________________
৬১৪ • গতমালা। [১৪৩; ৮-১৪৫; ময় যেন শীতলৈ নামি যোৱাবিলাকৰ নিচিনা। আৰু যিবোয়ৰ সেহতি মিছা কথাৰ শো হাত, | নও, এনে পজাতীয়বোৰৰ হাত পা মোক। এই নিমিত্তে মোৰ পৰ তোমাৰ মুখ লুকুৱাই| ৯ হে ঈশ্বৰ, ময় তোমাৰ উদ্দেশে নতুন গীত গাৰ; | শেৰাখি। | দ ণীয়া নেবল যন্ত্ৰেৰ ময় তোমাৰ প্ৰশংসা ৮ৰাতিপুৱাতে মোক তোমাৰ কৃপাৰ বা | গান কৰিম। কাৰণ ময় তোমত বসা ছি; ১• তেৱেঁই ৰজবিলাকক পৰিত্ৰাণ দিয়ে; ময় চলিব লগীয়া পথ মোকজনোৱা, তেৱেই আপোন দাম দায়ক সংহাৰক তাৰাকিয়নো ময় তোমালৈ হাবিয়াহ কৰি। লৰ পৰা ৰক্ষা কৰে। ৯ হে যিহোৱা, মোৰ শত্ৰুবোৰৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ ১১ যিবোৰৰ মুখে অসাৰ কথা , ' কৰা; আৰ বিবোৰৰ শো হত মিছা কথাৰ সো হাত, মোক লুকুৱাই ৰাখিবৰ নিমিত্তে ময় তোমাৰ। এনে পৰতীয়বোৰৰ মত পৰা মোৰ উ . চৰলৈ পলাই আছি। কৰা, মেকি ৰক্ষা কৰা। ১• তোমাৰ ই কৰ্ম লি কৰিবলৈ মোক শিক্ষা। দিয়া, কিয়নো তুমিয়েই মোৰ শৰ; ১২ আমাৰ পুত্ৰবিলাক তো কালত বাঢ়ি যোৱা তোমাৰ আকা লময়, সমান ভুমিয়েদি মোৰু গহপুলিৰ নিচিনা, | চলাই নিয়া। बांद्रयामा बौनाबौरिनाक बगनिका अस ১১ হে যিহোৱা, তোমাৰ মাৰ কাৰণে মোক কৰিবলৈ চুৰ সুগাহোৱাতৰ। পুনৰায় উৱা; ' | ১৩ মাৰ গালবেৰ পৰিপূৰ্ণ সকল প্ৰকাৰ তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ শেৰে পৰ পৰ মোৰ এব্যপ্ৰদায়ক, | প্ৰাণ উৰি কৰা। | আমাৰ পৰত মোৰ কৰিলাকে ১২ অপাৰ দৰে মোৰ শত্ৰুবোৰক ভয় কৰ, सिद्रि थांत बसू बड लोहानि আৰু মোৰ প্ৰাণৰ বৈৰী আটাইবোৰক সংহাৰ। কৰা; | ১০ আমাৰ বলবোৰক কালকৈ বৰ দিয়া হয়। কোনো আক্ৰমণ নাই, আৰু কাকো দেৱলৈ কিনো ময় তোমাৰ দাস। নিয়া নহয়; | দায়দৰ ৰচিত গীত। অচিকোত বাধ্বনি নাই। ১এনে অৱস্থাত থকা জাতি ধন; ১ যি জনাই মোৰ তিক যুদ কৰিবলৈ, | এনে কি, যি জাতিৰ ইখ যিহোৱ,সেইয়াতি | আৰু মোৰ অলিক ৰণ কৰিবলৈ শিকাৰ, ধ। ২ যি জনা মেকি দয়া কৰোতা আৰ মোৰ কোঠ, মোৰ উচ্চ দুৰ্গ আৰু মোৰ উদ্ধাৰকৰ্তা, T১৪৫ দাদর রচিত প্রশংসাৰ্থক গীত। মোর ঢাল আৰু অয়স্থান, ১ হে মোর ঈশ্বর, হে মোর না, ময় তোমায় যি জনাই মোর প্রজবিলাকক মোর বশীভূত করে। | গৌরৱ কীর্তন করিম, সেই মোর শিলা যিহোৱা ধন্য হওক। ৩ হে যিহোৱা, তুমি যে মানূর বুবিচার লোৱা, যুগে যুগে অনন্ত কাললৈকে তোমার মা | ধন্যবাদ করিম। | মহিননা কি? ময় প্রতিদিনে তোমার ধন্যবাদ করিম, আর মনুষ্যৰ সন্তানক যে গণ্য করা, তার অযুগে যুগে অনন্ত কাললৈকে তোমার নাম | সন্তানই বা কি? প্রশংসা করিম। • মামু তাপপ; ৩ যিহোৱা মহান, আৰু অভিশপ্রশংসা বো; তার আয়ু চি যোৱা ছায়ার নিচিনা। তেও মহিমা অগম্য। যে যিহোৱা,তোমার আকাশ | আহ; ৪ লোকবিলাকে পুরুৰে পুৰে তোমাৰ কাৰ্যৰোয় मनाथ मय, পর্বভবের স্পর্শ করা, তাতে সেইবোৰ ধুৱাব। আৰু তোমার মংকাবোর প্রকাশ করি। ৬ বজপাত করি সিহঁতক গো গোট করা, তোমাৰ মৰ্যাদা গৌরব প্রতাপ, তোমার বাণ মাৰি সিহতক ব্যাকুল করা। আর তোমার আশ্চরি কাৰো বিয়ে ৭ পর পর তোমার হাত শেলি মোক মুক | নি করিম। আৰু মহলির পর মোক উদ্ধার করা; যিবোরর মুখে অলর কথায়, • শীত ৫৫;১১ প্য। 614 ১৪৪
