আদিপুস্তক। [ ৩৮;১-২৯। তাইক আপোম পে-বোৱীৰ বুলি মেনি তাম গত যিহূদাৰ এহাল জজ সন্তান জন্ম। তাইক কলে, আং, ময় তোমত গমন কৰে। , সেইকলিত যিয়াই আগোনাৰ আয়েক। তাতে তামৰে কলে, তুমি মোত গমন কৰাৰ বাবে ককায়েবিলাকৰ লগৰ পৰা নামি গৈ, ১৭ মোক কি দিবা? তেওঁ কলে, জা পৰা এটা অতুলনীয় হীৰা নামেৰে এজন মানুহৰ তাত | দুগ পোৱালি পঠাই দিয়গৈ। তাতে তাই সোমাগৈ। সেই ঠাইতে যিহূদাই চুৰ নামেৰে | কলে, তাক পঠাই নিদিয়ামানে মোয় ইয়াত কোনো কমানীয় মানুৰ এনী ছোৱালী দেখি, ১১ কিবা বক ৰাখিব নে? যিদই কলে, কি • তাইক বিয়া কৰি তাইত গমন কৰিলে; তাতে। বক ধিম? তাইলে, তোমাৰ মোহৰটাৰে, তাই গৰ্ভবতী বৈ এল পুৱ প্ৰৱ কৰিলে, আৰু তাৰ অড়ীলে, আৰ তোমাৰ হাত, লা- ও তে তাৰ নাম এৰ ৰাখিলে। পাছে পুনৰায় | ভালে ৰাখা। তেতিয়া তেওঁ সেইবোৰ দি, তাই তাই গাৱতী হৈ এটা পুত্ৰ প্ৰসৱ কৰি তাৰ নাম। গমন কৰিলে; তাতে তাই তেওঁৰ ঔৰসত গৰ্ভৱতী ওনন ৰাখিলে। পুনৰায় তাই গৰ্ভৱতী হৈ এটা ১৯ হল। পাছে তাই গট গুচি গল, আৰ ওণি পুৱ প্ৰসৱ কৰি তাৰ নাম চেলা ৰাখিলে; তাই|• চাই আপোনাৰ বিধবা পিছিলে। তাৰ তাক প্ৰসৱা সময়ত যিদ কীবত আছিল। | পাছে যিদাই সেই তিৰুভাৰ ইতৰ পৰ বক পাছে যিয়দাই তামৰ নামেৰে এজনী ছোৱালী। মোকোলাই নিবলৈ, আপোনাৰ বহু অদলমীয়াৰ আদি, অপোন সে পুত্ৰ এবৰ লগত বিয়া হাতত ছাগ পোৱালিটা পঠাই দিলে; কিন্তু দিলে। কিন্তু যিদাৰ জে পুৱ এৰ যিহোৱাৰা সি আহি তাইক নেপালে। তাতে সি তাই সৃত দুষ্ট হোৱাত, যিহোৱাই তাক বিনষ্ট | থকা ঠাইৰ মানুহক সুধিলে, এনয়িমত বাৰ ৮ কৰিলে। তাতে যিদাই ওনক কলে, তুমি | এচত যি বেশ। অছিল, তাই ক’ত? সি- অপেন কৰায়েৰাৰ তিতাত গমন কৰা, আৰু | ২২ বিলাকে কলে, ইয়াত কোনো বেশ্যা নাই। পাছে তাইলৈ তুমি দেৰেকে কৰিব লগীয়া কাৰ্য্য সি যিদৰ ওচৰলৈ উভটি গৈ কলে, ময় তাইক সাধন কৰি, তোমাৰ কাছেৰ বংশ উৎপন্ন নেপালো; আৰ সেই ঠাইৰ মানুহেও কলে, কৰা। কিন্তু সেই বংশ আপোনাৰ মহব বুলি | ২৬ ইয়াত কোনো বেশ্যা নাই। তেতিয়া যিয়াই জানি, লি বৌৱেকত গমন কৰা কালত, ককায়েকৰ কলে, তাইৰ হাতত যি আছে, তাকে তাই লওক; বংশ উৎপন্ন নকৰিবৰ মনেৰে মাটীতে বীৰ্যপাত। | পছোনে আমি সাত পড়ে; দেখা, ময় ১• কৰিলে। তাতে তাৰ যেই কাৰ্যত যিহোৱাই | হপি পোৱালিটো পঠাই দিলো, কিন্তু তুমি ১১ অলষ্ট হৈ, তাকে বিনষ্ট কৰিলে। তেতিয়া | তাইক নেপালাগৈ। পাছে তিনি মাৰ যত যিয়দাই আপোনাৰ পো-বোৱাৰী তামৰক কলে, | কোনোৱে যিক কলে, তোমাৰ পো-বোৱাৰী মোৰ পুৰ চেলা ভাৰ নোহোৱালৈকে, তুমি। তাৰ ব্যভিচাৰিণহল; আৰু দেখা বাৰতে অপোনাৰ বাপেৰাৰ যত বিধৱা হৈয়েই। তাইৰ গৰ্বও হল। তেতিয়া যিদাই কলে, তাইক থাকাগৈ; কিয়নো তেওঁ ভাবিলে, যে, কিজানি |২৫ উলিয়াই আনি সুইত পুক্তি পেলোৱা। পাছে ককায়েকহঁতৰ দৰে ইও মৰে। তাতে তামৰ গৈ | তাইক বাটিলৈ আমিলত, তাই শহৰেকলৈ ১২ অপোনাৰ বাপেৰ বৰত থাকিল। পাছে। কৈ পঠালে, বোলে, যাৰে এইবিলাক বন্ধ, সেই কালক্ৰমে চৰাৰ জীয়েক যিহূদাৰ তিস্তা মৰিল। | পুৰুষৰ সতেই মোৰ গৰ্ত হল; তাই অ আৰু যিদাৰ শোকৰ দিন গলত, তেওঁ আপো কলে, এই মোহৰ, মোহৰ আৰ আড়ী, আৰু নাৰ বড় অৰ্মীয় হীরাই সৈতে তিন্নালৈ]২৬ লাখাটি কার, তকি চাই জানোক। তেতিয়া আপোনার মেরর নোম কটাববারর চরলৈ যিদাই গাত লৈ কলে, তাই মোহকৈ ধার্মিক ১৩ গল। তেতিয়া তমিরর আগত কোৱা হল, বোল, কিয়নো ময় তাইক আপোন পুৰ চেলক নি- দেখা, তোমার শহরেই অপোনার মেরর দিলো। তেতিয়ারে পরা যিয়াই তার পরিচয় নোম কটাবলৈ তিন্নালৈ যাবলৈ ধৰিছে। তাতে | আৰু নললে। পাছে তাই এর কাল হল, ১০ তামর বিধৱাব সোলোকাই থৈ, ওরপিরো২৮ দেখা, তাই গত এহাল একা লর। তাই মুখ ঢাকি ছদ্মবেশ ধরি, তিন্নীলৈ যোৱা বাটরা প্রসব করেতে, এটা লাই হাত বাহির ওচৰত থকা ঐয়িম, দুৱাৰমুখত বহি থাকিল করিলে; তেতিয়া ধাৰীয়ে এভাল র সুতা লৈ, • গৈ; কিয়নো তাই দেখিলে, যে, চেলা তার হল- তার সেই হাতত বাজি কলে, এই প্রথমে ১৫ তো, তারে সৈতে তাইক বিয়া দিলিলে। তেতিয়াৰ বাহিৰ হৈছে। কিন্তু লি আপোনাৰ হাত | যিদাই তাইক দেখি বেশ্যা বুলি জানিলে; | সবাই নিলত, তার গায়ে বাহির হল; তাতে কিয়নো ভাই আপোন মুখ ঢাকি ৰাখিছিল। ধাত্রী কলে, তুমি কেলেই পলিপনার নিমিত্তে ১০ তাতে, তেওঁ বাটৰ দাতিলে হাইর চরলৈ গৈ, ভেদ কৰি আহিলা? এই বেকে তার নাম
