৪০; ১৫-৪২; ৬।] লিতলাতে অবাক। এই বুলি কৈ মোৰ শত্ৰুবোৰে মোৰ বিৰুদ্ধে ১৬ তোমাক বিৰোৰিলাৰু তো আনন্দিত হিংসাৰ কথা কয়; আৰু উল্লাসিতক; আৰ যদি সি মোক চাবলৈ আহে, তেন্তে সি তোমাৰ পৰিত্ৰাণ প্ৰীতি ফৰেভাবিলাকে | অলাৰ কথা কয়, | যিহোৱা মাসাধিত ক বুলি সদায় আয় হ যৰ্থ টি; লিবাৰিলৈ গৈ তাক। ১০ময় হলে সুখী আৰু পৰি, ৪ মোক খিলাৱা আটাইকোৰে একেলগ হৈ মোৰ তথাপি এৰে মোলৈ দি ৰ; অধিতে ফুয়; তুমি মোৰ হায়, আৰ মোৰ ত্ৰাণকৰ্তা; লিতে মোৰ অবিতে অপকাৰ চিতে। হে মোৰ , পলম নকৰিবা।
- সিহঁতে কয়, “তক বেয়া ৰোগে ছি;
সি পড়ি আছে, পুনৰায় মুটিব।” ও এবান বাদাৰ নিমিতে। দায়দৰ ৯ যাত ময় বিনা কৰিছিলো, যি নে মোৰ লগত ৰচিত গীত। | আৰ কৰিলি, মোৰ প্ৰণয়ৰ সেই বহুৱেও মোয় অহিতে ভৰি ১ যি মনে দলিলে চিন্তা কৰে, সেই ধন্য; যিহোৱাই তাকটৰ কালত উজাৰ কৰিব। | ১• কিন্তু হে যিহোৱা, ময় সিহঁতক প্ৰতিফল দিবৰ যিহোবাইতাৰ কৰি গীয়াই ৰাখিব; নিতে। সি দেশত আৰ্শদি পাৰ; তুমি তাক শত্ৰুবেৰৰ | তুমি মোক কৃপা কৰ, আৰু মোক তোলা। | ৰাত সমৰ্পণ কৰি। | | ১১ মোৰ শত্ৰুৰ মোৰ ওপৰত জয়ধ্বনি কৰিবলৈ ও সি নৰীয়া হৈ শয্যা পড়ি থাকিলে বিহোৱাই। | নোপোৱাৰ ৰায় ভাৰ সহায় কৰিব; ময় জানি, যে, তুমি মোত সন্তোষ পাই। লি মৰীয়া পড়াত, তুমি তা সম্পূৰ্ণ সুস্থ ১২ তুমি মোক মোৰ সিদ্ধতাৰ কাৰণে ধৰি ৰাখি, কৰিল। আমি মোক অনন্ত কালৰ নিমিতে অপো- ও ময় কৈ, হে যিহোৱ, যোৰু কৃপা কয়, নাৰ আগত উপস্থিত ৰিয়া। মোৰ। সুস্থ কৰা, যিলে ময় তোমাৰ | বিপাপ কৰি।” ১৩ অনাদি কালৰ পৰা অন যুগলৈকে, “সি কেতিয়া মৰিব? কেতিয়া তাৰ নাম | লাউয়লৰ পৰ যিহোৱা ধন্য হক। বি?” আমিন, আৰ আমেন। দ্বিতীয় খণ্ড। ১ এখান বাদকাৰ নিমিত্তে। মচকীল নামে গৰ্ব শাল কৰে লোকসমূহ | কোহৰ সন্তানবিলাক ৰচিত গীত। অ আ এলাধ্বনিৰে ঈশৰ গৃহলৈ ময় | কেনেকৈ লৈ গৈছিলো, ১াৰিয়ে যেনেকৈ সুৰীলৈ অতিবাবিয়া কৰে, | সেই সকল লোৱৰণ কৰি মোৰ অন্তত তেনেকৈ খে, যাৰ প্ৰাণে তোৰ মোৰ প্ৰাণ দুখেৰে ৱীভূত হৈছে। | হাবিয়াৰি। হে মোৰ মন, তুমি কিয় অধোমুখ হৈয়? ২ৰীৱ শৰলৈ মোৰ প্ৰাণ তৃত হৈছে; মোৰ অত কি ব্যাকুল হৈয়। ময় কেতিয়া আহিঈাৰক দৰ্শন পায়। ঈশ্বরত করা; ৩ “তোমার ই কত?, সিহঁতে মোরে- | দিনটো এই কথা কওঁতে, রায় কে অতি কৰিবলৈ পাম। মিনারি আর কু-লাৱেই মোর আয় • হে মোশ, মোর প্রাণ মোর অভরত অথো- লোকলহে সৈতে কেনেকৈ গৈছিলো, 3
