৪৪০ ২ বংশাৱলি। [১৪; ২-১৫; ১ তেওঁৰ পুত্ৰ আ তে পা ৰা হল। এওঁৰ | ইমানকৈ পড়ি, যে, সিহঁতে পুনৰায় তাৰ ৰাজত্ব কালত দহ বছৰলৈকে দেশ সুধিলে | সবল হব নোৱাৰিলে, কাৰণ যিহোৱা আৰু থাকিল। অ আচাই আপোনশৰ হি ঙেৰ সৈন্যসামন্তৰ আগত সিহত বিন হল; কাৰ সৃতি বি ভাল আৰু নয়, তাকে কৰিলে। | আৰু লোকবিলাকে অতি অধিক পুব দিলে। মিলে তেওঁ পৰতীয় যদি আৰ ওখ | ১৪ সিবিলাকে পৰাৰৰ চাৰিকালে থকা আটাই- ঠাইৰোৰ চাই পেলালে, তোক |ি বেৰ নগৰ জয় কৰি ললে; কিয়নো নিতে পেলালে,আৰু মাচেৰামৰ্তব্যেৰ কাটি পেলালে;1 যিহোৱাৰ পৰা অ পালে, আৰ সিবিলাকে আৰু দিক নিবিল পণিবিলাকৰ আটাইবোৰ নগৰ কৰিলে; কাৰণ সেইবোৰ ঈখ, যিহোৱাক বিচাৰিবলৈ, ব্যৱস্থা আৰু ১৫ অনেক ব্য আছিল। আৰু লিলিকে ৫ অজ্ঞা পালন কৰিবলৈ আদেশ কৰিলে। তেওঁ! | নিৰালীবিলাকক প্ৰহাৰ কৰিবহমেৰ,হাগ, বিয়াৰ সকলে নগৰ পৰ ওখ ঠাই আৰ। আৰু উইলৈ,বিচালেমলৈউআলি। 'সূৰ্যপ্ৰতিমাবোৰ চাই পেলালে; আৰু তেওৰ | পায়ে ওদেৰ পুত্ৰ আৰিয়ত দৰ আগত ৰা সুখিলে থাকিল।পাছে তেও 'অল স্থিতি হোৱাত, তেও ওলাই গৈ বিসতি গড়েৰে আবৃত কৰি কেইবাখনো নগৰ আচাৰ লগত সাক্ষাৎ কৰি তেওঁক কলহে আ, দৃঢ় কৰিলে; কিয়নো, যিহোৱাই তেওঁকwিয়ণি আৰু বে বিদাৰ আৰু বিভামীৰ আটাই নিয়তি, দেশ সুখিলে আছিল, আৰু সেই কলিত লোকবিলাক, তোমালোকে মোৰ কথা শুনা; কেইবাবছৰলৈকে কাৰো লগত তেওৰ বুড় না তোমালোক যেতিয়ালৈকে যিহোৱাৰ লগত • ছিল। কাৰণ তেওঁ বিদায় কৈছিল, আহা, থা, তেতিয়ালৈকে তেৱে তোমালোকৰ লগত আমি এই নগৰ কেইখন কৰোহক, অ যকি; আৰ যদি তোমালোকে তেওঁক বিচা, এইবোৰৰ চাৰিওফালে গড় আৰু কোঠদাৰ্থে, তেনে লে জেৱে তোমালোক আপোনাকে দুৱাৰ আৰু ভাং জি; দেশ এতিয়ালৈকে পাবলৈ দিব; কিন্তু যদি তোমালোকে তেওঁক আমাৰ আগত আছে, কিয়নো আমি আমাৰ ত্যাগ কৰা, তেন্তে তেৱে তোমালোক ত্যাগ ঈশৰ যিহোৱাক বিচাৰিলোঁ; আমি তেওঁক | | ৩কৰিব। ইয়েলে কোনো কোনো সময়ত সত্য- বিৰতি, তেওচাৰিওফালৰ পৰা অমকি ৰিণিময় ঈশ্বৰবিহীন,পি দিত পুতিবিহীন, দিলে। এই ৰুপে লিবিলাকে সেইবোৰ নগৰ ০ আৰু ব্যৱহাবিহীন আছিল; কিন্তু এই vদ কৰি কৃতকাৰ্য হল। আৰ ঢাল আৰ সময়ত যেতিয়া লিবিলাকে ইস্ৰায়েলৰ ই নটি সৈন্যসহ আছিল, অৰ্থাৎ বিদাৰ যিহোৱালৈ ঘুৰি তেওঁক বিচাৰ কিিছল, তিনি লাখ, অবিনামীনৰ চাল আৰ ধন্থ। তেতিয়া তেও সিবিলাকক আপোনাকে পাবলৈ ধৰা দুই লাখ আশ হাজাৰ সৈন্য আছিল;1 দিছিল। আৰ সেই সেই সময়ত যি মানুষ ৯ এই সকলো পৰামী বীৰপুৰুষ। পাছে কৃচ বাৱিলৈ গৈছিল, আৰু যি মই তিলৈ দেয় ৰেহে দহ লাখ সৈন্য আৰু তিনি শা আহিছিল, দুয়ে কোনো শাস্তি নেপাইছিল, ৰথ লগত লৈ, সিবিলাকৰ বিৰুয়ে যাত্ৰা কৰি কি দেশনিবাসী আটাই মাহলৈ বড় বড় ১• মাৰো পালেহি। তাতে অচাই তেওঁৰ বিৰুড়ে ৬ ক্লেশ ঘটছিল। এক মাতিয়ে অনি মাটিৰ যাত্ৰা কৰিলত, সিহঁতে মাৰেচাৰ ওচৰ চকাথা | শৈতে, আৰু এখন নগৰে আন নগৰে সৈতে ১১ উপত্যকাত বেহ পাতিলে। তেতিয়া আচাই খু খাইছিল; কিনোগৰে গিতিক সকলো অপোন ঈশর যিহোৱাৰ আগত প্রার্থনা করি। প্রকার সংটত পেলাই দেশ দিছিল। কিন্তু কলে, যে যিহোৱা, তুমি সহায় কৰিবলৈ গলে, এতিয়া তোমালোকে সা কর, তোমালোক তোমার আগত বলী আৰু নিৰ্বলীর মত। হাত শিথিল নহওক কিয়নো তোমালোকক একো দে নাই। হে আমার ঈশর যিহোৱা,T আপোনাবিলাকৰ কাৰ্যর পুরষ্কার জিয়া খাৰ। আমাক সহায় করা; কিয়নো আমি তোমার। তেতিয়া আচাই এই সকলো বা, আ ওদে ওপৰত ভরসা রাখি, তোমারেই নামে এই ভাববাদীর ভাববাণী শুনি সাহ পাই, যিয়দার লোকারণ্যর বিরুদ্ধে আহিলো। হে যিহোৱ,। আৰু বিনামীনৰ গোটই দে, পা, আৰু তুমিয়েই আমার শর; তোমায় আগত মর্ত ইয়িম পৰ্বতীয়া অঞ্চলত তোমারি লোৱা ১২ প্রবল ৰওক। তেতিয়া, যিহোৱাই আচার মগবিলাকৰ পৰাও বিলগীয়া ৰোৰ দূ আৰু যিহূদার আগত কুচীয়াৰিলাকক ঘটোৱাত, করিল; আৰু যিহোৱাৰ স্থাৰ আগত ১৩ কুয়াবিল ভাগি পাল। তাতে আচা আৰু একা যিহোৱাৰ যজ্ঞবেদিটা নতুনকৈ পাৰিলে। তেওঁর লগৰ মানুহবিলাকে গরলৈকে লিত। ১ পাত্রে ও গো যিদ আর বিনামীন, পাছে পানে খেদি গল; আৰু কুটীয়বিলাক আৰু সিৰিলায় মাৰত প্ৰবাস করা ইন্নি, 40
