৪৭৮ নহিমিয়া। [৪; ৪-৫; ৮। • হে আমাৰ ইৰ, শুনা, কিয়নো আমি বৃণিত | দি বংশৰ আটাই লোকবিলাকৰ পাছত হৈছে; সিহঁতৰ বিকৰ্থৰ সিহঁতৰ যত উলটি |১৭ অধ্যবিলাক থাকে। গড় নিৰ্মাণ কৰেছে, পতোক, আৰু সিহঁতক, যৈকৰি নিয়বতাবিলাকে ভৰ কতে, লিলািকে বহু নিচিনাকৈ বিদেশত থাকিবলৈ দিয়া;] ১৮ হাতে কাম কৰু, এহাতে অত্ৰ ধৰে; আৰুগড় ৫ সিহঁতৰ অপৰাধ চাৰি নেৰাখিবা, আৰু সিহঁতৰ | নিৰ্মাণ কতো তিনে কালত তৰেল পাপ তোমাৰ আগৰ পৰা মচি নেপেলাৰ,T বাড়িয়ে; আৰু শিল বা এন মোৰ কিয়নো সিহঁতে গড় নিৰ্মাণ কাবিলা|১৯৪ৰত থাকে। আৰু ময় প্ৰধান লাকি , • আগত তোমাক বেলাৰ দিয়ে। এই ৰুপে আমি অধ্যবিলাকক, আৰু আন আন সকলো লোকক গড় নিৰ্মাণ কৰিলে, আৰু ওখই আধালৈকে লা, এই কৰ্ম বৃহৎ আৰু বিত, আৰু আমি গড়ৰ মেৰাটো কৰা হল; কিয়নো কাম কৰিবলৈ গড়ৰ ওপৰ বেলেগ বেলেগ হৈ এজন্য পা লোকবিলাক মন আছিল। ||• অনিন সুৰত আনা। তোমালোকে যি কোনো । পাছে, যিচালেৰ গড় মেৰামত কৰা কাম | ঠাইত শিৰ শব শনি, সেই ঠাইলৈ গৈ চলিছে, আৰ তাৰ গা ঠাইবোৰ বকবলৈ। | আমাৰ ও তোমালোকে গোট খাবা; আৰ কৰা হৈছে, ইয়াকে খনি চনুবই আৰা আমাৰ পৰে আমাৰ নিমিত্তে কৰি। এই কাৰিয়াই, আৰু অৰিবীয়া, অনোনীয়, আৰু | দৰ আমি সেই কাৰ্য কৰি আt; আৰু বেলি অদোদীয়া লোকবিলাকে অতিশয় কুদ্ধ হৈ, এলোৰ পৰা স্ত্ৰী দেখালৈকে আমাৰ এভাগে ৮যিকালেৰ বিৰুদ্ধে যাত্ৰা কৰি তত গোলাম ধ থাকে। সেইসময়ত ময় লোকবিলাক ১ মাল লগাৰলৈ সকলোৱে চক্ৰান্ত কৰিলে। কিন্তু আৰু কলা, এজিনে আপোন আপোন গালে আমি আমাৰ শৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ,T: সৈতে ৰাজি ফিচালেম ভিত থাকিব লাগে। আৰ দিনে ৰাঙিয়ে সিহঁতৰ বিৰুদ্ধে সিহঁতৰা ভাতে সিৰিলাকে ৰাতি আমাৰ কী হব, ১• সমূখত পৰীয়া ৰাখিলো। পায়ে বিদাৰ [ আৰু দিন কাম কৰিব। তেতিয়া ময়, মোৰ লোকবিলাকে কলে, তাৰ বঙতাদেৰ দুৰ্বল হল, ইবিলাক মোৰ দালবিলাক, আৰু মোৰ আৰ পেলাৰ লগীয়া অনেক বৰ আছে, পাছত চলা’ৰীয়বিলাক, আমি কোনও গাৰ এনে মূলত গড় নিৰ্মাণ কৰা আমাৰ অসাধ্য। পৰা কাপড় নেসোলাকাল; আমি প্ৰতিজনে ১১ আকৌ আমাৰ শক্ৰবাৰে কলে, সিহতে আপোন আপোন মত লৈ পানীলৈ বাও। নজনাকৈ আৰু সেদেখাকৈ আমি সিতাব দৰিবিলাকক কৰা দোয়া নিবাৰণ। সোমাই সিহঁতক বধ কৰি কাম বই কম। ১২ আৰু সিহঁতৰ ওচৰত থকা বিদীবিলাকে পায়েসধাৰণ লোকবিলাকে আৰু সি- সকলো ঠাইৰ পৰা আহি দহবাৰ আমাক ফলে, বিলাক তিৰুকাবিলাকে আপোনাবিলা তোমাকে আমাৰ ভালৈ উভটি যাব লাগিব। ভাই যিহূদী মানুহবিলাৰ বিৰুদ্ধে বকুকৈ ১৩ এই হেতুকে গড়, পাহালে অতি চপিৰ অ]ি ২ এৰা করিলে। কিয়নো কোনো কোনোেৱফলে, | মুকলি ভগত অপেন আপোন গো অনু আমি পেপালীয়ে সৈতে অনেক প্রাণ, আমি খাই সাৰে তৰোৱাল, আট, আৰু ধরে মৈতে ময়| | জীৱনধারণ কবির অর্ধেশল খৈক। ১৪ মানুহবিলাকক নিযুক্ত কৰিলে। পানে ময়। ৩ কোনো কোনোৱে কলে,আমি অপো আপেনি চালো, আৰু উঠি প্রধান লোকবিলাকক, অধ্যক্ষ | পর, ভাবাড়ী, আৰু ঘর বাক দিন; বিলাকক, আৰু আন আন সকলো মাকে ও মানি হোৱত আমি শস্য লগৈক। আৰু কলে, তোমালোকে সিহঁতলৈ ভয় কবি; কোনো কোনো কলে, আমি আপনি আপোন মহান আর আমক প্ৰক সেৱরণ করি, পথাৰ আৰু সামৰঙ্গিীর রৰি দিবলৈ এর আপোন আপোন ভাই, আপিন আপন পো। ৫ ধারে আনিলো। কিন্তু আমার শরীর আমার দী, আপোন আপোন তিতা, আৰু আপোন। তাইবিলাক শরীর সমান, আর আমার ১৫ অগোন ঘরর নিমিত্তে যুক্ত করা। যেতিয়া | সামবার লিবিলাক সাবিলা নদিন; আমার শক্রবোর শুনিলে, যে, আমি সিহঁতৰ তথাপি দেখ, আপোন অশোন গো নীতিক অভিপ্রায় সানিলে, আরে নিহত মশা বন্দী-অৱস্থাত পেলাৰ লগীয়া হৈছে; আৰু ব্যর্থ করিলে, তেতিয়াআমি অটাইবিলাকে গড় আমার ছাৱালীবিলাক মার কেইনীৰ লৈ আপোন আপোৰ কাৰ্য্য করিলে পুনরায় বীঅৱস্থাত পেলোৱ লেই; আমার একে ১০ গলে। আর সেই দিনরে পরা মোর দাস- উপায় নাইয়ি হল, মিনা আর পর বিলাকৰ এভাগে কাম করে, আম জলে মাটি, আৰু অবাড়ী আন লাবিলা। চাল, আ খ থরিলার পিন্ধি থাকে; আৰু তেতিয়া ময় লিলাি তিরোণি আৰু এই ৪
