৪; ৭-৫; ১৯। ৬৪। • গায়ে ময় মুক্তি সুৰ্যৰ তলত সায়তা | - অমিবোৰত সন্তোষ নেপায়; তুমি যি দেখিল। কোনো মানুহঅকলশৰে থাকে, কাৰণ ক্যা,কসি কৰা। fীয় কোনো নাই; এলে কি ভালুক। মিকাতুকৈ সপ নাইল।তুমি গয়েকয়েক কোনো মাই; গণিত, পৰি শৰীৰ অধীন কি পাপ কৰিবলৈ তোমাৰ আৰ শীল্প নাই, কাৰু তাৰ ধনসলাভিত মুখ নিদিবা; আৰু,সেইটো ভুল হল, এনে কথা তু অয়। লি কয়, “ তেময় কয় নিতে সুতৰ অগিত মকব; ঈশ্বৰে কিয় তোমাৰ বাক্যত পলিম কৰি, আৰু আপনি এক সুখ-। কাধ কৰি তোমাৰ ভয় কা ম কবি। | কোপড় পৰা বতি কবি?” আমাৰ, এনে। ফিল আখিক সোম আৰু অসাৰতা, আৰ কি অতি খনক ব্যৱসায়। একক দুজন যাব বাহুল্য এনে ঘটে। কিন্তু তুমি গিয়ক এল, কিয়নো লিবিয়াকৰ পমিৰ গায় ১• মুফল হয়। কাৰণ সিবিলাক পড়িলে, এজনে | ৮. তুমি এত ৰিক অত্যাচাৰ কৰা, বলেৰে | আপানাৰ সীক তুলিব পায়। ফি বিন বিৰ আৰ ন্যায় দূৰ কৰা দেখিলে, সেই অকলশৰীয়, দি পড়িলে, তাৰ সন্তাপ ব।। কত নেমামিবা; কিয়নো এ পদত ১১ কিনে তাক তুলিবলৈ ৰিতীয় নাই। আকে। থাকো হিকৈয়ো ওখ পদত থাকোতা অনি নে একেলগে খুলে উম পায়; ফি নে। এমন চক দিয়ে; আকৌ সিবিলাকতুকৈয়ো আৰু ১৫ অকলেই কেনেকৈ উম পাব? আৰু যি অকল ৯থ শৰত থকা লোআছে। কিন্তু কেতিত নিৰ্ভৰ শৰীয়া, তা যদিও কোনোৱে পায় কৰে, কৰ ৰা সকলে ভাৱে দেশৰ মঙ্গলপ। তথাপি সুনে তাৰ প্ৰতিৰোধ কৰিব; আৰু ১৭ যি মাহে ৰুপ ভাল পায়, সি কপ তৃপ্ত তিনি ওয়াৰটি বেগাই মিটিগে। | নয়; নাইবা ঘি মানুহে অধিক ধনসম্পত্তি ১৩ বি অন লাই কোনো পৰামৰ্শ লবলৈ ভাল পায়, লি আয়ত তৃপ্ত হয়। ইও অস। আৰু অনুঝে, এমে ৰাতকৈ অনিন দয়া! ১১নসলৰি কঢ়িলে তাক খাওতাও বান; ১ কোই ভাল। কিয়নো এ যা বৰ শিন্তে | একে তাক কৰে দেখাৰ বাহিৰে তাৰ গৰাকী- - বীণালয় পৰা ওলাইছিল; এনে কি, এও! ১২ বিলকিৰ কি লা; বলব লোকে সৰহ বা অলপ আপনাৰ ৰাত . দৰি-অৱস্থাত জন্মগ্ৰহ। আহাৰ কৰিলে, তাৰ টোপনি সন্তোষজনক; ১কছিল। ময় দেখিলো, যে, যি ডেকাই অৰ্থাৎ কিনৱমিৰ আখক নস | কিনৱানৰ অধিনসম্পষিয়ে তাক টোপনি ীিয় জমে তেৰ পদত ৰাজত্ব পালে, যাব নিচ্ছি। সুৰ তলত অহাযোয় কৰা সকলো প্ৰাৰ ১৩ ম মূৰ্য্য জল যত্ৰণাদায়ক এই অনিষ্ট ১০সেইমৰ ফলীয় এল। যি লোকবিলাকৰ ওপৰত। দেশি , যে, ধন্য গীৰ অপকাৱলৈহে বন তেও ৰাল, সেই লোকবিলাৰ সীমা মই:| ১৪ ৰাখা হয়। সেই ধন দুৰ্ঘটনাত নষ্ট; আৰ তথাপি এবীকালৰ লোকবিলাকে তেওত আনন। পুত্ৰ লালে তাৰ এক একৰিব। অৱশ্যে ই অসাৰ, আৰু যহিক। | ১৫ মকৰ গ পৰা যেনেকৈ সি উলদে আহে, ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা মাত্ৰ। তেনেকৈ পুনৰায় সেই অহাৰ দৰেই উলয়ে যায়, সাৰু সি, আপোন পৰিশ্ৰমৰ ফলৰ মাঝ | ঈশ্বৰ আৰাধনা, যা নিয়ন্ত, আ ধন হাত লৈ যাব পৰা খিনিও লগত লৈ যাব ভোগ কাৰ বিষয়। { ১৬ নোৱাৰে। মি যেনেকৈ আহে, সকলো ভাৱে | তুমি শৰৰ গহলৈ যোৱা কাল তোমাৰ ১ টি সাৱধানে ৰাখিব; কাৰণ অন- ছেড়ে বহক ধবলৈ পৰিশ্রম করা তার
- বোরর দরে বলিনি কৰাকৈ, শনিবলৈ ওচৰ | ১৭ কি না। সি শীৱনৰ সকলো কালকেই অ
চপা গল; কিয়নো লিংড়ে যে বেয়া কাম। কারুক আহার করে, আৰু তাৰ অধিক বেলা, করি, ভকি লিং সোনে। তোমার মুখের | নৱীয়তার কাধ হয়। অবিবেচপে কথা নকৰ, আৰু ইয়াৰ কাণত | ১৮ দেখা, ঈশ্বৰে মানুহক জীৱনৰ যি কেইটা দিন কথা উচ্চারণ কৰিবলৈ তোমার মনক বেশী ব দিছে, সেই সময় দিন সুৰ্য্যৰ তলত করা সকলে নিদিবা; কিয়নো ঈশ্বর স্বৰ্গত আৰু তুমি পাখি-| পৰিশ্ৰমৰ ভিতৰত ভোজন পান আৰু সুখভোগ বীত আয়া; এই হেতুকে তোমার কথা অলপ: কে ময় উম আৰু সুন্দর দেখিলো; কিয়নো •ক। কিল অধিক কাৰ্য্য করার মোন। ১৯ এয়েই তার পাব লগীয়া গি। ঈশরে যি যি দেখা, অধিক বাক্যরায় অন্য। | লোেক ধনপতি আৰু বাল্য বা দান করি না । আখ শপ করিলে, তাক ভোগ করিলে, আৰু আপোনাঃ গ এক দিন বিলৈ পলম নকৰিবা; কিনো] লৈ, আৰু আপোনাৰ পৱিকম আনন 6
