১০; ৩৯-২; ৬।] ইনহিমিয়া। ৪৭৫ ৩৯ বি, চিৰিয়ী, চেলেমিয়া, মাখন, অদায়া, আবদ, বীন, ইন্দো, যোৱেল, আৰু বায়া। • মময়, চাচি, চায়, আৰেল, চেলেমিয়া, | এই আটবিলাকে বিজাতীয় তিৰুত বিয়া ৰিয়া, দূষ, অমৰিয়া, যোচেফ; আৰু বোৰ | : কৰিছিল; আৰু সিবিলাকৰ কোনো কোনো সাবিলাকৰ মাঝত বিষয়েল, মতিথিয়া, তিতা গত সন্তান জন্মিছিল। নহিমিয়াৰ পুস্তক। মহিৰি মনৰ দুখ আৰু থাৰ্থনা। পালন কৰি সেই মতে কাৰ্য্য কৰা, তেন্তে তোমা- লোকৰ খেদি দিয়া লোক আকাশৰ অৱগিত ইখলিয়াৰ পুত্ৰ নমিয়াৰ বাক্য। থাকিলেও, ময় তাৰ পা সিবিলাকক চপাম, • বিশ বছৰ ছৰি বিলেৰ মাহত ময়। আৰু আপোন নমৰ নিবাস অৰ্থে ময় মনমা- ২ চচন কোঠত আছিলো; এনে সময়ত মনী। ১• নীত কৰা ঠাইলৈ সিবিলাকক আমিম।” লি- নামেৰে শেৰ ইবিলাকৰ এজন আৰু বিহুদাৰ | বিলাকেই তোমাৰ দাস আৰু প্ৰ; তুমি পৰা দিয়ে মানুহ আবিলত, ময় সি- আপানাৰ মহাপৰাক্ৰম আৰু বলৱান হাতেৰে বিলাকক বন্দী-অৱস্থাৰ প্যাৰা পোৱা অৱ-| | ১১ লিবিলাকক মুক্ত কৰিল।। হে প্ৰভো, বিনয় শিবিৰদী লোকবিলাকৰ আৰু যিলেমৰ কৰে, তোমাৰ এই দাস প্ৰাৰ্থনালৈ, আৰ ৩ বিষয়ে সুধিলো। তাতে সিবিলাকে মোক কলে, তোমাৰ নাম ৰাখিবলৈ ভাল পোৱা সেই অৱশিষ্ট লোকবিলাকে,বী-অৱস্থাৰ পৰা তোমাৰ দসিবিলাক প্ৰাৰ্থনালৈ তোমাৰ কাণ বু পোৱ যিবিলাক অৱশি লোক লেই পাতি থাকা; আৰ বিনয় কৰে, আ িতোমাৰ এদেশত আছে, সিবিলাক অতিশয় দুঃখ আৰু এই দশক কৃতকাৰ্য হবলৈ দিয়া,আৰু এই পুৰুষ অপমানিত আছে; আৰু বিকালেৰ গড় গুগ নয় সাফাতে ইয়াক অনুগ্ৰহপ্ৰাপ্ত কৰা। সেই । আৰু দৰবোৰ তুইৰে পোড়া হল। এই কথা কালত ময় তাৰ পানপাত্ৰ ধৰেতা আছিলো। খনি, ময় বন্দিন কৰিলে, আৰু কিছু দিন। শোক কৰিলে; আৰু ময় লযোন নি বৰ্গৰ হিমিই যিালেলৈ যাত্ৰা কৰা গৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি কলো, হে যিহোৱা, আৰু তাৰ গড় তোত। ৫ বৰ্গৰ দৰ, তোমাকে প্ৰেম কৰে আৰ | অতত্ৰ বজাৰ ৰাজদৰ বিশ বছৰ বয়ৰি তোমাৰ আজা পালন কতোবিলাকলৈ নিয়ম • নীচীন মাহত, ৰৰ আগত সাৰস আৰু দয়া ৰাখেতা হে মহান আৰু ভয়ানক | একাত, ময় সেই ড্ৰাম লৈ ৰাক নিলো। ৬ , ময় তোমাক মিনতি কৰে, যে, ম, ইব্ৰা | তা আগৈয়ে ময় তেওঁৰ আগত কেতিয়াও মুখ চেলৰ সানবিলাকৰ পাপ ীকাৰ কৰা এই বিবৰ্ণা মাই। পাৰিনাই মোক সুধিলে, কালত, মঃ তোমাৰ আগত সম্প্ৰতি দিনে তোর মরীয়া নোহোৱাকৈয়ে মুখ কিন্তু বিবর্ণ? রাতিয়ে তোমার দাস ইত্ৰায়ের সন্তানবিলাকৰ মমর বোরর বাহিরে ইয়াৰ আন একো কারণ অর্থে করা তোমার এই দলির প্রার্থনালৈ কাণ নাই। তেতিয়া মোর অতিশয় ভয় লাগিল। দিবর নিমিত্তে তোমার কান পাতি থাকা, আক। পাছে ময় রক শো, মহারা, চিরজীবী তোমার চকু মেলি থাকা; আমি তোমার বিরু-1 হক; যিলত মোর ওপরণিতবিলাকৰ মৈদা- ৫ই সেই পাপ কৰিলে, এনে কি, ময় আৰু মৰ ঠাই সেই নগৰখন উস্থ হৈ পড়ি আছে, ও মোর পিতৃবংশয়ে করিলো। আমি তোমার: আৰু তার দরবোর তুইরে পোড়া হল, এনে বিয়েই অতিশপে কুৰুম করিলে; আৰু লত, কিয় মোর মুখ বিবর্ণ নহব? তেতিয়া তুমি আপোন দাল মোটিফ মি অ, বিধি, রাইমেকি ফলে, ভয় কি জিকা মাগিছ। তাতে আৰু শাসনপ্রণালবিলাক আমি পালন ন ৫ময় বর্গর দর আগত প্রার্থনা করি নাক ৮রিলো। বিল করে, তুমি অপেন দাস কলে, যদি মহারালে দেখে, আৰু আপে- মোচিক আদেশ কর এই বাক্য কোৱণ করা, এই বন্দীতে যদি আপনার দৃতি অনুগ তোমালোকে সত্যলন কৰিলে, ময় তোমা পাওঁ, তেন্তে আপুনি মোক যিালৈ মোর লোকক জাতিবিলার মত হিমপি করিম; পণিবিলাকৰ মৈদামৰ নগৰলৈ পঠাই কিন্তু যদি তোমালোকে মোলৈ নি মোর অতি ৬ দিক, ময় তা পুনরায় সামি। তেতিয়া 5
