৫; ২-৩; ২।] পৰমগীত। ময় আপন মথুৰে সৈতে মোৰ মৌকো | : যিক্ষনেৰ জীয়াৰীবিলাকৰ বাক্য। | খালে; আৰু ময় আপোন গাখীৰেৰ সৈতে মমৰ কা-। ১ হে নাৰীবিলাকৰ মাঝ পৰমসুন্দৰি, | ৰস পান কৰিলো। | আন আন প্ৰিয়তুকৈ তোমাৰ প্ৰিয় নিহত হে বহুবিলক, তোজন কৰা, হে প্ৰিয়বিলাকা উত্তম। | পান কৰা, তুমি যে আমাক এনে শপথ দিয়া, এনে কি, অধিক পৰিমাণে পান কৰা। আন আন প্ৰিয়কৈ তোমাৰ প্ৰিয় কি উম।। | চুলক্ষীত বাত। চুলশী। • ২ ময় টোপনিত আছিলো, কিন্তু মোৰ মন সাৰে আহিল, ১• মোৰ প্ৰিয় বগা, আৰু ৰচীয়া; এনে সময়ত মোৰ প্ৰিয় মাত শপিল; ছেও দ ৰিৰ ভিতৰত অগ্ৰগণ্য। তেও দুৱাৰত টুকৰিয়াইলে, ১১ তেওঁৰ সুৰ অতি উত্তম নিৰ্মল সোণৰ নিচিনা; “ হে মোৰ অশী, হে মোৰ ি , যে মোৰ। তেওঁৰ চুলি কোচ কেঁকোড়াৰ্কেকুড়ী, আৰ চোৰা | কপোতি, | কাউৰিৰ নিচিনাকলা। হে মোৰ শমতী, মোৰ নিমিত্তে দুৱাৰ | ১২ তেওঁৰ চকু যৌড়ি জুৰীৰ দাতিত থকা দুট | মেলা; কপৌৰ নিচিনা; কিয়নো মোৰ মুৰ নিয়ৰেৰে, অৰু চুলি কেঁচা | তাক যেন গাখীৰেৰহে ধোৱা হৈছে, | ৰতিৰ জলবিন্দুৰে পুৰ হৈছে।” আৰু সেয়ে উত্তমৰুপে পঠোৱা মণিৰ সশ। ৩ “ময় অপোন অৱক যত সোলোকাই থলে, ১ তেওঁৰ গাল দুখনি সুগন্ধি ফুল গহৰ এক ভোট | আকৌ কেনেকৈ পিমি? | ৰূপ, ময় ভৰি দুখনি ধুলো, কেনেকৈ আকৌ মলিন | আৰু মচলা উৎপাদক লতাৰ শপ। কৰি।” তেওঁৰ ওঁঠ দুটী কনাড়ি ফুলৰ সদৃশ; তাৰ পৰ ও মোৰ প্ৰিয়ই দুৱাৰৰ বিৰদি হাত মেলিলত, | এৰ গৰস টোপটোপকৈ পড়ে। ডেলৈ মোৰ মন পুড়িবলৈ ধৰিলে। ১৪ তেওৰ হাত দুখনি বৈসূৰ্য্য মণি পড়োৱা সোণৰ ৫ ময় অপপান প্ৰিয়ৰ নিমিত্তে দুৱাৰ মেলিবলৈ | অঙ্গটিৰ নিচিন।।। উঠিলো; | তেওঁৰ শৰীৰ নীলকান্ত মণিৰে চকা হাদিতিৰ তেতিয়া সলখাৰ নলডাল ময় হাতেৰে চোৱাত,। | শিল্পকৰ্ম নিচিনা। মোৰ হাতৰ পৰা গয়ল, ১৫ তেওঁৰ ভৰি দুখন উত্তম সোণৰ আধাৰত বহুউৱা মোৰ আঙ্গুলিৰ প্যৰা সৱ গৰম ঠাপাঠাপে বগা শিলয় দুটা ৰ নিচিল। | পড়িল। তেওঁ দেখিবলৈ লিবানেৰ নিচিনা, এৰ বৃক্ষৰ • এই ৰুপে ময় অপোন প্ৰিয়ৰ নিমিত্তে দুৱাৰ | | নিচিনা উত্তম। | মেলি দিলো; • | ১৬ তেওঁৰ মুখ অতিশয় মধুৰ; এনে কি, তেওঁ সম্পূৰ্ণ- কি মোর প্রিয় চি গল। রুপে মনোহর। তেওঁ কথা কওতে মোর প্রাণ ওলাই গল; হে যিফালেম জীয়াৰীবিলাক, এই নিয়েই ময় তেওঁক বিচার করিল, কিন্তু তেওঁক | মোর প্রিয়, | নেপালো; এই নামেই মোৰ সখা। ময় তেওঁক মাতিশো, কিন্তু তেওঁ মোক উত্তর | যিকালেম, জীয়াৰীবিলাকৰ বাক্য। নিদিলে। • নগৰ ফুৰ্বোতা প্রহরীৰোর মোক পালে, হে নারীবিলকির মাঝত পরমসুন্দরি, নিতে মোক কোলে,মোক কবিত করিলে; | তোমার প্রিয় কলৈ গল? গড় এরীবোৰে মোৰ গাৰ পৰা মোর জামা আমি তোমাৰ লগত তোমার প্রিয় বিচারিব্য কাঢ়ি নিলে। নিমিতে, ব বিচালেমর দিয়ারীবিলাক, ময় তোমা-| | তেওঁ কোন পোনে গল তাক কোৱা। লোক শপথ দি কৈছে, চুলঘীতৰ ৰাষ্য। ভোলাকে যদি মোর প্রিয়লগ পোৱা, | তেন্তে তেওঁক কৰা, যে, ময় মতে পীড়িত।। মোর প্রিয় উদ্যানবোত চবির নিমিত্তে, আয়। | আৰু কাড়ি কুল গোটাবর নিমিতে
- 6
