰেদ্বালেৰে হত। অধ্যক্ষ সেই চেনাৰ বিলৈ গৈ কোৱা, ইয়াত ৩ হোৱা নাই, বা যতো মৰা নাই। তোমাৰ! ১৬ তোমাৰ কি আছে, আৰু ইয়াত তোমাৰ সেনাপতিবিলাক একেলগে পলাই গলত, দি: কোন আছে,যে, তুমি হয়ত অপোনাৰ নিমিত্তে বিলাকক ধনুৰ লোকৰ ৰায় বয় কৰা হল; এটা মৈদাম খানিলা লি ওখত আপোনাৰ তোমাৰ লোকবিলাকৰ মাকৰ যিবিলাকক পোৱ নিমিত্তে এটা মৈদাম খানিলে, নিজৰ নিমিত্তে গল, সিবিলাক একেলগে বন্ধ কৰা হল, সিবি১৭ এক বাসস্থান শিলত কাটিলে। দেখা, যিহো- ৪ লাক দৰৈলৈ পলাইছিল। এই নিমিত্তে ময়' ৰাই বীৰৰ নিচিনাকৈ তোমাক অতি বলেৰ | পেলাই দিব, এনে কি, তেওঁ তোমাক মুচৰি দিয়া, ময় অতি সাপেৰে মন কৰিম; মোৰ, ১৮ সমিৰি পেলাব। তেওঁ অৱশ্যে তোমাক মৰিয়াই এগাষপানীয়াৰীৰ সৰ্বনাশৰ নিমিত্তে মোক ধোপৰ দৰে গোল কৰি বহল দেশত পেলাই ৫ সানা কৰিবলৈ যত্ন নকৰিবা। কিয়নো দৰ্শন : দিব; তোমাৰ প্ৰভুৰ বংশক লা দিওঁতা যি উপত্যকাত বাহিনীবিলাকৰ প্ৰভু যিহোৱাৰ, তুমি, তুমি সেই ঠাইত মৰিব, আৰু তোমাৰ কোলাহল, মম, আৰ ব্যাকুলতায় নি উপস্থিত ' ১৯ জেলী ৰথবোৰ তাত থাকিব। ময় তোমাৰ হৈছে, গড়বাৰ জা হৈছে, আৰু টিয়াৰ শবদ , বিষয়ৰ পৰ তোমাক খোদিম, আৰু তোমাৰ ১ পৰ্বতলৈকে গৈছে। এলমে নবী আৰু অ- • পদৰ পৰা তেও তোমাক পেলাই দিব। সেই | ৰাহী সৈন্যে সৈতে তৃণ লৈ গৈছে, আৰু কৰে দিন। ময় মোৰ দাস হিকিয়াৰ পুত্ৰ ইলিয়া- • ঢাল খুলিছে। আৰু তোমাৰ মনোৰমা উপত্যকা। ২১ কীমক মাতিম; ময় তোমাৰ বাবা তেওঁক বেৰ ৰথেৰে পা হৈছে; আৰু অশ্বাৰোহী' পিম, আৰু তোমাৰ খালিৰে তেওঁক বলবন ৮ বিলাকে বোৰৰ মত বেহ পাতিছে। তেও কৰিম, ময় তোমাৰ শাসনভাৰ তেওৰ হাতত | বিদায় ওৰণী চালে; আৰ সেই দিন তুমি অৰ্পণ কৰিম; আৰু তেওঁ যিফালেমনিবাসী- ৯ কালীয় গৃহ অশলৈ কৰিলা; তুমি | ২২ বিলকিৰ ও যিহূদা বংশৰ পিতৃপ। ময় দাদ নগৰৰ গোচিগা ঠাইৰোৰলৈ চালা, দাদৰ বংশৰ চাৰিটো তেওঁৰ কত দিম; কিয়নো সেইমোৰ অনেক আছিল; তোমালোকে তাতে তেওঁ মেলিব, কিন্তু কোনেও বন্ধ নকৰিব, • হল পুখুৰিৰ পাৰ্শীবোৰ গোটালা; তোমালোকে : আ তে যা কৰি, কিন্তু কোনেও নেমেলিব। বিকালেৰ খাবোৰ লেখ কৰিলা, আৰু নগৰৰ ২৩ ময় বেড়ৰ নিসংশয় ঠাইত তেওঁক খুঁটিপে গড় সুদৃঢ় কবি নিয়ে তাৰ কোনো কোনো মারিম; তেওঁ আপোন পিতৃবংশলৈ গৌরবদক ১১ ঘর কি পেলা; তোমালোকে পণ পুখুরির ২৪ আসনৰাপ হব। তেওঁর পিতৃবংশৰ সকলো পানীর নিমিত্তে গড় দুটাৰ মাক ঠাইত এটা! গৌর, সন্তানসন্ততি, আৰু পিয়লার পর। পুখুরিও করিল। কিন্তু যি অলাই এই ঘটনা; কললৈকে আটাই সর পাত্র তেওত অরি ঘটলে, সেই মিলে তোমালোকে নিদিলা, ২৫ থোৱা হব। বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱাই কৈছে,, মা বিলাই বহুকালৰ পৰা ইয়াক কপনা। সেই দিন বেড়র নিসংশয় ঠাইত মরা টিটো ১২ করিলে, তেওঁলৈ দৃষ্টি নকৰিলা। আৰু সেই খহি পড়িব, বা হি হৈ পড়িব, আৰু তার দিন বাণিীবিলাকৰ যিহোৱা এবে, কলন। ওপৰত আৰি থোৱা এর নই; কিয়নো কৰিবলৈ, বিলাপ কৰিবলৈ, ব ইলা করি। যিহোৱাই এই কথা কলে। বলৈ, আৰু চ কাপড় কালত বান্ধিবলৈ তু বিষয়ে কোৱা ভাববাণী। ১৩ আন করিলে; কিন্তু দেখা,আমোদ প্রমোদ, গরু বধ, মের হত্যা, মাংস ভোজন, আৰু একা] ১৩ রবিষয়ক বাক্য। রস পান কন্যা চলিছে; সিতে কয়, “আয়, | ৫ cীর মহাজবিলাক, যাহাকার আমি গান পান করাক, ঝিননা কাইলৈ করা; কিয়নো এনে সর্বনাশ হল, যে, ঘর কি ১০ মরি।” বাহিনীবিলাক দিয়েই মোর। সোমোৱা বাট একোৱেই নাই; সিহঁতে কিৰীম যাণ এই বাক্য প্রচার করিল, “তোমালোক। দেশ পোৱাত, এই বার্তা সিহঁতৰ আগত প্রকাশ নগরলৈকে তোমালোক এই অপাং মা করা হল। হে পৰিসিবিলা,.তোমালোক c. A. B. s.-Assam: 0.1.43.] 673
