গতমালা। (৭১; ৫-৭২;১। • কিয়নো, হে প্ৰভু যিহোৱা, তুমি মোৰ;। আৰু অনেক বিমান গেলোৱাবি তুমি, সৰু কালৰে পৰা তুমি মোয় বিসমি। তুই আমাক পুনৰায় উৰা; ৬ গৰে পৰা ময় তোমাতেই নিৰ্ভ কৰিছে; 1 পৃথিবীৰ অবস্থান পা আমাক তুলি নি। মোক মাতৃৰ গৰ্তৰ পৰ উলিওৱা না তুমি;|২১ তুমি মোৰ মহিষাবৃতি কম, ময় নিতৌ তোমাৰেই প্ৰশংসা কৰিম। আৰু মোক সান্ত্বনা দিয়া। ৭ময় অনেক স্মৃতি আশ্চৰিতৰ বিষয় যেন|২২ ময় নেবল ঘৰে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰি, হে মোৰ , তোমাৰ সততাৰকিৰি; কিন্তু তুমি মোৰ দৃঢ় আয়। | ব ইল পলিমা, ৮ মোৰ মুখ তোমাৰ প্ৰশংসাৰেই পৰিপূৰ্ণ ময় বীণাৰ তোমাৰ উদ্দেশে এশংসা পাৰ আৰু ওৰেন্টি তোমাৰ গৌৰৱেৰে ভ]ি | কৰিম। থাকিব। ২৩ ময় তোমাৰ উদ্দেশে প্ৰশংসাৰ গান ফৰাতে, ৯ বৃকালত মোক ত্যাগ কৰি, মে ওঠে অতিশয় আনন্দ কৰি; ময় বলহীন হোৱা কালত মোক নেভিব; তুমি মুক্ত কৰা মোৰ প্ৰাণ আনন্দিত। ১• কিননা মোৰ শত্ৰুবোৰে মোৰ বিয়ে কথা মে বিয়ে ওৰদিনটা তোমাৰ ধানি। | পাতে, মোৰ প্ৰাণলৈ খাপ দিওঁতাবোৰে একেলগে| কিয়নো মোৰ অনিষ্টলৈ চো কৰোভাৰে আলচ কৰি কয়, লা, পাইলি। ১১ ঈশ্বৰে তাক পৰিত্যাগ কৰিলে; খেদি গৈ তাক থৰ, কিয়নো তাৰ উকৰ্তা চলোমনৰ ৰচিত গীত। কোনো নাই। ১২ হে ইশৰ, মোৰ পৰা আতৰ নহবা; ১ হেক্টৰ, ৰকি তোমাৰ শাসনপ্ৰণালীবিক। | হে মোৰ ঈশ, মোক সহায় কৰিবলৈ শয় দান কৰা, আয়। অৰুয়াকোৱক তোমাৰ বাৰ্ষিানিৰা। ১৩ মোৰ প্ৰাণ, বৈীবোৰ বতি হৈ উহক;T তে থাকিতাৰ তোমাৰ এলািৰ সোয় মোৰ অনিষ্টলৈ চেষ্টা কৰোববাৰক নিশা আৰু। অপমানেৰে চকা হক। আৰু ন্যায়েৰ তোমাৰ দুঃখীবিলাৰ চিৰ ১০ কিন্তু ময় হলে, সদায় আশা কৰি হাকিম, কৰিব। তোমাৰ প্ৰশংসা আৰু অধিকৈ কৰিম। ৩ গিৰি আৰু পৰ্বতৰোৰ ধাৰ্মিকতাৰে ১০ময় নি মুখে তোমাৰ বাৰ্ষিক বৰ্ণনা কৰিম, | প্ৰকাৰিলাক নিমিত্তে শাপি ফলের ফল ওয়েদিনটো তোমার পরিত্রাণ কথা প্রকাশ | বান হব। করিম; ও তেওঁ দুঃখী প্রমিলার বিচার করি, কিয়নো ময় তার সংখ্যা মোমে। | তে দরির মানবিলাকক ত্রাণ করি; ১৬ ময় উপস্থিত হৈ প্রভুযিহোৱাৰ মহৎ কাবোর কি উপকারীকরি করিব। কীর্তন করি; সু চন্দ্র থাকেন, ময় তোমার ধার্মিকতা, অকল তোমারেই ধার্মি | পুরুষানুক্রমে সিৰিলাকে তোমালৈ কৰি। | কত উল্লেখ করিম। কটা ধার চাত দিয়া বৃত্তি নিচিনাকৈ, ১৭ হে ঈশ, তুমি মোৰু লৰা কালৰে পৰা শিক| পৃথিবী ভিজোৱ নাক আৰু ৰণৰ নিচি | দি আহিছ,
- মাকৈ,
আৰু এতিয়ালৈকে ময় তোমার আরিত কাৰ্য তেও মামি অর ফল দণি।। | বোৰ প্ৰকাশ কৰি আহিছে। T• রে কালক ধার্মিক মন কৰি; • ১৮ ময় বিবংশৰ আগত তোমার বাবা, চ থাকানে চুয়িকি। আৰু পাছত জন্মিব লগা প্রতিমন্ত আগত | তেওঁ এক মুসর পা আন নমুলৈকো | তোমার পরম প্রকাশ নামানে, | শমন করি, হে ঈশ্বর, মোর এই বুড়া আৰু চুলি পক কাল আৰু নদীর পর পৃথিবীর সীমালৈকে না | তেই মোক পরিত্যাগ কবি। ১৯ হে ঈশয়, তোমার ধার্মিকতা গগণশশী; অরুণ্যনিলীবিলাকে তেওঁৰ এখি হে ঈম, মং কার্যকরে খি তলিমার • পারি, তুল্য কোন? আৰু তেওঁর শবোৰে বুলি মেলেনি। 370
