৬৫৬ পৰমগীত। আপোন বাড়ীলৈ, সুগন্ধি ফুল গছৰ ভেটি কেই ঢুলীৰ ৰা। টালৈ নামি গল। | মহানয়িমৰ নাচৰ দৰে তোমালোকে চুলী ৩ ময় মোৰ প্ৰিয়ৰ, আৰু মোৰ প্ৰিয় মোৰেই, কিয় চাবা? তেওঁ কনাড়ি ফুলনীৰ মাঝহ আপোনাৰ কি। চৰায়। লোগ। চলোমশা বাক্য। হে ৰাকন, হাত তোমাৰ কোনে • হে মোৰ প্ৰিয়া, তুমি তিৰ্চাৰ নিচিনা সুন্দৰী, শোভা পাইছে। যিলেৰ সদৃশ পৱতী, ধনুৰ আকৃতিৰ তোমাৰ কান দুটা নিপুণ শিল- কাৰে ৰ চ অলাৰ নিচিনা। ধ্বজা থকা সৈন্যসামন্তৰ নিচিনা জয়ী ৫ তুমি মোৰ পা আপোনাৰ চকু দু আঁতৰ || ভত| ২ তোমাৰ নাভিদেশ, মিশ্ৰিত অফিস আৰ | কৰা; নোহোৱ। কিয়নো মেয়ে মোক পৰাজয় কৰিলে। ঘণয়া বাটিৰ নিচিনা। তোমাৰ কেশ গিলিয়দ পৰ্বতৰ চলিত বই একা | তোমাৰ উদৰ, কমাড়ি ফুলে শোভিত না | মগ এলাকৰ নিচিনা। ঘেঁহু ধানৰ এক সময় নিচিম।। ৬ তোমাৰ দতবোৰ দুটা দুটী পোৱলি থকা, ৩ তোমাৰ স্তন দুটা মৃগীৰ একেলগে আগা পোৱালি আৰু কোনেও পোৱালিৰ পৰা বঞ্চিত নোহোৱা,। | দুটীৰ নিচিনা। গা ধুৱাই অনা মেৰ এজাকৰ নিচিনা। ৪ তোমাৰ ভিডি,হতিদাতৰ তাপ ও হয় ৭ ওপৰ ভিতৰত থকা তোমাৰ কুম দুটী দালিম নিচিনা; তোমাৰ নয়ন দুগ, হিবোন বং-ৰব্বী ত্ব | এডুখৰিৰ নিচিনা। ৮ই অনী ৰাণী আৰু অশী অনী উপপত্নী, দুৱাৰৰ ওচৰত থকা দু পুখুৰিৰ . আৰু অসংখ্য যুবতী আছে। নিচিল; ৯ মোৰ কপোতী, মোৰ ধমতী একমাত্ৰ; তোমাৰ নাক, দমেচকলৈ যুখ কৰি থকা লিৰা- তেওঁৰ মাত্ৰ তেৱেঁই অকল এজনী; মোনৰ ৰুপ ওখ ঘৰটোৰ নিমি। তেও অপেন জননীৰ ভেপাত্ৰী। ৫ তোমাৰ ওপৰত একা তোমাৰ মতো কলি। জীয়ৰীবিলাকে তেওঁক দেখি ধন্য বুলিলে; | নিচিনা, এনে কি, ৰাণীবিলাকে আৰু উপপত্নীবোৰে তেওঁক। আৰু তোমাৰ মৰৰ চুলি কোচ বেতন বণ দেখি তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰিলে। সুতায় নিচিনা; (তামাৰ কেশপাশতে য় বহু আছে। ফিচালেম ৰীয়াৰীৰিলা বাক্য। ৬ যে প্ৰেম, সৱোদায়ক কথাত তুমি কেনে সুন্দৰ। ১০ অৰুণৰ দৰে উদয়কাৰিণী, চন্দ্ৰৰ নিচিনা সুন্দৰী, | | আৰু মনোহৰ! সূৰ্য্যৰ দৰে নিৰ্মলী, • তোমাৰ এই দীৰ্ঘতা খৰ গছৰ দীঘাৰ আৰু ধ্বজা এক সৈন্যসামন্তৰ নিচিনা ভয়ঙ্কৰী। নিচিনা, • | সৌজনী শ্ৰী কোন? আৰু তোমাৰ স্তন দুটা দুখোপা সাক্ষাৎ নিচিনা। চলম্বীতৰ বাক্য। | ৮ময় কৈছো, ময় খৰ্জুৰ জুপিত উঠি, আৰু ১১ ময় উপত্যকাত নতুনকৈ গঙ্গা পুলিবেৰ তাৰ বৌভাত খৰিম; | চাবলৈ, তোমাৰ স্তন দুটা দুখোপ ঢাকার মিলি সাক্ষালতাই কলি ধৰিছে নে নাই, আৰু দলিম | হওক, • ফুলিছে নে নাই, আতোমার নিখর ব্রণ সমরি। এর তাক দেখিবলৈ আরোটর বাড়ীলৈ নামি। | ঠাণানিচিনা হওক; গলে। ৯ তোমার মুখ উত্তম আকাশৰ নিচিনাকে। ১২ মোর মনে অকমাতে মোক তুলি, চুলগীৰ বাক্য। মোর রাজবংশয় প্রজাবিলাকর বুথত থলে। যিচালেম জীয়ৰীবিলাকৰ বাক্য। | সেয়ে সহজে মোর বিয়য় জিৈিল যায়, আৰু টোপনি যোৱা লোক, এক কী ১৩ যে চলশী,উলটি আং, উলাট আই, | কোৱায়। উলটি আং, উলটি আহা, আমি তোমাফ চাও। ১• ময় মোর প্রিয়, অকাতেওঁয় বা মোতৈ; 66
