৩৪; ১৫-৩৭; ২।] গলা। ৫৪১ ১৫ তথাপি ময় উ থাই পড়তি সিত আমিতি। তাতে মোৰ লিবাই তোমাৰ ধৰ্ম প্ৰকাশ | , আৰ নকলাৰ গোয়; অধমৰোৰে ময় নজনাকৈ মোৰ এতে গো। ৰেমিটা তোমাৰ প্ৰশংসাৰণাৰ। সিহঁতোয় নোহোৱাকৈ মোৰ চিৰে। [৩৩ এবান বাদ্যকৰ নিমিতে। যিহোৱাৰ ১০ তাবিপকৰো অথীদেৰ মিলিকৈ, দল দাদাচিত গীত। নিতে মোল সাত কতে। ১৭ হে এলে, তুমািন কাললৈ চাই থাকিব? ১ দুষ্ট হৃদয়ৰ ভিতৰত অধৰ্মাণ আছে, দিতে বিনষ্ট কৰিব খোলাৰ পৰ মোৰ প্ৰাণ। তাৰ চকুৰ আগত ঈময় নাই। | ভৰ কৰা; ২ কিয়নো, মোৰ অধৰ্ম ওলাই ঘৃণিত নহব, সিংহবোৰৰ শ্যা মেৰ একে প্ৰাণ ৰক্ষা | এই বুলি লি দিয় দৃষ্টি নিজকে প্ৰশংসা ১৮ ময় মহাসমাত তোমাৰ ধন্যবাদ কৰি, ও তাৰ মুখৰ বাক্য অধ আৰু লজ; অধিক লোফলমূহৰ মা তোমাৰ প্ৰশংসা | সি সুবিবেচনা আৰু সদায় এড়িলে। কৰিম। লি আপানাৰ শয্যাত ধৰ্ষণ কৰে। ১৯ অন্যায়ৰুল হোৱা মোশবোৰক মোৰ ওপৰত| লি কুপথত চলিবলৈ কি কৰে; | আনন্দ কৰিবলৈ নিদিবা; লিতাক যি কৰে। মোক অকাৰণে ঘিওঁতবোৰ চকু টিপিবলৈ | | নিব। ৫যিহোৱা, তোমাৰ দাৰ্গলৈকে, ২• কিয়নো সিহঁতে শাতিজনক কথা কয়, আৰু মেঘলৈকে তোমাৰ বিতা। কিন্তু দেশত সুখিলে থকাবিলাৰ অধিতে হয় | : তোমাৰ ধাৰ্মিক ৰন্তু পাতলহৰ নিচিল; কথা কল্পনা কৰে। তোমাৰ শাসনপ্ৰণালীবিলাক অগাধ অলৰ ২১ এনে বি, সিহঁতে মোৰ অধিতে আপোন মুখ | নিচিনা। | বহলকৈ মেলি কয়, হে যিহোৱা, তুমি মনু আৰু পশুকে ৰক্ষা আহ, আহা, আমি কুৰে দেখি। কৰো। হেযিহোৱা, তুমি তা দেখি, নিজম দি নে-| • হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ দয়া কেনে বহ। | মনুসনিৰিলাকে মোৰ ডেউকাৰ আয়াত হে এগে, মোৰ পৰ জাত মহব। আশ্ৰয় নয়। ২৩ জাগি উঠা, মোৰ বিচাৰ অৰ্থে বৰ পোৱা; | লিবিলাক তোমাৰ গৃহৰ পুটি অব্যেৰ তৃপ্ত হেমোৰ ঈশ্বৰ, মোৰ এগে, মোৰ মাৰ সোধৰ। | বিনতে সায় পোবা। তুমি সিবিলাকক তোমাৰ আনন্দনদীৰ জল পান ২০ হে মোৰ খৰ যিবো, তোমাৰ ধাৰ্মিকতা | কবিতা। | অনুসাৰে মোৰ বিচাৰ কৰা; ৯ কিয়নো তোমাৰ লগতীৱনৰ মুৰু আছে; শিতিক মোৰ পত আনন্দ কৰিবলৈ নিদিব। তোমাৰ দীবিতে আমি দীধি পান। ২৫ মা, আমাৰ বা সিল,এই বুলি নিহছে | ১• যিবিলাকে তোমাক জানে, তুমি সিবিলাকক দয়া মনে মনে নওক, কৰি থাকা, আৰু আমি তাক গ্ৰাস কৰিলো বুলি সিহঁতে | | আৰু সৰলচিৰীয়বিলাকলৈ আগোন ধাৰ্মি- নক। কত চিৰাীৰ। ২৬ যিবোৰ মোৰ সত আনন্দিত হয়, নিহত | ১১ অহাৰীৰ তৰি মোৰ বিৰুদ্ধে নাহোক। | সকলোৱেই লজ্জিত হৈ ৰিৱল হক, || অধীবোৰর হাতে মোক না করো। যিবোৰ মোর বিরুদ্ধে অহাৰ কল্প, লাজ আৰু | ১ সৌৱা, কুকর্মীবোর পতিত হল; অপমান সিহঁতৰ প ক। 1 উঠব নোৱাকৈ সিহঁতক পেলোৱা। • যিবিলাকে মোর ধার্মিকতাত সন্তোষ পায়, সি- বিলাকে অনিন্দধ্বনি কৰি উনিত দায়ূদ রতি কত। যি যিহোৱাই নিজ দামি মলত নষ্ট হয়, | তুমি দুরাচারীবোরর বিষয়ে বেলায় নেপাৰ; ভেও মহিমান্বিত হওক বুলি সিবিলাকে সদায়| কুকলৈ অসুয়া করি। ]। কিয়নো সিহত ঘাঁহৰ দৰে অলণত কটা যাব,
