২৩; ৩১-২৪; ২৮।] হিতোপদেশ। ৩) যেতিয়া সাক্ষাৰস ৰক্ষা হয়, অৰি আৰু যি না তোমাৰ প্ৰাণৰক্ষক, তেও মাননা মগায়, | তাক নেজানে। | আৰু সহতে পেইলৈ যায়, তেতিয়া তালৈ দৃষ্টি। তেওঁ মানুহক তাৰ কৰ্ম অনুসাৰে জানো ফল নকৰিবা; | নিদিয়ে।' ৩২ শেষতে সেয়ে সাপৰ নিচিনাকৈ কামুড়িব, | ১৩ হে মোৰ বোপ, যেনেকৈ তুমি সুষাই বুলি মৌ আৰু বিষধৰ দৰে দংশন কৰিব। ৩৩ তোমাৰ চকুৱে অশ্চিৰিত বন্ধু দেখিব, আৰু আৰু মৌৰ কোহ তোমাৰ জিবতি মিঠা লাগে, তোমাৰ মনে মন্দ কথা কব; | ১০ তেনেকৈ প্ৰকো তোমাৰ নিজ মনত বানীয় ৩৪ এনে কি, তুমি সমুদ্ৰ, মাঝ ঠাইত, | অন কৰা | বা হিজিৰ মলিৰ ওপৰত শোৱা লোকৰ। তাক পালে পুৰস্কাৰ , | নিচিনা হব; | আৰ তোমাৰ আশা ছেদ কৰা নহব।' ৩৫ আৰ কব, “কোনোবাই মোক মাৰিলে, কিন্তু ময় | ১৫ হেৰ দুই মানুহ, ধাৰ্মিকৰ নিবাসৰ বিৰুদ্ধে খাপ | দুঃখ পোৱা নাই, | দি নেথাকিবি, '। কোনোবাই মোক প্ৰহাৰ কৰিলে, কিন্তু ময় তাৰ। আৰু তেওঁৰ আম নষ্ট নকৰিবি। ' " গম পোৱা নাই। | ১৬ কিয়নো ধাৰ্মিক লোক সাতবাৰ পড়িও আকৌ ময় যেতিয়া সাৰ পাম, তেতিয়া আকৌ কি | উঠে, | বিচাৰিম।” : | কিন্তু দুষ্টবোয় আপদত পড়ি বিনষ্ট। মি দুষ্টবোৰক ঈৰ্ষা নকৰিবা, | | ১০ তোমাৰ শত্ৰুৰ পতনত আনন্দ নকৰিবা, ২৪? আৰু সিহঁতৰ লগত থাকিবলৈ স্থাও। আৰ সি উটি খোৱাত, তোমাৰ মন উলালিত নকৰিবা; | নহওক; কিয়নো সিহঁত্তৰ মনে উপদ্ৰৱৰ কল্পনা কৰে, ১৮ হলে, যিহোৱাই তাক দেখি অসন্তুষ্ট হব, আৰু সিহঁতৰ ওঠে অপকাৰ কথা কয়। *: | আৰু তেও তাৰ পৰ আপেনি ক্ৰোধ ফিৰব। ৩ প্ৰকাৰ ৰায় ঘৰ নিৰ্মাণ, আৰু বুদ্ধিৰ ৰায় ১৯ তুমি দুৰাচাৰাববাৰ কাৰণে বেজাৰ কবি, | ব্যাপন কৰা হয়; | আৰু দুষ্টবোৰক ঈৰ্ষা নকৰিব। ৪ জন ৰায় সকলো বিধৰ বহুমূল্য আৰু • কিয়নো দুষ্ট লোকে পুৰস্কাৰ নেপা, মনোহৰ বাৰে | আৰু দুৰনববীৰ প্ৰদীপ নুমাই যাব। খোটালিবোৰ পৰিপূৰ্ণ হয়। | ২১ যে মোৰ বোপা,যিহোৱক আৰু বাক কৰা, জ্ঞানী লোক বলৱান, আৰু পৰিবৰ্তনপ্ৰিয়বোৰৰ সখা নহব; এনে কি, বুঙিমান লোকে পৰাক্ৰম ২২ কিয়নো সিহঁতৰ বিনাশ অকস্মতে ঘটিব; | পায়; । সেই উষৰ সংহাৰ কোনে পানিব পাৰে? • কিয়নো সুপৰামৰ্শেৰহে তুমি আপোন যুঞ্জ ' জানীবিলাকৰ নানা নীতিবাক্য। | চলাব, আৰু মন্ত্ৰীৰ বাহুল্যত জয় লাভ হয়। • | ২৩ এইবোরো আনীবিলাকৰ বচন। • অজানর পক্ষে প্রজা অতি ওখত থাকে; সি নগর দুৱাৰত মুখ নেমেলে। | বিচাৰত মুখ চোৱা উচিত নয়। ৮ যি মানুহে অপকাৰ কৰিবলৈ কল্পনা করে, ২৪ যি জনে দুষ্টক তুমি ধার্মিক বুলি কয়, এ- মানুহে তাক অনিষ্টকারী বোলে। বিলাকে তাক শাও দিব, ৯ অনর চিন্তা পপি, আৰু জাতিবিলাকে ঘিণ করিব; | আৰু নিক লোক মানুহ ঘিণলগীয়া। | কিন্তু যিবিলাকে তাকসন করে, সিবিলাকৰ ১• সর কালত তোমার যদি সা নাইয়ি হয়, মল হয়, | তেয়ে তোমার বল কম। { আৰু সিবিলাকৰ ওপৰত উত্তম আখৰ্বাদ পড়ে। মৃত্যুর নিমিত্তে নিয়া লোক রা করা, যি মানুহে যথার্থ উত্তর দিয়ে, আর হত বর অর্থে বরখকৈ কপি যোৱা • সি ওঠক চুমা খায়। | মহিক। | ' . | ২৭ মুকলিতে তোমার কাম কাৰ্য্য ঠিক করা, উৰি কৰিবলৈ তুমি কোচ লেখা। | আর পথতে তা সিকরা; ১২ যদি তুমি কোৱা, দেখ, আমি তাক মোমিলে, পাছেতে তোমার ঘরবাড়ী পাতিব। তেৰে যি আনাই মন পরীক্ষা করে, তেওঁ জানো | ২৮ অকাৰণতে তোমাৰ চুবুৰীয়ার অবিতে সাক্ষী তীক' বুকে? নহব; 637
