১; ১০-২২; ২৫।] গীতমালা। ৫৪১ ১• আপুনি পৃথিবীৰ পৰ৷ সিহঁতৰ ফল, কাৰণ উপকাৰ কৰে তা কোনো নাই। আৰু মনুষ্যসন্তানবিলাকৰ পৰা সিহঁতৰ বংশ | ১৭ অনেক তৰাই মোক বেৰি ধৰিয়ে; উহু কৰিব। । বাচানৰ বলৱ বৃষবিলাকে মোক আনিছে। ১১ কিয়নো সিহঁতে আপোনাৰ আহিতে কু-আল ১৩ গান কৰত। বিদাৰক সিংহৰ দৰে | পাতিলে, | সিহঁতে মোলৈ মুখ মেলিছে। | সিহঁতে লিঃ কৰিব নোৱৱ কমণা কৰিলে। | ১৫ ময় পানীৰ ধৰে চলা লে, ১২ কিয়নো আপুনি সিহঁতক বিমুখ কৰিব, আৰু মোৰ আটাইবোৰ হাড়ৰ যোড়া লমিল; | সিহঁতৰ মুখৰ অবিতে ণত কড়ি মুৰিব। মোৰ মন মমৰ নিচিনা হৈ ১০ যে যিহোৱা, অপিপনি পৰাজমেৰে উঠা; মোৰ অন্তৰত পামি গল। আমি গীত গাম, আমি তোমাৰ পৰাজ্য প্ৰশং১৫ মোৰ বল খোলাৰ নিচিনাকৈ শুকল; সাৰ গান কৰিম। | মমাৰ জিব। ভাল লাগি ধৰিছে; তুমি মোক মৃত্যুপুলিলৈ নিয়া। প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিয়ে। অয়েল ১৬ কিয়নো কুকৃৰবোৰে মোক বেৰি ধৰিয়ে; হস্থ্য সুৰত গাব লগীয়া। দুৰাচাৰীৰোৱৰ মণ্ডলীয়ে মোক বেৰিয়ে; | দায়দৰ ৰচিত গীত। সিহঁতে মোৰ হাত আৰু ৰি বিন্ধিছে। ১০ ময় মোৰ আটাইবোৰ বড় লেখিব পাৰ্ব; ১ হে মোৰ ঈশ্বৰ, হে মোৰ ঈৰ, তুমি মোক কিয় | সিহঁতে মোলৈ দৃষ্টি কৰে, আৰ একেৰে চাই ত্যাগ কৰিলা? থাকে। মোৰ পৰিত্ৰাণ আৰু কেঁকনিৰ বাক্যৰ পৰা কিয় | ১৮ সিহঁতে আপোমাবিলাকৰ মাঝত মোৰ কাপড় দুৰৈত থাকা? | আগ বাটি লৈছে; হে মোৰ ঈশ্বৰ, ময় দিনত তোমাৰ আগত। সিহঁতে মোৰ বৰ অৰ্থে চিটি খেলাইবে। | প্ৰাৰ্থনা কৰে, কিন্তু তুমি উত্তৰ নিদিয়া;| ১৯ কিন্তু, হে যিহোৱা, তুমি এলে দূৰৈত সে- ৰাজিও প্ৰাৰ্থনা কৰে, কিন্তু জিৰণি নেপাওঁ। থাকি, ৩ তথাপি তুমি হলে পবিত্ৰ, হে মোৰ বল, মোক সহায় কৰিবলৈ সন্ত বিশ্ৰায়েলৰ প্ৰশংসাপ সিংহাসনত বহি | আহা। | থাকে। |• তৰোৱালৰ পৰা মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰা; ৫ আমাৰ পিতৃবিলাকে তোমাত ভৰসা কৰিলে;। কুকুৰ তিৰ পৰা মোৰ একটা প্ৰণ উঠাৰ বস কৰাত তুমি সিবিলাকক উজাৰ করিলা। করা। ৫ লিৰিলাকে তোমার আগত কারোক্তি করাত। ২১ সিংহর মুখর পর মোক পরিত্রাণ করা। | উরি পালে; পেই তুমি মোক উত্তর দি মেথমবোরর পির লিবিলাকে তোমাতি শ কৰাত বঞ্চিত নহল। | পরা রক্ষা করিল।
- কি ময় হলে পোহে মাথোন, মামুন;
ময় মানুহৰ নিশা আ লোকবিলাকৰ অপ-২ মোর জাইবিলাকৰ আগত ময় তোমার নাম। | মানৰ বিষয়। | প্রচার করিম; • যিবিলাকে মোক দেখে, সেই সকলোৱে মোক। | সার মা তোমার প্রশংসা করিম। | হে; | |২৩ “হে যিহোৱালৈ ভয় রাখোতাৰিলাক, তেওঁ সিহঁতে মুখ সিয়ারে আকম লোকারে। প্রশংসা করা; ৮ সিহঁতে কয়, “ত যিহোৱাত ভরসা কর; তেওঁ | হে যাকোবর সমুদয় বংশ, তেওঁৰ গৌৰৱ কীর্তন | তা উদ্ধার করোক; • করা; তেওতাত সন্তোৰ হল দেখি তাক করো।” | ব ইলায়েলর সমুদয় বংশ, তেওঁলৈ অ ১ কিন্তু যি মনাই মোক মাতৃগর্তর পর উলিয়াই | রাখা। অনিলে, সেই তুমিয়েই; | ২৪ কিয়নো তেওঁ দুখীয়ার দুঃখক হেয়রানি করা স, মরি পিয়াহ খোৱা কালত তুমি মোর নাই, ঘিণা করা নাই; বিশ্বসভূমি হলা। তার পর আপোন মুখ চক নাই; ১• গরি পরা ময় তোমত অণিত হলো; কিন্তু কারোক্তিৰ সময়ত তেওঁ তাক শিলে।” মোৰ মাতৃগর পরাই তুমি মোর পর। | ২৫ মহাসত তুমিয়েই মোর প্রশংসার কারণ; ১১ মোর পা দুয়েত নেথাকি; কিয়নো আপদ। তোমালৈ য় রাতেবিলাকৰ সাতে ময় আপোন সপে লিকমি। 541
