যি জনে অপেন ১৫; ৩-১৭; ১৪।] গীতমালা। •যি জনে বিৰে পৰৰ কথা চৰ্চি নুফুৰে, ১৭ | দায়দৰ প্ৰাৰ্থনা। আপোন বৰ অপকাৰ কৰে, আৰ অপোন চুবুৰীয়াৰ অধিতে দুৰ্নাম | ১ ৫ে যিহোৱা, মিৰ্শোবাব না; মোৰ কাকুতি নকৰে, লৈ মন দিয়া;
- যাৰ সৃতি দুৰাচাৰী লোক ঘৃণয়,
হলনাকাৰী ওঠেৰে নকৰা মোৰ প্ৰাৰ্থনালৈ কাণ কি যিহোৱা ভয় কৰোতা লোক আদৰ, | পাতা। যি মনে শপথ কৰি, আপোনাৰ হানি হলেও তোমাৰ সাক্ষাতে মে'ৰ বিচাৰ নিপতি হওক • | তাৰ পৰ নোলটে, যি ন্যায়, তালৈ তোমাৰ চকু পড়ে। ৩ তুমি মোৰ হৃদয় পৰীক্ষা কৰিল; আৰু নিৰ্দোষীৰ বিৰুদ্ধে ভেটি নলয়, সেই ৰাতি মাৈৰ বুজৰিচাৰ ললা; তুমি মোক খপি পুড়িও চালা, একো নেপালা; এইবোৰ কৰ্ম যি জনে কৰে, সেই জন কেতিয়াও মুখেৰে ময় অপৰাধ নকৰিম বুলি স্থিৰ কৰিলো। লৰচৰ মা। ৪ মনুৰ কাৰ্য্যৰ বিষয়ে বলে, দুৰাচাৰী লোকৰ পথৰ পৰা ময় নিজক তোমাৰ ১৬ মিটাম নামেৰ দামুদৰ ৰচিত গীত। মুখৰ বাক্যেৰে পৃথকে ৰাখিয়া। ৫ মোৰ ভৰিয়ে তোমাৰ পথত খোপনি পুতি ১ ইশৰ, মোক ৰক্ষা কৰা; | ধৰিলে; | কিনো ময় তোমাত অখয় লৈ। মেৰি ৰি পিল খোৱা নাই। ২ ময় যিহোৱাক কলো, “তুমিয়েই মোৰ প্ৰভু, || ৬ ময় তোমায় আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি, তোমাৰ বাহিৰে মোৰ মল নাই”। | কিয়নো, হে ঈশ্বৰ, তুমি মোক উত্তৰ দিওঁতা; ৩ যি পবিত্ৰবিলাক পৃথিবীত থাকে, • মোলে কান পাতা, মোৰ বাক্য শুমা। সিবিলাকেই আদৰণীয়; ও তোমত আয় সাবিলাকক সমপৰ্ণকৈ সিবিলাকৰ ওপৰত ময় সই। | তোমাৰ সে হাতেৰে বিপবোৰ পৰ পৰিত্ৰাণ । যিবোৰে যিহোৱাৰ সলনি অন্য দেৱতা লয়, কৰ্নেত যি তুমি, সিহঁতৰ সন্তাপ অধিক হব; | তোমাৰ আক্ষৰিত হয় প্ৰকাশ কৰা। মিতিৰ তেজৰপ পেয় নৈবেদ্য ময় উৎস। ৮ মোক মই কৰো দুৰেৰ হাত, পা, | নকৰিম, মোক বেৰি ধৰে প্ৰাণনাশক শত্ৰুবোয়ৰ আৰু সিহঁতৰ নামে মোৰ ওঠত মলম। | হতিৰ পৰ ও মোৰ আধিপত্য আৰু পানপাত্ৰৰ ভাগ! ৯ চকুৰ মণিৰ নিচিনাকৈ মোক ৰাখা, | যিহোৱা; | তোমাৰ ডেউকাৰ য়াৰে মোক ঢাকা। তুইয়েই মোৰ অংশ স্থিৰ কৰি। ১• সিহঁতৰ গাৰ তেলে সিহঁতক ঢাকে; • মোৰ পৰিমাণড়ী মনোহৰ ঠাইত পভিতে, • সিহঁতে মুখেৰ গৰ্ব-কথা কয়। এনে কি মোৰ উম আধিপত্য হৈছে। . ১১ আমি খোজ কাঢ়ি যাওতে সিহঁতে আমাক বেৰি ৭ যি অলাই মোক মন্ত্ৰণা দিয়ে, ময় সেই যিহোৱাৰ। * ধৰে; | ধন্যবাদ কৰিম; | আমাক মাটীত পেলাবলৈ সিহঁতে সদায় চকু দি ৰাতি মোৰ হৃদয়ে মোক শিক্ষা দিয়ে। ৮ময় যিহোৱাক সদায় মোৰ সমূখত ৰাখে; | | ১২ সেই দুই জন চিৰিবলৈ বিয়া কৰসিংহৰ তেওঁ মোৰ সোহাতে থকাত ময় লৰচৰ মহম। | নিচিন; ১ এ হেতুকে মোৰ মনে অনিন্দ আৰু মোৰ বাৰে নি পুতে ধাপ দি থকা ভেকা সিংহৰ দৃশ। উল্লাস কৰে; ১. যে যিহোৱা, উঠা, মোৰ শৰীৰে নিৰাপদে থাকিব। | তাক অজিম কৰা, তাক পেলোৱা; ১• কিয়নো তুমি মোৰ প্ৰাণ চিয়েলত পৰিত্যাগ! তোমাৰ তৰেৱালয় ৰায় দুই লোকৰ পৰ | নকৰিবা, মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰ। তোমাৰ পবিত্ৰ জনক স্থান দেখিবলৈ | ১০ হে যিহোৱা, তোমাৰ হাতেৰে মানুহৰ পৰা, নিদিব। যি সাংসাৰিক মনুষ্যৰ অংশ এই জীৱনতৃহে ১১ তুমি মোক জীৱনৰ পথ অনাবা; | আছে, তোমাৰ সমুখত তৃপ্তিনক আনন্দ; যিবিলাকৰ পেট তুমি বহুমূল্য বস্তুৰে পুৰ কৰা, তোমাৰ সোহাতে অমৰ সুখ। যিবিলাকে সন্তান তৃত হয়, 58?
