৫৪৮ (৩৪; 1-৩৫; ১৪৫ • বিহোৱাৰ তে তেওঁলৈ ৪ ৰাখোবিলাৰ দায়ূদৰ ৰচিত গীত। | চাৰিওফালে হাউৰি পাতে, আৰু শিবিলাকক উদ্ধাৰ কৰে। ১ হে যিহোৱা,যিবোয়ে মোৰে সৈতে বিাৰে, ৮যিহোৱা যে মলময়, তা তোমালোকে অবা | তুমিও সিহঁতৰ সৈতে বিবাদ কৰা; দন কৰি চোৱা; যিবোৰে মোৰ লগত যুদ্ধ কৰে, তেত আয় কত লোক ধন্য। তুমিও নিত, লগত যুক। ৯ যে যিহোৱাৰ পবিত্ৰ লোকবিলাক, তেওঁলৈ লয়। ২ তুমি চাল আৰু ৰ , ৰাখা; | মোৰ উপৰ নিমিতে উঠা। কিয়নো তেওঁলৈ ও ৰাখোতবিলাকৰ অভাৱ। ৩ বড়শ বাহিৰ কৰি আনি, মোৰ পাছে পাছে | নাই।। খেলি অহাৰোৰ পথ যেটি ব্যা; ১০ ডেকা সিংহবোৰে আহাৰৰ অভাৱত ভোকতে | ময়েই তোমাৰ ত্ৰাণকৰ্ত্তা, এই কথা মোৰ এক | থাকে; কোৱা। কিন্তু যিবিলাকে যিহোৱাক বিচাৰে, সিবিলা- ৪ বিবোৰে মোৰ প্ৰাণ বিচাৰে, সিহঁতে বঞ্চিত হৈ কৰ মলৰ একে অভাৱ নাই। অপমান পাক; ১১ বে বোপাতি, আহা, তোমালোকে মোৰ বাক্য | যিবোৰে মোৰ অপকাৰলৈ সল্প কৰে, সিহঁতে | শুমা, বিমুখ হৈ বিবৰ্ণ হওক। ময় তোমোক যিহোৱাৰ ভয় শিকাম। যিহোৱাৰ দুতে সিহঁতক খেদাই দিতে, ১২ীৱনত সন্তোষ পাওয়া মানুহ কোম। সিহঁত বতাহে উড়াই নিয়া ‘হৰ নিচিনা মল দেখিবলৈ দীৰ্ঘায়ু কাল পাওঁতা কোন? ১৩ তুমি দুৰি পা তোমাৰ জিব ৰাখা, • যিহোৱাৰ ভূতে সিহঁতৰ পাছে পাছে খেলি | এনাবাক্যৰ পৰ তোমাৰ ওঠক ৰাখা। যাওতে, ১০ তুমি দুষ্টতাৰ পৰ অতিৰি সুকৰ্ম কা; | সিহঁতৰ বাট অন্ধকাৰময় আৰু পিচল ওক। তুমি শান্তি বিৰ, আৰ তাৰ পাছে পা • কিয়নো সিহঁতে অকাৰণে মোৰ নিমিতে গত খেদি যোৱা। পুতে জাল পাতিলে, ১৫ ধাৰ্মিকবিলাকলৈ যিহোৱাৰ দৃষ্টি আছে; | মোৰ প্ৰাণনাশ, অৰ্থে অকাৰণে গত নিলে। সিবিলাকৰ কাৰোক্তিলৈ তেওঁ কাণ পাতি| সি নজনাকৈ লৈ বিনাশ আহোক; আছে। | সি সুকুৱাই পতা হলে তা নিজকে ধৰে; ১০ দুৰাচাৰীবোয়ৰ নাম পৃথিবীৰ পৰ লুপ্ত লি তাত পড়ি বিমষ্ট হওক।
- কৰিবলৈ,
৯ ভাতে মোৰ প্ৰাণ যিহোৱাত উল্লাসিত , তেওঁৰ মুখ সিহঁতৰ বিৰুকে আছে। | তেৰ পৰিণত অনিন্দিত হব। ১৭ ধাৰ্মিকবিলাকে কাতৰোজি কৰিলে; ১• মোৰ আটাই অস্থিয়ে কব, যে যিহোৱা, তোমায় | যিহোৱাই তাক শুনি সিবিলাকৰ সকলো সব | তুলা কেন? | পৰ। সিবিলাকক উদ্ধাৰ কৰিলে। তুমিয়েই দুখীয়াক তাকৈ বলৱন অনন্যা ১৮ যিহোৱা ভগ্নচিৰীয়াবিলাকৰ ওচৰ; | ৰা কৰোতা; খেদিত মন হোৱাবিলাকক তেওঁ পৰিত্ৰাণ তুমি লুট কৰাৰ পৰ দুঃখীদজিক উজাৰ | কনেতা। ১৯ ধাৰ্মিক লোকৰ বিপদ অনেক, ১১ মিছ সাক্ষীদেৰ উঠিছে; | কি যিহোৱাই সেই জনক সেই সকলোৰ পৰ। ময় নানা কথাকো নিতে মা সোবে। উদ্ধাৰ কৰে। | ১২ সিহঁতে উপকাৰ সলনি মোৰ অপকাৰ কৰে; ২ তেও সেই জনৰ সকলো অস্থিৰ কৰে। তাতে মোৰ প্ৰাণ অনাথ হয়। তাৰ মাৰ এভালিও জন্ম হয়। | ১৩ কিন্তু ময় হলে, সিহঁত নৰীয়া পড়া সময় চ ২১ দুষ্টতাই দুষ্টক সংহাৰ কৰে; কাপড় পিছিছিলো, | ধাৰ্মিক লোকৰ যিবোৰক দু দিয়া | লযোনৰে প্ৰাণক দুঃখ দিছিলো; মোৰ প্ৰাৰ্থনা মোৰ বুকলৈ উলটি আহিছিল। ২৫ যিহোৱাই আপোন দসিবিলাকৰ এণ মূ১৪ সিহঁত মোৰ তাই বহু বুলি ময় সিভিল করে; | আচিৰিছিলো; তে আশ্রয় লওঁবিলাকৰ মাৰ কাকে দণ্ড ময় মাতৃশোকৰ নিচিনাকৈ শোকাতুর হৈ অহা- দিয়া নহব। মুখ কৰি ফুৰিছিলো।
- খেলে যিহোৱাৰ ৰ কাণ পিত
' ।
