১১৫; ১০-১১; ৩। ৫৯৯ জেসিবিলাকৰ সহায় আৰু চাল। চকুলোৰ পৰা মোৰ , ১• হে হৰিণ, বংশ, তোমালোকে যিহোৱাত। আৰু উভটি খোৱাৰ পৰা মোৰ ভৰি ৰা | আশা কৰা; | কৰিল। জেৰে সিবিলাকৰ সহায় আৰু চল। ৯ীবিতবিলাকৰ দেশত ময় যিহোৱাৰ সাক্ষাতে ১১ হে যিহোৱাৰ অকাৰীবিলাক, তোমালোকে | ভয়ঘোৱ মি। যিহোৱত সা কৰা; ১• ময় বিশাল কৰিষে, (কিয়নো ময় বই ভেবেসিবিলা সহায় অৰ ঢাল। লাগিয়)। ১২ যিহোৱাই আমাক সোঁৱৰণ কৰিলে, তে| ময় অতি খিত আছিলো। | আশীৰ্বাদ কৰিব; ১১ ময় অধৈৰ্য্যত কৈছিল, তোফায়েল বংশৰু অৰ্ব্বাদ কৰিব; “আটাই মানুষ মিহলীয়া। নেও হাৰোণৰ বংশক আশীৰ্বাদ কৰিব; ১০ ম যিহোৱাৰ পৰা যি সকলো মল পালো, ১৩ যিহোৱাক ভয় কৰোতা সৰু বড় সকলোকে তে! সেইবোৰ সলনি ময় তেওঁক কি দিম। | আৰ্বাদ কৰিব। ১৩ম পৰিত্ৰাণ পানপাত্ৰ লৈ ১০ যিহোৱাই তোমালোকক, | যিহোৱাৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিম; আৰু তোমালোকৰ সাবিলাকক আৰু বৃতি। ১৪ যিহোৱাৰ আগৰু মোৰ পৰেৰ সি | কৰো। ১৫ৰ্গ আৰু পৃথিবীৰ নিকৰ্তা যিহোৱাৰ পৰা তেওঁৰ প্ৰাবিলাৰ সাক্ষাতেই যেই সকলে তোমালোক আশৰ্বাদপ্ৰাপ্ত হোৱা। | সি কৰিম। ১০ যিহোৱাৰে; ১৫ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত | কিন্তু পৃথিবীখন বলে, তেওঁ মানবিলাকক ৰে যাবিলায় মৃত্যু বাল্য। দান কৰিলে। ১০বে যিহোৱা, ময় পে তোমাৰ দাস; নিলাৰুে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা; ময় তোমাৰ দল, তোমাৰ দাশীৰ পুৰ; নিমৰ ঠাইলৈ নামি যোৱাবিক, কোন তুমি মোৰ বনবাৰ মুকলি কৰিলা। | তেওঁৰ তি কৰে। আয় তোমাৰ উদ্দেশে ধন্যৰাদাৰ্থক বলি উৎসৰ্গ ১৮কি আমি হলে, এতিৰ পৰ অনন্ত কাল কৰিম, লৈকে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিম। | | আৰু যিহোৱা নামেৰ প্ৰাৰ্থনা কৰিম। তোমালোকে ঘিৰে প্ৰশংসা কৰা। | ১৮ যিহোৱাৰ আগত মোৰ সম্পবোৰ ময় নি কৰিম, ময় যিহোৱাৰু প্ৰম কৰে; ৪ একি সাক্ষাতেই সেই বলে মিনো তেও মোৰ বৰ আৰু ’ সি কৰিম; | নিলে। ১৯ বিয়েৰ গুহ চোয়াল কেইখনত, তেও মোলকাৰ পাতিলে; হে ফিচালেম, ময় তোমাৰ মত যেই সকলো এই হেতুকে ময়মীয়াই থাকোমানে ৰে | দিৰিম। আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিম। | তোমালোকে যিহোৱা এশংসা কৰা। ৩ মৃত্যুৰ অyীয়ে মোক বেৰি ৰাত, টিয়োলৰ যাতনাইমেক আক্ৰমণ কৰা, জাতিবিলাক,যিহোৱাৰ প্ৰশংসায়; আৰু ময় সই ও দুঃখ পোৱাত, হে সমস্ত লোকস, তেৰ সলাপ লোৱা। ৪ ময় যিহোৱাৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিলো, কিয়নো আমালৈ তেওঁৰ গয়া মহৎ, | “হে যিহাৱ,বিময় কৰিয়ে, মোৰ প্ৰাণ বু! আৰু যিহোৱাৰ সত্যতা সদকাললৈকে থাকে। তোমালোকে যিহোৱা, প্ৰশংসা কৰা। ৫খিয়ে দয়াল আৰ ধার্মিক; এনে কি আমার ঈশ্বর কৃপালু। ৫. তোমালোকে যিহোৱাৰ ধনবাদ কয়, • যিহোৱা হোৱা লোককা করে; কিয়নো তে মলময়, ময় দীনহীন হলত তেওঁ মোক পরিত্রাণ করিলে। কারণ তেওঁর দয়া সাকাললৈকে থাকে। । যে মোর মন, তোমার বিৰামলৈ উভটি যোৱা; অয়েলে কওক, | কিয়নো যিহোৱাই তোমাক এর পরিমাণে। সে য়া সদকাললৈকে থাকে। | অভয় কৰিলে। ' ৩হাৱাৰ বাইকওক, কারণ তুমি মৃত্যুর পর মার প্রাণ, . তে দয়া সদকাললৈকে থাকে। 599
