গীতমালা। [২২; ২৬-৫; ৩। ২৬ নৱবিলাকে খাই তৃপ্ত হব। দায় ৰচিত গীত। যিহোৱাক বিচাৰে তাবিলাকে তেওঁয় গুণ কীৰ্ত্তন! ৩ কৰিব। থবী আৰু তাৰ সকলোৱেই যিহোৱাৰ, “তোমালোকৰ হৃদয় চিৰজীবী হক।” : | গত আৰু তাত বাস কৰাবিক ছেৰেই। ২৭ পৃথিবীৰ গোটই সীমাত থকা লোকবিলাকে কিয়নো তেৱেই আটাই সাজৰ ওপৰত তাৰু | যিহোৱালৈ সোৱৰ কৰি উলাটি | স্থাপন কৰিলে, আহিব; আৰু সুৰীবোৰৰ ওপৰত তক দু কৰি জাতিবোৰৰ সকলো গোয়ে তোমাৰ আগত থিলে। প্ৰণিপাত কৰিব। ৩ যিহোৱাৰ পৰ্বটালৈ কোনে উঠি যাব পাৰে। ২৮ কিয়নো বা যিহোৱাৰেই, তেৰ পবিত্ৰস্থানত বা কোনে থিয় হব পাৰে। আৰু তেওঁ মাতিবোৰৰ ওপৰত শাসনকৰ্তা। ৪ যাৰ হাত শুচি, আৰু মনো নিৰ্মল, পৃথিবীত থকা হৃষ্টপুষ্ট অটাই লোকে জোন। | যি জমে অনৰ্থক কথালৈ আপোনাৰ মন নে- ( কৰি প্ৰণিপাত কবি; মেলে, ধূলিলৈ নামি যাব লগীয়াবিলাকে, | যি মনে হল কৰি শপথ নেয়, সেই নেই আৰু আপোন প্ৰাণ ৰাখিব মোৰা অনেও তেওঁৰ | উট যাৰ পাৰে। সাতে আঁঠু পৰিব। ৫ সেই জনেই যিহোৱাৰ পৰা আশীৰ্বাদ পাব; ৩০ এক বংশই তেওৰ সেৱা কৰিব; | সেই মনে আপোন পৰািণকৰ্ত্তা ঈশ্যৰ পৰ প্ৰভুৰ সম্বন্ধে সেই পৰিত্ৰাণৰ কথা ভাবিবংশকে। | ধাৰ্মিকতা পাব। কোৱা যাব। • যিবিলাকে তেওক বিচাৰে, ৩১ সিবিলাকে আছি, তেওঁ আপোন কাৰ্য্য সি। হে যাকোবৰ ঈশ্বৰ, যিৰিলাকে তোমাৰ সাক্ষাৎ কৰিলে বুলি কৈ, | পাবলৈ বিচাৰে, আগলৈ অম্মিব লগা লোকবিলাকৰ আগত সিবিলাকৰ বংশ তেনেকুৱা। (চেলা। তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা প্ৰকাশ কৰিব। • হে দুৱাৰবিলাক, প্ৰতাপ বা সোমাৰ নিমিত্তে দায়ুদৰ ৰচিত গীত। যে চিৰস্থায়ী কপাটবিলাক, দাং খোৱা। ১ যিহোৱা মোৰ ৰক্ষক; মোৰ অভাৱ নহৰ।। ৮ সেই প্ৰতাপী ৰা কোন? ২ তেওঁ মোক কুমলীয়া ঘাঁহনি পথাৰত | পৰীক্ৰমী বাৰ যিহোৱা, শুৱায়; যুৰীৰ যিহোৱা। আৰু য’ত শান্তি আছে, এনে পামীৰ কোষে ৯হ দুৱাৰবিলাক, প্ৰতাপী সোমাৰ নিমিত্তে | কোৰে মোক চলায়। | যু, দা , ৩ তেওঁ মোৰ প্ৰাণ পুনৰায় সুস্থ কৰে; ( চিৰস্থায়ী কপাটবিলাক, দাং খোৱা। | নিজ নামৰ নিমিত্তে তেও মোক ধৰ্মপথত। ১০ সেই প্ৰতাপ ৰা কোন? | চলায়। | বাহিনীবিলাকৰ যিহোৱা, তেৱেই প্ৰতাপ ৰয়। ৪ এনে কি, মায় মৃত্যুয়িৰ উপত্যকাইদি ঢালিলেও, ময় কোনো আপদলৈ ভয় নকৰে, কিয়নো তুমি ১৫ দায়ূদৰ ৰচিত গীত। মোৰ সাত আহ; তোমাৰ লাখুটি আৰু লাঠিয়ে মোক সান্ত্বনা | ১ হে যিহোৱা, ময় তোমালৈহে অতিশয় হাৰিয়াহ দিয়ে। কৰি। ৫ তুমি মোৰ শত্ৰুবোৰৰ সাতে মোৰ সমুখত | যে মোৰ দৰ, ময় তোমাশা কবি; | মে গাই; মোক বঞ্চিত হবলৈ নিদিব; তুমি মোৰ অৰ তেলেৰে তিয়াইছা; মোয় শবোয়ক মোৰ ওপৰত উল্লাস কৰিবলৈ মোৰ পণপত্ৰ উপচি পড়িছে। নিদিবা। ৬ অৱশ্যে মল আৰু দয়া আষৰ সকলো কালত। ৩ ৰুপে, তোমালৈ অপেক্ষা কৰবিক মোর পাছত যাওতাব, কোনো বঞ্চিত নহব; অ ময় সকাললৈকে যিহোৱাৰ বৃহত বলি।' অকারণে বিশ্বাসঘাতকতা করেছিলো কি কৰিবলৈ পাম। 32 | দা ,
